Eρωτικές ενοχές: "Έχω σχέση με άνδρα στην ηλικία του πατέρα μου"

<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας διηγείται:</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Γεια σας. Είμαι 29 ετών και εδώ και 5 χρόνια έχω σχέση με έναν άνδρα 30 χρόνια μεγαλύτερό μου. Είναι η πρώτη και μοναδική έως τώρα σχέση που έχω κάνει στη ζωή μου. Με τον σύντροφό μου γνωριστήκαμε στον ίδιο εργασιακό χώρο αρχίσαμε να μιλάμε και να κάνουμε παρέα. Σύντομα ανακαλύψαμε πως έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και πως υπάρχει κάποια μεγαλύτερη έλξη μεταξύ μας Σκεφτόμαστε να συζήσουμε τώρα επειδή θέλουμε και οι δύο. Εκείνος είναι διαζευγμένος με δύο μεγάλα παιδιά Δεν προχωρήσαμε στο βήμα αυτό μέχρι τώρα επειδή ήθελα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου και να βρω μια δουλειά ώστε να μπορώ να συνεισφέρω στην κοινή μας ζωή. Μέχρι τώρα η σχέση μας εξελίχθηκε πολύ ομαλά. Άλλωστε κι εκείνος με εμπιστευόταν γιατί έβλεπε πως δεν ήμουν ένα ανώριμο κορίτσι όπως πολλά στην ηλικία μου. Κάνουμε την ίδια δουλειά μας αρέσουν τα ίδια πράγματα έχουμε διατηρήσει και οι δύο τις παρέες μας εγώ δικούς μου φίλους εκείνος τους δικούς του αλλά κάνουμε και πολλά πράγματα μαζί.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span> Δεν είμαι πια σε ηλικία που να θέλω ξέφρενους ρυθμούς ζωής αυτά τα έκανα με τις κολλητές μου στα 20 τώρα πια δεν μου το επιτρέπουν και οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Το θέμα μου είναι πώς θα ανακοινώσω κάτι τέτοιο στους γονείς μου. Δεν είναι αυστηροί ή υπέρμετρα συντηρητικοί αλλά φοβάμαι πως δεν θα δουν με καλό μάτι τη σχέση της κόρης τους με κάποιον στην ηλικία του πατέρα της. Έχω άψογη σχέση με τους γονείς μου και ειδικά με τον πατέρα μου δεν ήμουν η κακομαθημένη του κόρη ωστόσο πάντα είχαμε μια πολύ υγιή σχέση πατέρα κόρης. Το γεγονός πως οι φίλες μου δεν έβλεπαν με ευνοϊκό μάτι τη σχέση αυτή στην αρχή τουλάχιστον δεν με απασχολούσε και πολύ. Κατάφερα να τις πείσω αποδεικνύοντάς τους ότι είμαι καλά έτσι. Η γνώμη των γονιών μου όμως βαραίνει περισσότερο για μένα…</span></p>
<p><em><strong>Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός απαντά</strong></em></p>
<p><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Νομίζω πως η γνώμη των γονιών σας βαραίνει στο μυαλό σας ώστε να σας κάνει να παραθέτετε την προσωπική σας ιστορία με μια προσπάθεια απενοχοποίησής σας. Αυτή τη διάθεσή σας να απενοχοποιηθείτε τη βλέπω όταν παραθέτετε ότι πείσατε τις φίλες σας ότι είστε καλά με το σύντροφό σας, ότι με τον πατέρα σας είχατε κανονική σχέση πατέρα-κόρης και λοιπά. Όμως αναρωτιέμαι αν μπορείτε να απενοχοποιηθείτε σε τέτοιο βαθμό τί είναι αυτό που σας κάνει να γράψετε το γράμμα σας; Τί σας κινητοποιεί παρ'ολα αυτά; Αν είστε όντως καλά μ'αυτό τον άνθρωπο τί ρόλο έχει για σας η απενοχοποίηση που τόσο ζητάτε; Αν τελικά πείσετε τους γονείς σας όπως και τις φίλες σας πως όλα είναι εντάξει θα πρόκειται όντως για απενοχοποίηση; Θα σας είναι αρκετό αυτό; Αν ναι τότε δεν έχετε παρά να μιλήσετε στους γονείς σας με τον τρόπο που γράψατε το γράμμα στο <a href="https://boro.gr/" target="_blank">boro.gr</a>. Δεν υπάρχει άλλωστε τίποτα μεμπτό στην επιλογή σας για μένα, αφής στιγμής εσείς νιώθετε καλά και πλήρης με αυτήν. Ακόμα κι αν δεν μπαίνατε στη διαδικασία να με διαβεβαιώσετε για κάτι τέτοιο. </div>
<p><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα