Υπάλληλος σε ψαράδικο, ναυαγοσώστης, σοβατζής… Ο Πορτογάλος με λίγο από Γουαρδιόλα, Κρόιφ, Σάκι και Μουρίνιο που ξεκίνησε με ένα Opel Kadett 1200 και ονευρεύεται την κατάκτηση του Champions League
Ο Βίτορ Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Λόπες Περέιρα γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1968 σε ένα ψαροχώρι της Πορτογαλίας, το Εσπίνιο. Μεγάλωσε στην αλιευτική ζώνη όπου βρισκόταν το σπίτι του. Ακριβώς εκεί που βρίσκεται το γήπεδο του χωριού, πενήντα μέτρα από την παραλία . Από τη μια πλευρά ήταν το πατρικό του και από την άλλη το σπίτι των παππούδων του.

Ο πατέρας του εργαζόταν σε ξενοδοχείο της περιοχής, επικεφαλής της υποδοχής ενώ η μητέρα του ήταν μοδίστρα. Οι γονείς του μπορούσαν να εξασφαλίσουν μόνο το φαγητό και ο Βίτορ αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές για να επιβιώσει. Εργάστηκε ως ναυαγοσώστης, σοβατζής, σε ψαράδικο της περιοχής και άλλες δουλειές του ποδαριού όπως ο ίδιος λέει.
Παρά το γεγονός ότι λάτρευε να παίζει ποδόσφαιρο και μισούσε να χάνει συνειδητοποίησε νωρίς ότι δεν διέθετε τεχνικά χαρίσματα και ότι το μέλλον του ήταν στην προπονητική. Τα φοιτητικά του χρόνια ήταν ένας μεγάλος αγώνας γι’ αυτό.

Υπνος στο τρένο
Από τους γονείς του δεν έπαιρνε χρήματα ενώ ακόμα και για να φτάσει στο Πανεπιστήμιο χρειαζόταν μια μικρή Οδύσσεια.  Ξυπνούσε στις 5:00 το πρωί, και με ένα σάκκο στην πλάτη, με το τρένο έφτανε στο Πόρτο όπου φοιτούσε στο Τμήμα Αθλητικών Επιστημών και Φυσικής Αγωγής. Στις 5:00 το απόγευμα με το τρένο και πάλι πήγαινε στο Μπρόντικ όπου παρακολουθούσε διαλέξεις. Αρκετές φορές τον έπαιρνε ο ύπνος μέσα στο τρένο και ξυπνούσε αφού είχε περάσει τον σταθμό του Μπρόντικ για να γυρίσει με τα πόδια. Κάποιες φορές έχασε για λίγο το τελευταίο τρένο της επιστροφής στο σπίτι.
Όλα αυτά μέχρι που πήρε δίπλωμα και δανείστηκε το παλιό Opel Kadett 1200 του πατέρα του. Ποτέ δεν ξέχασε αυτά τα χρόνια και η σύζυγός του Φατιμά Σίλβα  -αδερφή του κολλητού του, επίσης προπονητή Λουίς Μιγκέλ- τον ακούει αρκετές φορές να μιλά γι’ αυτά στους τρεις γιούς τους.

Προπονητής ετών 29
Φυσικά όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ο Βίτορ Περέιρα δεν έπαιξε ποτέ ποδόσφαιρο επιπέδου. Επαιξε σε ερασιτεχνικές ομάδες και αποσύρθηκε στην ηλικία των 29 ετών. Το καλοκαίρι του 2010, έγινε βοηθός του Αντρέ Βίλας Μπόας στην Πόρτο και στις 21 Ιουνίου 2011, μετά την αποχώρηση του Μπόας στην Τσέλσι, έγινε πρώτος προπονητής, κατακτώντας δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα (2012, 2013).
Τον Μάρτιο του 2013 έχασε για ένα γκολ (2-1), την πρόκριση στους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ από τη Μάλαγα . Θεωρείται σπουδαίος σκάουτερ, αφού ανακάλυψε τον Κολομβιανό Χάμες Ροντρίγκες, που θεωρείται πλέον από τους κορυφαίους επιθετικούς του κόσμου.
Στα τέλη Μαΐου του 2013 όλα έδειχναν ότι θα συνεχίσει την καριέρα του στην Πρέμιερ Λιγκ και στην Έβερτον, αλλά τελικά δελεάστηκε από τα 6 εκατομμύρια ευρώ των Σαουδαράβων, αφού υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Αλ Αχλί.
Βασικό χαρακτηριστικό του είναι η πίστη στον Θεό. Είναι καθολικός και έχει δηλώσει: «Η πίστη είναι το στήριγμα της της ζωής μου είναι η εσωτερική δύναμη μου».

Τάμα σε μοναστήρι
Οταν κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα είχε κάνει τάμα να πάει με τα πόδια σε ένα μοναστήρι στην Πορτογαλία. Κράτησε το λόγο παρά το γεγονός ότι χρειάστηκε να διανύσει μαζί με τη σύζυγό του 200 χιλιόμετρα. Χρειάστηκε τέσσερις ημέρες για να τα καταφέρει.
Είναι άνθρωπος που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το ποδόσφαιρο. Στο παρλθόν έχει πει: «Σε όλη μου τη ζωή, έχω περάσει μόνο τέσσερις μήνες χωρίς το ποδόσφαιρο. Όταν έγινα από παίκτης, προπονητής . Ηταν οι χειρότεροι τέσσερις μήνες της ζωής μου, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Εργζόμουν μέρα και νύχτα για να προετοιμαστώ για την προπόνηση, γιατί ήταν αυτό που ήθελα να κάνω».

Νυχτερινές βουτιές
Εκτός από τα Θεό λατρεύει και τη θάλασσα. «Είναι η ισορροπία μου διότι γεννήθηκα πενήντα μέτρα από την παραλία», τονίζει ενώ οι κάτοικοι στις Αζόρες όπου εργάστηκε δεν ξεχνούν τις νυχτερινές βουτιές του, κυρίως μετά από ήττα. Ακόμα τον θυμούνται να τρώει ψάρια στη σχάρα με λαχανικά ή κόντρα φιλέτο με φασόλια και να πίνει τη μπύρα του.
Ηταν μέτριος μαθητής στο γυμνάστιο, καλύτερος ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο αλλά άψογος στα μαθήματα για το δίπλωμα προπονητή με τελικό μέσο όρο 17,9, τον δεύτερο καλύτερο στην τάξη του.

Οι προπονητές και το όνειρο
Οσον αφορά τον ποροπονητικό χαρακτήρα του, λέει ο ίδιος τι του αρέσει: «Μου αρέσει ένα συγκεκριμένο είδος ποδοσφαίρου, όχι κάποιοι προπονητές. Μου άρεσε ο σχεδιασμός του Γκουαρντιόλα για τη Μπαρτσελόνα . Επίσης, απολάμβανα το έργο του Γιόχαν Κρόιφ με τον ίδιο σύλλογο, αν και από αμυντική άποψη μου φιανόταν ανεπαρκής. Θαύμασα τη Μίλαν του Αρίγκο Σάκι και το πρώτο έτος του Ζοζέ Μουρίνιο στην Πόρτο…».
Όπως κάθε άνθρωπος του ποδοσφάιρου έχει κι αυτός το δικό του όνειρο. «Θέλω μια μέρα να κατακτήσω το Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτός είναι ο στόχος μου και μια μέρα θα τα καταφέρω»…