Τα συμπτώματα της κατάθλιψης : Κοιμάμαι, κλαίω, νιώθω άσχημα…

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Καλησπέρα. Είμαι σε ένα τέλμα που φοβάμαι μην γίνει φαύλος κύκλος από τον οποίο δεν θα βγω ποτέ. Έχω περάσει αρκετά δύσκολες καταστάσεις και ενώ πάντα πίστευα στον εαυτό μου τώρα πια έχω πάψει. Αποφάσισα και πήρα τις βαλίτσες μου και ήρθα στην Ιταλία να σπουδάσω πριν δυο χρόνια. Έχω όμως κολλήσει δεν περνάω τα μαθήματα και όσο περνάει ο καιρός νιώθω ακόμα και πιο άχρηστη. Έχω κολλήσει στον πρώτο χρόνο γιατί εδώ αν δεν έχεις περάσει κάποιο αριθμό μαθημάτων αναγκάζεσαι να παρακολουθήσεις από την αρχή τον πρώτο χρόνο. Αυτή θα είναι η τρίτη χρονιά που παρακολουθώ τα ίδια. Μου λείπει μόνο ένα μάθημα. Έχω διαλυθεί ψυχολογικά νομίζω πως έχω κατάθλιψη κοιμάμαι 11-12 ώρες και νιώθω συνεχώς ενοχές που δεν τα καταφέρνω Δουλεύω κιόλας σερβιτόρα. Ενώ βλέπω πως κάποιος τρίτος θα θεωρούσε ότι δεν είμαι τόσο χάλια εγώ δεν ευχαριστιέμαι με τίποτα. Νιώθω να μην κάνω τίποτα Δεν χαμογελάω. Κλαίω συχνά. Ντρέπομαι να πάω να παρακολουθήσω το μάθημα γιατί τα παιδιά εκεί πια θα είναι μικρότερα από εμένα Διάβαζω 34 μέρες τη βδομάδα από 56 ώρες. Ήρθα να διαβάσω για να ξεφύγω γρήγορα από την οικογένειά μου. Δεν νιώθω καμία σιγουριά δεν έχω κανέναν να με καθησυχάσει ή να με στηρίξει Ανησυχώ για όλα και αγχώνομαι για τα πάντα. Τα λεφτά πάντα Νιώθω να είμαι 30 Σκέφτομαι το θάνατο Έχω περάσει χειρότερες φάσεις παλαιότερα Σκεφτόμουν τον πατέρα μου πεθαμένο. Τώρα ντρέπομαι που το λέω. Ήταν βίαιος με τη μαμά μου. Πια έχουμε καλές σχέσεις αλλά χωρίς να λέει κάτι ξεκάθαρα νιώθω να με κρίνει Νιώθω πως όλοι με κρίνουν για τις αποτυχίες μου. Φοβάμαι μήπως περάσει ο χρόνος και δεν κάνω τίποτα με την ζωή μου Έχω ένα υπέροχο αγόρι που όμως αποφεύγω να με συγκρίνω μαζί του γιατί δεν έχει αποτύχει ποτέ του σε τίποτα Είμαι σίγουρη ότι αυτό που σπουδάζω τελικά δεν μου αρέσει αλλά είμαι αποφασισμένη να το τελειώσω. Σαν δουλειά αργότερα μπορεί να είμαι και ταλαντούχα Άλλωστε με τα μαθήματα που κάνω ακόμα τώρα δεν μπορώ να καταλάβω πως θα είναι πραγματικά η σχολή. Πρέπει να βρω την υπομονή και την ηρεμία να συνεχίσω να προσπαθώ αλλά είναι μια καθημερινή μάχη μέσα μου που με έχει καταβάλει Έχω απομακρυνθεί από όλους και από την οικογένειά μου την ίδια για να μην με κρίνουν. Να τα παρατήσω να σταματήσουν τα βάσανά μου και να βρω κάτι πιο εύκολο να μου ταιράζει ή να ψάξω να βρω τη δύναμη να το παλέψω;</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Γράφει η <strong>Μαρκέλλα Καπλάνη </strong><strong>M.A. Κλινικής-Συμβουλευτικής Ψυχολογίας Pg.Cert. Ειδικής Αγωγής, B.Sc. Ψυχολογίας. </strong><strong>Μέλος Αμερικάνικου Συλλόγου Ψυχολόγων. </strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;"><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/mkaplani.jpg&amp;amp;width=248" alt="Μαρκέλλα Καπλάνη " width="99" /></strong></span></p>
<div dir="ltr">
<div class="gmail_default"><span style="font-family: georgia, serif; font-size: small;">Αυτό που περιγράφεις, αγαπητή αναγνώστρια, υποδηλώνει κατάθλιψη, κάτι που από ότι καταλαβαίνω έχεις ψάξει αν κρίνω από το πόσο αναλυτικά περιγράφεις τα συμπτώματα που βιώνεις. Δε κάνω διάγνωση, γιατί αυτό προϋποθέτει κλινική εξέταση και συμπλήρωση ειδικών ερωτηματολογίων, μα σίγουρα βιώνεις κάποια συμπτώματα αυτής της διαταραχής. Άρχικά, είναι σημαντικό να εξηγήσω πως τις περισσότερες φορές τα αίτια της κατάθλιψης δεν είναι εμφανή. Μπορεί, φαινομενικά, να πηγαίνουν όλα καλά στη ζωή σου, και όντως έτσι φαίνεται κρίνοντας από τα λεγόμενα σου, μα η κατάθλιψη έχει πολύ βαθύτερες ρίζες. </span>
