Η ώρα της μεταγραφικής υπέρβασης

Το περασμένο καλοκαίρι μολονότι ο Παναθηναϊκός είχε όλο το χρόνο μπροστά του για να μπει ενισχυμένος στη μάχη των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ κλείνοντας τις τρύπες στο ρόστερ του, το μόνο που κατόρθωσε να κάνει ήταν… μια τρύπα στο νερό.

 

Στις 30 Ιουλίου και στις 5 Αυγούστου, στα πρώτα κρίσιμα ματς εναντίον της Σταντάρ Λιέγης που θα έδιναν το εισιτήριο για τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ και επιπλέον έσοδα 2,1 εκατ. ευρώ από τη συμμετοχή και μόνο στη συγκεκριμένη φάση, κανείς από τους νεοαποκτηθέντες Στιλ, Μπούρμπο, Μπούι δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί, ενώ και ο Μπερίσα ήρθε αργότερα.

 

Παρά το γεγονός ότι υπήρχε, έστω και ως μακρινό όνειρο, το ενδεχόμενο εσόδων που θα ξεπερνούσαν τα 15 εκατ. ευρώ (σε περίπτωση συμμετοχής στους χρυσοφόρους ομίλους), οι Πράσινοι επέλεξαν να παραμείνουν κολλημένοι στο… πλάνο. Κάπως έτσι αποκτήθηκαν δύο δανεικοί από τη Γιουβέντους (Μπούι) και τη Ρόμα (Μπερίσα) και δύο ελεύθεροι (Μπούρμπος, Στιλ). Τουτέστιν, μηδενικό κόστος με ελάχιστα χρήματα για τα συμβόλαιά τους.

 

Ούτε ο αντί-Αμπέντ αποκτήθηκε, ούτε κάποιος κεντρικός αμυντικός που θα ανέβαζε επίπεδο στην άμυνα με αποτέλεσμα οι Πράσινοι αντί να ενισχυθούν να παρουσιάζονται αποδυναμωμένοι. Τα ανεπιτυχή αποτελέσματα απέναντι στη Σταντάρ και ο αποκλεισμός από το Τσάμπιονς Λιγκ ήρθαν ως φυσικό επακόλουθο μιας ομάδας που προτίμησε τη διατήρηση του σφιχτού οικονομικού πλάνου από τη μεταγραφική επένδυση, που ενδεχομένως θα έφερνε… χρυσάφι.

 

Πλέον στο φινάλε του α’ γύρου ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει τις ίδιες και απαράλλαχτες αδυναμίες που είχε και την περασμένη σεζόν, ιδίως ανασταλτικά. Τότε όμως ήταν μια άβγαλτη ομάδα με πολλές δικαιολογίες, η οποία αναζητούσε πίστωση χρόνου και εν τέλει ξεπέρασε το ταβάνι της με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας.

 

Ο εφετινός Παναθηναϊκός δείχνει να φτάνει σε ένα παρόμοιο σημείο όπου βρισκόταν και πέρυσι, έχοντας μάλιστα (εφέτος) αποκομίσει πια πολύ μεγαλύτερες εμπειρίες. Δεν χωρά αμφιβολία ότι το Τριφύλλι του 2014-15 είναι πολύ πιο ώριμο και μυαλωμένο από την ομάδα του 2013-14. Και η κατάσταση αυτή συνεπικουρούμενη από τη μέτρια πορεία που πραγματοποιεί ο περυσινός πρωταθλητής Ολυμπιακός, έχει φέρει τον ΠΑΟ σε τροχιά πρωταθλητισμού.

 

Εχοντας πια να δώσει τα περισσότερα δύσκολα ματς του β’ γύρου στη Λεωφόρο και με τη βαθμολογική διαφορά να βρίσκεται στο -5 από τον ΠΑΟΚ και στο -4 από τον Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός μοιάζει ικανός (έστω κι ως αουτσάιντερ) για να πραγματοποιήσει την υπέρβαση. Είναι φανερό όμως ότι χρειάζεται ενίσχυση εκεί που πονάει για να μπορέσει να πάει ψηλότερα.

 

Δεδομένων των οικονομικών συνθηκών που επικρατούν στο σύλλογο με τη δραστική μείωση του μπάτζετ αλλά και την έλλειψη σταθερότητας που παρουσιάζουν ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός, οι Πράσινοι έχουν μπροστά τους μια ιστορική ευκαιρία για να ρίξουν τον «αιώνιο» αντίπαλο από την κορυφή.

 

Το ζητούμενο ωστόσο τούτη τη φορά είναι να μην αφεθεί η ομάδα στην τύχη της (όπως συνέβη το περασμένο καλοκαίρι) αλλά να ενισχυθεί με προσθήκες που θα κάνουν τη διαφορά –ιδίως στο κέντρο της άμυνας- και θα δώσουν ώθηση για την κατάκτηση του τίτλου. Ή μήπως δεν αξίζει να δαπανήσεις κάτι παραπάνω για μεταγραφές εφόσον περιμένεις (σε περίπτωση κατάκτησης του τίτλου) έσοδα άνω των 15 εκατ. ευρώ;

 

Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που το ρίσκο μπορεί να επιτραπεί, κι ας σε τσουρουφλίσει στη συνέχεια αν δεν επιτύχεις στον στόχο σου…

Σχετικά άρθρα