Έρωτας: Πώς φαίνεται από την αρχή ότι εκείνος θα σε αφήσει;

03/12/2014
Ομάδα Σύνταξης

Ερωτευμένος: Στις τέχνες και στη λογοτεχνία, η ιστορία του έρωτα ξεκινά από την συνάντηση με το πρόσωπο που θα εμπνεύσει τον έρωτα, που γίνεται το αντικείμενο της έλξης και του πόθου. Με την συνάντηση αυτή ο άνθρωπος-υποκείμενο αισθάνεται ότι ερωτεύεται και νιώθει πλέον ερωτευμένος.
Από τον συγγραφέα και ψυχοθεραπευτή Δημήτρη Καραγιάννη. 
 
Το «ερωτευμένος» στους γνώστες της γλώσσας εκφράζεται με παθητική μετοχή, δηλαδή αυτό σημαίνει ότι το υποκείμενο παθαίνει κάτι από την συνάντηση με τον άλλο και δεν ορίζεται ως αυτόνομη προσωπικότητα. Οι άλλες πλευρές του εαυτού του παραμερίζονται και σημασία πλέον γι’ αυτόν έχει μόνο η ένωσή του με το αντικείμενο του έρωτά του, το οποίο φαντασιώνεται με ιδιότητες που το κάνουν ποθητό, πολύτιμο και σημαντικό, δίχως το οποίο δεν θα μπορεί να υπάρξει πλέον.
Ο έρωτας στους ανθρώπους που δεν έχουν προσωπικό νόημα ζωής και νιώθουν κενό, είναι μια έκπληξη που τους συνταράζει, αλλά δεν γνωρίζουν τον τρόπο να την υπερασπιστούν.
Ένας τέτοιος έρωτας που προκύπτει από μια συμβατότητα κάποιων επιφανειακών χαρακτηριστικών εμφάνισης και συναισθηματικότητας, αν δεν εμπλουτίζεται, μοιραία θα οδηγηθεί προς την διάλυση.
Η ευόδωση της συνάντησης με το ερωτικό αντικείμενο ακυρώνει τον πόθο, αφού παύει πια να αποτελεί φαντασιωτικό αντικείμενο και ως πραγματικό πρόσωπο εμφανίζει και αρνητικά χαρακτηριστικά, που δεν ήσαν ορατά πριν, στα πλαίσια της ερωτικής φαντασίωσης.
Στην περίπτωση αυτή, η αίσθηση του έρωτα είναι μια αυτοκατασκευασμένη αντίληψη – ψευδαίσθηση του υποκειμένου, που αναζητά απεγνωσμένα το ερωτικό ξάφνιασμα. Τα αντικείμενα του ερωτικού πόθου τότε μοιάζουν με τα ομοιώματα γλυκών που έχουν στις βιτρίνες τους κάποια ζαχαροπλαστεία. Είναι επιθυμητά, αλλά δεν είναι αληθινά.
Αν ερωτευμένος γίνεσαι από την συνάντηση με τον άλλο άνθρωπο, τότε ο άλλος γίνεται κυρίαρχος, καθώς έχει τη δυνατότητα να σε κάνει ευτυχισμένο με το να κρατά στα χέρια του τον έρωτά σου. Αν κάποια στιγμή κάνει κάτι που θα σε δυσαρεστήσει, θα σε διαψεύσει ή θα σε ματαιώσει, αν κάποια στιγμή φύγει από τη ζωή σου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τότε η ιδιότητα του ερωτευμένου παύει να υφίσταται.Το αντικείμενο του έρωτα που ματαιώνει, αποχτά ισχύ απέναντι στον ερωτευμένο, καθώς δεν του ακυρώνει μόνο τον έρωτα, αλλά τον αμφισβητεί ως οντότητα. Η άρνηση ή η αδυναμία να είναι αυτό που του ζητείται αμφισβητεί τον ερωτευμένο στις επιλογές του, στον προσανατολισμό του, στις φαντασιώσεις ευτυχίας και παντοδυναμίας, στο μέλλον του, στην ολότητά του.
Ο ερωτευμένος που δεν έχει προσωπική υπόσταση, στην εγκατάλειψη νιώθει να του αφαιρείται η ζωή του. Γι’ αυτό και θα πέσει στα γόνατα να ικετέψει. Να υποσχεθεί. Να προσφέρει την αλλαγή του εαυτού του και των συμπεριφορών του.
Και αν ο άλλος υποχωρήσει και γυρίσει, τότε θα είναι εκείνος που θα τον εγκαταλείψει, καθώς δεν θα του είναι πια αρκετά ελκυστικός. Δεν θα είναι πλέον το άπιαστο όνειρο που τον εκστασίαζε, αλλά ένας απλός άνθρωπος, από τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων.
Αν ο άλλος δεν υποχωρήσει στις ικεσίες, τότε το είδωλό του θα παραμείνει σημαντικό και θα τον κυνηγήσει ακόμη περισσότερο, αφού ο πόνος της έλλειψης που θα νιώθει, καταγράφεται ως απόδειξη της ισχύος του έρωτά του.
Είναι τότε που κάποιοι συμπλεγματικοί είναι ικανοί ακόμη και να επιτεθούν και να κάνουν κακό στο αντικείμενο του έρωτά τους, αφού θεωρούν ότι τούς έχει στερήσει τη ζωή. Είναι τα ονομαζόμενα από κάποιους «ερωτικά εγκλήματα», που όμως, όπως κάθε μορφή βίας, εναντιώνονται στη ζωή και δεν δικαιούνται να ονομάζονται ερωτικά, ακόμη και αν σχετίζονται με την σεξουαλικότητα.
Αντίστοιχα μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί ένα πλήθος τραγουδιών που θέλουν να αυτοαποκαλούνται ερωτικά είναι καταγγελτικά προς τον αγαπημένο που έφυγε, που πρόδωσε, που εγκατάλειψε και που δεν υφίσταται πλέον.
Ο εγκαταλειμμένος θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να μιλάει για τον πρώην με ερωτικά λόγια, αφού νιώθει πόνο και πίκρα από την απουσία του. Είναι τότε που στην μοναξιά του μπορεί να ανακαλεί τις ερωτικές στιγμές, αλλά κυρίως αυτές στις οποίες ο άλλος δεν φάνηκε αντάξιος και πρόδωσε τον έρωτά του.
Ο άνθρωπος που δεν νιώθει καλά με τον εαυτό του, θεωρεί ότι έχει τη δυνατότητα να εξυψωθεί και αυτός με το να ερωτευθεί κάποιον που τον καταγράφει ως σημαντικό. Γίνεται ζητιάνος του έρωτα σε κάποιον που θα τον κάνει να αισθανθεί ότι κατέχει εκείνο που του λείπει.
Αναρωτιέται κανείς για όλους εκείνους που δηλώνουν ερωτευμένοι και θεωρούν ότι ο έρωτάς τους είναι το μόνο που έχουν. Για όλους εκείνους που, θέλοντας να εξυψώσουν το αντικείμενο του έρωτά τους, υποτιμούν τον εαυτό τους. Πώς φαντάζονται ότι ο άλλος θα θελήσει να σχετιστεί μαζί τους; Για ποιο λόγο να τους αντέξει και να μην βαριέται να ασχοληθεί μαζί τους;
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο βιβλίο "Έρωτας ή τίποτα" Εκδόσεις Αρμός.