<div><span style="font-family: georgia, serif; font-size: small;"><br /></span></div>
<div><span style="font-family: georgia, serif; font-size: small;">Θυμάσαι μήπως πότε ξεκίνησαν τα πρώτα συμπτώματα και αν έγινε κάτι που ίσως τα πυροδότησε; Τα ακαδημαϊκά προβλήματα υπήρχαν πάντα ή ξεκίνησαν όταν πρωτοπήγες πανεπιστήμιο; Υπάρχουν περιστάσεις που επιδεινώνουν τα συμπτώματα σου; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που θα ήταν καλό να κάνεις στον εαυτό σου και που θα σε καθοδηγήσουν στο να βρεις την πραγματική αιτία πίσω από την θλίψη σου. Είναι σημαντικό να βρεις την σκέψη / τις σκέψεις που πυροδοτούν τα έντονα συναισθήματα θλίψης και εκ τούτου καταλήγουν στα συμπεριφορικά συμπτώματα που περιγράφεις. Ένας ειδικός θα σε βοηθούσε πολύ με αυτή τη διαδικασία ώστε να κάνεις ουσιαστική και στοχευμένη δουλειά.</span></div>
<div><span style="font-family: georgia, serif; font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia, serif; font-size: small;">Εάν όμως, για οποιοδήποτε λόγο, δεν είσαι έτοιμη για κάτι τέτοιο την προκειμένη στιγμή, θα σου προτείνω κάποιες τακτικές που ίσως ελαχιστοποιήσουν τις αντιδράσεις σου. Αρχικά, είναι σημαντικό να κρατάς ένα ημερολόγιο, εάν αυτό σου είναι εύκολο. Σ' αυτό το ημερολόγιο είναι καλό να περιγράφεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου κάθε μέρα γιατί με τον καιρό θα μπορέσουνε να σου αποκαλύψουν κάποια πρότυπα στον τρόπο σκέψης σου που οδηγούν σε συγκεκριμένα συναισθήματα – είτε θετικά είτε αρνητικά. Ταυτοχρόνως, μία τεχνική που θα σε βοηθήσει να αναπτύξεις περισσότερη θετικότητα, είναι στο τέλος κάθε ημέρας να γράφεις και κάτι θετικό που συνέβη ή/και κάτι για το οποίο είσαι ευγνώμων. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που νιώθουν ευγνωμοσύνη, τείνουν να είναι και πιο θετικοί. Αν και στην αρχή μπορεί να καταγράφεις πράγματα για τα οποία είσαι ευγνώμων μα να μην το νιώθεις 100%, με τον καιρό θα δεις μεγάλη διάφορά. Άλλος ένας τρόπος, είναι η σωματική άσκηση. Η άθληση προκαλεί την έκκριση συγκεκριμένων ορμονών που συνδέονται με κατάσταση ευτυχίας στον εγκέφαλο. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να διατηρείς δεσμούς με άτομα γύρω σου, όπως με το αγόρι σου, την οικογένεια σου, και τους φίλους σου. Η παρουσία τους στη ζωή σου δημιουργεί μία αίσθηση στήριξης, η οποία, ειδικά αυτή την περίοδο, είναι πολύ σημαντική. Και να μη νιώθεις την όρεξη ή την ανάγκη να βρεθείς με άλλους, θα σου κάνει καλό να μην αποφεύγεις τις εξόδους  και την κοινωνική επαφή έστω και αν αρχικά το κάνεις με το ζόρι. Σημείωσε όμως ότι αυτά που προτείνω είναι προσωρινές μέθοδοι οι οποίες, αν και πολύ πιθανόν να αποβούν αποτελεσματικές, δε στοχεύουν την ρίζα του προβλήματος, απλά μειώνουν τις παρενέργειες. </span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia, serif; font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia, serif; font-size: small;">Εύχομαι να μπόρεσα να βοηθήσω με τον τρόπο μου. Αν έχεις οποιαδήποτε άλλη απορία ή θέλεις να απαντήσεις στις ερωτήσεις που θα σου έθεσα παραπάνω, μη διστάσεις να ξανά επικοινωνήσεις μαζί μας.</span></div>
</div>
</div>
<div class="yj6qo ajU" style="text-align: justify;">
<div id=":17s" class="ajR" data-tooltip="Εμφάνιση περιεχομένου που έχει περικοπεί"><img class="ajT" src="https://ssl.gstatic.com/ui/v1/icons/mail/images/cleardot.gif" alt="" /></div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></p>
<div><strong><br /></strong></div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα