Να λοιπόν που το ζήσαμε και αυτό. Φιλικό ανάμεσα σε ομάδες του τέως ΠΟΚ 28 χρόνια μετά. Θεωρώ ότι είναι μία αρχή για να έχουμε κάποια στιγμή καλύτερο ποδόσφαιρο στη χώρα μας. Έστω και αν αυτό διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών. Οι συνθήκες είναι πάρα πολύ πρώιμες για κάτι διαφορετικό.

 

Να τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Σε ότι αφορά τις αγκαλιές που ξένισαν κάποιους. Σε κάθε πολιτισμένο γήπεδο γίνεται αυτό ακριβώς το πράγμα. Ο γηπεδούχος υποδέχεται ευγενικά τον φιλοξενούμενο. Κάθονται και βλέπουν μαζί το παιχνίδι, τελειώνει, δίνει συγχαρητήρια ο ένας στον άλλο και η… σεμνή τελετή τελειώνει. Εδώ κάποιοι επιμένουν να θέλουν πρακτικές… Κολομβίας. Μακάρι να μην τους περάσει και να καταφέρουμε κάποια στιγμή να βλέπουμε και πάλι οπαδοί των δύο ομάδων αγώνες στα ίδια γήπεδα. Ας ακουστούν και… μπινελίκια. Αλλά μέχρι εκεί…

 

Πάμε τώρα στην ΑΕΚ. Με κάθε τρόπο ο συγκεκριμένος σύλλογος δείχνει και πλέον φωνάζει ότι… ήρθε. Δεν έρχεται πια. Έφτασε! Από κοινωνικής πλευράς και προσφοράς, από διοικητικής άποψης, καθώς πλέον δεν είναι ο φτωχός συγγενής του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά και από αγωνιστικής.

 

Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις πυρηνική φυσική για να διαπιστώσεις με γυμνό μάτι ότι η ΑΕΚ από όλες τις υπόλοιπες ομάδες της Football League είναι ένα επίπεδο πάνω. Και πως δεν έχει να ζηλέψει πολλά από τις μεγάλες ομάδες τηςSuper League. Το είχα γράψει και στο παρελθόν, ότι το ρόστερ της ΑΕΚ είναι ρόστερ ομάδας που θα χτυπούσε την πρώτη εξάδα.

 

Με εξαίρεση τους Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό (τον οποίο νίκησε το Σάββατο στο ΟΑΚΑ), άντε να προσθέσουμε και τους Ατρόμητο και Αστέρα Τρίπολης, καμία άλλη ομάδα δεν έχει την ποιότητα της ΑΕΚ στη μεγάλη κατηγορία. Για να ακριβολογώ δεν έχει πέντε παίκτες που θα στεκόντουσαν σε ψηλό επίπεδο. Δηλαδή: Μπακάκη, Κολοβέτσιο, Κορδέρο, Μάνταλο και Μπαρμπόσα. Μπορεί να αδικώ κάποιους, αλλά οι προαναφερόμενοι άνετα χωρούσαν στα ρόστερ όλων των υπολοίπων top ομάδων της μεγάλης κατηγορίας.

 

Αναλύοντας το φιλικό με τον Παναθηναϊκό, μπορείς να πεις ότι η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο έβγαλε στο γήπεδο τα περισσότερα από τα πράγματα που ζητάει από τους παίκτες του ο Τραϊανός Δέλλας από την πρώτη μέρα που συγκεντρώθηκαν οι «κιτρινόμαυροι» στα Σπάτα. Ποδόσφαιρο κατοχής, πρωτοβουλίας και δημιουργίας. Η «Ένωση» ειδικά μετά το 21’ έδειξε ότι έχει το πάνω χέρι κόντρα σε μία ομάδα που δεν έπειθε. Δημιούργησε, σκόραρε, απειλήθηκε ελάχιστα και άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις αλλά και υποσχέσεις για ακόμα καλύτερα πράγματα.

 

Με την έναρξη του δεύτερου μέρους, ωστόσο η απόδοση της ΑΕΚ σημείωσε… ελεύθερη πτώση! Σίγουρα φταίει ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε με περισσότερους «καλούς», εννοείται πως η ποιότητα του Μπεργκ είναι επιπέδου Champions League (κάτι που έχω επισημάνει πολλές φορές), αλλά το να μην μπορείς να αλλάξεις τρεις πάσες, να κρατήσεις τη μπάλα, να παγώσεις λίγο το ρυθμό του παιχνιδιού, το θεωρώ κακό σημάδι.

 

Το 2-0 του α’ μέρους θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 2-3, αλλά σε μία κόντρα η ΑΕΚ εκμεταλλεύτηκε μία από τις… παιδικές ασθένειες του «τριφυλλιού» και ξαναπήρε το προβάδισμα. Από το 66’ που έγινε λοιπόν το 3-2 και μετά ο Τραϊανός Δέλλας και οι παίκτες διαχειρίστηκαν καλύτερα το αποτέλεσμα και το ματς.

 

Η ΑΕΚ έδειξε ότι είναι σε καλό αγωνιστικό δρόμο. Φυσικά ήταν επηρεασμένη από την αγωνιστική απραξία, αλλά η καθίζηση ενδεχομένως να οφείλεται σε άλλα αίτια. Ίσως σε αποπροσανατολισμό λόγω του 2-0. Άλλωστε εμπειρίες διαχείρισης δεν έχουν πολλοί «κιτρινόμαυροι». Κανένας τους δεν έχει κάνει πρωταθλητισμό για να μπορεί να κουμαντάρει συναισθήματα… Είναι κάτι που ο Δέλλας έχει επισημάνει πολλάκις.

 

Σε ατομικό επίπεδο, οι Μπακάκης, Κορδέρο και Μάνταλος απέδειξαν ξανά ότι είναι παίκτες επιπέδου. Από εκεί και πέρα ωστόσο ο παίκτης που βγήκε περισσότερο κερδισμένος από το φιλικό είναι ο Πλατέλλας. Δεν είναι μόνο το γκολ που πέτυχε (και ένα ακόμα που κανένας δεν κατάλαβε αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή), αλλά η όλη παρουσία του. Μέχρι χθες δεν είχε κάνει ούτε… μισάωρο ανάλογο. Μακάρι για τον ίδιο και την ΑΕΚ να συνεχίσει με το πόδι στο γκάζι. Περισσότερες ευκαιρίες δικαιούται ο Ντακόλ. Απέδειξε ξανά ότι βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση…

 

Εν κατακλείδι, η νίκη επί του Παναθηναϊκού, δίνει στην ΑΕΚ πόντους σε ψυχολογία και χαρακτήρα. Επιβεβαιώνει ότι η φανέλα είναι βαριά, παρότι τις δύο ομάδες χωρίζει μία κατηγορία. Όμως θα πρέπει να γίνει σωστή διαχείρισή της. Διότι η απόσταση από την προσωρινή επιτυχία στο στραπάτσο, όπως έχει δείξει ο χρόνος είναι απειροελάχιστη…