<p style="text-align: justify;"><strong>Aναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Γεια σας είμαι μια έφηβη 16 χρόνων και πηγαίνω λύκειο. Ο φετινός χρόνος είναι διαφορετικός από κάθε άλλη χρονιά. Στις αρχές της σχολικής χρονιάς είχα αρχίσει να μένω όλη μέρα στο σπίτι και απλά να διαβάζω δεν έβγαινα με καμιά φίλη μου Άρχισα να βγαίνω από το σπίτι και να πηγαίνω το βράδυ να κάθομαι μόνη και να σκέφτομαι και έτσι άρχισα το κάπνισμα Αργότερα άρχισα να νιώθω μια κούραση ήθελα πολύ να κοιμηθώ και όταν μου δινόταν η ευκαιρία από τα μαθήματα κοιμόμουν αλλά για πάρα πολλές ώρες Όταν μια μέρα είπα στην κυρία μου στο φροντιστήριο ότι την προηγούμενη μέρα δεν είχα μαθήματα και κοιμήθηκα όλη μέρα θυμάμαι μου απάντησε αυτό το ερώτημα μου δημιούργησε και εμένα πολλά ερωτηματικά. Τα παράτησα όλα και κοιμόμουν όλη μέρα δεν διάβαζα καθόλου Η παρέα μου χωρίστηκε γιατί μαλώσαμε μεταξύ μας και δεν είχα κανέναν φίλο πλέον για να μοιραστώ κάποιο νέο μου ή κάποιο θέμα που με απασχολούσε γιατί το διάλεξα εγώ να απομακρυνθώ από όλους διότι δεν ήθελα να βλέπω κανέναν φίλο μου γιατί ένιωθα από όλους μια προδοσία. Έτσι κλείστηκα στον εαυτό μου έκλαιγα καθημερινά γιατί δεν είχα κάποιον άνθρωπο να μιλήσω και να πάρω μια βοήθεια και φυσικά δεν ήθελα με τίποτα να μιλήσω στους γονείς μου γιατί ποτέ δεν είχα αυτή την σχέση μητέρας κόρης που μιλάνε για όλα τα θέματα και είναι σαν φίλες Θα σας ζητούσα να μου πείτε τι μπορεί να μου συμβαίνει και έχω απομακρυνθεί από όλα σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος – ομαδιός θεραπευτής <strong>Δημήτρης Κατσαρός</strong>. </span></p>
<div dir="ltr">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Σας ακούω πολύ αγχωμένη. Νομίζω πως κατά βάθος είστε εν μέσω ενός πολύ δυνατού για σας διλήμματος στο οποίο δεν μπορείτε να δώσετε μια απάντηση που να σας ανακουφίζει. Από τη μία η κοινωνική ζωή, οι βόλτες, οι συναναστροφές και η απόλαυση της συντροφιάς και της παρέας κι από την άλλη η προσωπική εξέλιξη και ανέλιξη μέσα από τις σπουδές που περνάνε από το πολύ διάβασμα, τη σκέψη και γενικά εσωστρεφείς διαδικασίες που δεν έχουν να κάνουν με άλλους παρά με τον ίδιο τον εαυτό σας: υπομονή, επιμονή, μοναχικότητα, επανάληψη, βαρεμάρα και όρια. Μοιάζει πιθανό μέσα σ'αυτή τη χρονική περίοδο τόσο βαθειάς εσωτερικής δοκιμασίας και αλλαγής να αλλάξουν οι συνήθειες με τρόπο που να μην αντιστοιχούν στις παρέες που μέχρι τώρα είχατε. Θα μπορέσει ο-η εκάστοτε φίλος-φίλη να ακουλουθήσει το ρυθμό, θα προσαρμοστεί στις αλλαγές; Θα μπορούσατε εσείς να κάνετε το ίδιο στις δικές τους αλλαγές; Μπορεί κανείς να περιμένει αρκετά ώστε να δει στο τέλος των εξετάσεων και του διαβάσματος ποιοι δεσμοί φιλίας άντεξαν και πόσο δυνατοί είναι; Αυτό μοιάζει μια δοκιμασία του εγωισμού που ταυτόχρονα παλεύει να νιώσει πως είναι "αντάξιος", πως μπορεί να κριθεί και να συγκριθεί και να βγει "αρκετά καλός" ώστε να περάσει στην επόμενη βαθμίδα του εκπαιδευτικού συστήματος: Το πανεπιστήμιο. Και μετά έρχεται ο μικρός, αγαπησιάρικος εαυτός και αναρωτιέται: Αξίζει να χάσω την αγάπη και τη συντροφιά των φίλων μου για να μπω στο πανεπιστήμιο; Και μετά έρχεται πάλι ο φιλόδοξος εαυτός και απαντά: "αν είναι πραγματικοί φίλοι θα καταλάβουν. Όσοι δεν καταλαβαίνουν φεύγουν και άρα δεν είναι φίλοι". Και μετά αναρωτιέται πάλι ο μικρός εαυτός: "Κι αν είμαι απλά πολύ σκληρός με μένα;" Κι ο φαύλος κύκλος δε σταματά παρά με το να πέσετε για ύπνο. Πολύ ύπνο. Τόσο, όσο χρειάζεστε για να ξεκουραστείτε από το άγχος αυτό και να νιώσετε πως έχετε αρκετές δυνάμεις για να χωρέσετε και το πολύ διάβασμα και την πιθανότητα να βγειτε λίγο με τους-τις φίλες σας. Κι ας μη βγείτε. Αν βγείτε έχει καλώς. Αν δε βγείτε σημαίνει πως εσείς το επιλέξατε οπότε θα ξέρετε "ποιός φταίει για τη μοναξιά" μετά. Νομίζω πως χρειάζεστε να μετριάσετε λίγο την αυστηρότητά σας ως προς τον εαυτό σας γιατί καταλήγετε να θυμώνετε και με τους οικείους σας και τους-τις φίλους-ες σας. Κι έτσι τους τιμωρείτε όλους με το να στερείτε απ'αυτούς την παρουσία σας και εσάς με το να μένετε μόνη. Διαβάστε, δε λέω αλλά βγείτε και μια βόλτα στο πάρκο. Πάρτε μια σοκολάτα. Παίξτε ένα επιτραπέζιο με ένα φιλαράκι. Το διάλειμμα και η παρέα είναι πολύ καλή πηγή κατανόησης του μαθήματος. Και το μάθημα είναι πολύ καλή πηγή ερεθισμάτων για ενδιαφέρουσες συζητήσεις με την παρέα. Δεν αναιρεί το ένα το άλλο. Συνυπάρχουν για να σταθείτε πάνω τους και να ισορροπήσετε. Στο πανεπιστήμιο μπαίνουν και οι καλοί μαθητές και οι κοινωνικοί.</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>