Η αλλαγή που έφερε την (αμυντική) άνοιξη

Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που δεν επιδέχονται ιδιαίτερη ανάλυση. Μιλούν από μόνα τους. Επί παραδείγματι οι πρόσφατες αμυντικές επιδόσεις του Παναθηναϊκού , που χρειάστηκε να περάσει σχεδόν ένας γύρος έως ότου μπορέσει να αμυνθεί (κάτι περισσότερο από) αξιοπρεπώς.

Οι αριθμοί στην προκειμένη περίπτωση καταδεικνύουν την αλήθεια αλλά και τη μεγάλη αντίφαση για μια ομάδα που στο ίδιο διάστημα το μόνο που άλλαξε ήταν ένας ποδοσφαιριστής και πιθανώς… μυαλά.

Στις εφτά πρώτες αγωνιστικές (1η-7η) του πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός κατόρθωσε να δεχθεί οχτώ γκολ (!), διατηρώντας μηδενικό παθητικό μόνο στο παιχνίδι με τη Νίκη Βόλου (1-0), ενώ στις εφτά επόμενες (8η-14η) οι Πράσινοι δέχθηκαν εφτά τέρματα, με αποκορύφωμα την τεσσάρα στην Ξάνθη . Απαντες κατακεραύνωναν την κάκιστη αμυντική λειτουργία των Πρασίνων…

Κι ύστερα ακολούθησε η μετάλλαξη, αφού το Τριφύλλι μεταμορφώθηκε στον ανασταλτικό τομέα. Κάπως έτσι, κατά τις εφτά τελευταίες αγωνιστικές (15η-21η), η ομάδα του Αναστασίου έχει δεχθεί μόλις ένα τέρμα (από τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη), ενώ έχει διατηρήσει έξι φορές ανέπαφη την εστία του.

Δεδομένου ότι στα έξι απ’ αυτά τα εφτά ματς που έχουν δώσει οι Πράσινοι από τις 22 Δεκεμβρίου ως σήμερα, παρών στην ενδεκάδα  (και μάλιστα αναντικατάστατος)  ήταν ο Στάθης Ταυλαρίδης , γίνεται αντιληπτό πόσο μεγάλη είναι η συνεισφορά του και πώς «κούμπωσε» μεμιάς με τους νέους συμπαίκτες του.

Παράλληλα, όμως επιβεβαιώνει και το μέγα λάθος της διοίκησης Αλαφούζου, αλλά και του τότε τεχνικού διευθυντή Νίκου Νταμπίζα και του σημερινού προπονητή Γιάννη Αναστασίου, που το περασμένο καλοκαίρι δεν κινήθηκαν για την απόκτηση ενός στόπερ. Ενδεχομένως θα είχαν αποφεχθεί ορισμένα δεινά…

Σχετικά άρθρα