Δεν θα ήταν δίκαιο για τον Μλάντεν Πέτριτς να μην σκοράρει στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Παναιτωλικό. Μολονότι ο κροάτης επιθετικός πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνισή στο Τριφύλλι από τον περασμένο Ιανουάριο οπότε εντάχθηκε στο δυναμικό της ομάδας, λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε μοιραίος, καθώς έχασε δύο τεράστιες ευκαιρίες κι είχε ένα δοκάρι απέναντι στον Παναιτωλικό.
Οπως επίσης γενικότερα είναι άδικο -ιδίως για το πλούσιο ποδοσφαιρικό παρελθόν που κουβαλά ο 33χρονος πια επιθετικός- να μην μπορεί να προσφέρει λύσεις στο σκοράρισμα. Ας μην γελιόμαστε, δεν είναι αντιπροσωπευτικά της κλάσης του Πέτριτς τα μόλις τέσσερα γκολ που έχει πετύχει σε 31 ματς, όπως και συνολικά οι εμφανίσεις του στον ΠΑΟ. Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που βρίσκεται στο Τοπ-10 των κορυφαίων σκόρερ σε Κύπελλο UEFA και Γιουρόπα Λιγκ και που έχει σκοράρει συνολικά στην καριέρα του περισσότερα από 150 γκολ!
Μέχρι πρότινος όμως ήταν πολύ κατώτερος των περιστάσεων, κάτι που επισημάναμε και σε τούτη εδώ τη γωνιά. Γι’ αυτό και στον Παναθηναϊκό σκέφτονταν ακόμη και την αποχώρησή του τον ερχόμενο Ιανουάριο, καθώς -εκτός των άλλων- διαθέτει κι ένα από τα τρία βαρύτερα συμβόλαια στο ρόστερ της ομάδας.
Φαίνεται όμως ότι η μοίρα δεν ήθελε ένα τόσο άδοξο τέλος για έναν τόσο ποιοτικό ποδοσφαιριστή. Και σ’ αυτό έβαλε λίγο το… χεράκι του κι ο προπονητής του Παναθηναϊκού Γιάννης Αναστασίου, ο οποίος όχι μόνο συνέχισε να τον εμπιστεύεται αλλά διαφοροποίησε κάπως τον ρόλο του μέσα στο γήπεδο, γυρίζοντάς τον λίγο πιο πίσω και όχι καθαρά σε θέση φορ.
Ο Πέτριτς σταδιακά άρχισε να ανεβάζει την απόδοσή του και να «κουμπώνει» καλύτερα στο σύστημα του Παναθηναϊκού, ενώ φάνηκε να απελευθερώνεται περισσότερο μετά και την επιστροφή του Μπεργκ . Εκανε 90 ικανοποιητικά λεπτά στο απαιτητικό (λόγω πολικού ψύχους) ματς με την Ντιναμό Μόσχας, είχε μια αξιόλογη 25λεπτη παρουσία απέναντι στη Βέροια (ευθύνεται για το γκολ που δέχθηκε το Τριφύλλι, αλλά δεν κρίνεται για την αμυντική όσο για την επιθετική συνεισφορά του) και ήταν θαυμάσιος στα 90’ απέναντι στον Παναιτωλικό.
Το γεγονός ότι ήταν άστοχος στην τελική προσπάθεια δεν αλλάζει το ότι πραγματοποίησε μια γεμάτη εμφάνιση στο Αγρίνιο. Ετερον εκάτερον. Προφανώς και θα μπορούσε να έχει πετύχει χατ τρικ χαρίζοντας ένα πανεύκολο τρίποντο στην ομάδα του, αλλά και το ένα που σκόραρε τελικά είχε την… γλύκα του. Οπως την είχε και το προηγούμενο «χρυσό» γκολ που πέτυχε εφέτος στο πρωτάθλημα εις βάρος του Πανιωνίου στις καθυστερήσεις (2-1) και πάλι με κεφαλιά.
Ο ίδιος πάντως δεν το πανηγύρισε τόσο έντονα όσο οι συμπαίκτες του. Οχι γιατί δεν το χάρηκε (να είστε βέβαιοι ότι το χάρηκε και το παραχάρηκε) αλλά διότι εδώ και πολύ καιρό νιώθει ότι δεν του βγαίνει τίποτα στο γήπεδο. Δεν ζει στον κόσμο του. Αντιθέτως, ξέρει καλύτερα απ’ τον οποιονδήποτε μέχρι που μπορεί να φτάσει ποδοσφαιρικά, και γι’ αυτό πρωτίστως ο ίδιος ήταν ξενερωμένος με τον εαυτό του το προηγούμενο διάστημα. Εψαχνε μια αντίδραση, μια απάντηση, ένα σημάδι ότι ο σπουδαίος Πέτριτς του παρελθόντος δεν έχει ξεθωριάσει. Κι η αντίδρασή του αν τι άλλο δείχνει ποδοσφαιρικό εγωισμό.
Αν μάλιστα ο Παναθηναϊκός κερδίσει (και) τον καλό Πέτριτς σε αυτή την κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος, τότε μπορεί να βλέπει με ακόμη μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον…