Απιστία μετά από 20 χρόνια γάμου: Γιατί συμβαίνει;

<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: small;">Αναγνώστριά μας ρωτά: </span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: small;">Ειμαι 39 χρονων και εχω 2 αγορια 10- 6 ετων. Με τον αντρα μου είμαστε 20 χρονια μαζι. Ο αντρας μου είναι συγκαταβατικός ήρεμος καλός με τα παιδια μας δεν βοηθαει βεβαια στις δουλειες του σπιτιου αλλα δουλευει αρκετα .Το σεξ δεν με καλυπτει πληρως ισως ποτε δεν με καλυπτε αλλα δεν το ήξερα και το λεω αυτο μετα απο μια εξωσυζυγικη σχεση που ειχα με εναν συναδελφο μου. Την σχέση αυτη την ανακαλυψε ο σύζυγος μου με συγχωρει λεει να κανουμε μια καινουρια αρχη Εγω είμαι ερωτευμενη με τον αλλον βλεπω βεβαια και τα μειονεκτηματα του αλλου αλλα μεγενθυνω ίσως και του συζυγου μου Δεν ξερω τι πρεπει να κανω εχοντας υποψη και τα παιδια μου.Μηπως να επισκεφτουμε μια οικογενειακη συμβουλο; </span></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p><span style="font-size: small;"><strong>Αγαπητή αναγνώστρια στο ερώτημά σας απάντησε η Οικογενειακή θεραπεύτρια-σύμβουλος</strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p><span style="font-size: small;"><strong>Τραυλού Δήμητρα</strong></span></p>
<p align="JUSTIFY"><span style="font-size: small;">Στη δική σας περίπτωση, αισθάνομαι ότι χρειάζεστε να ξεκαθαρίσετε μέσα σας τους λόγους για τους οποίους παντρευτήκατε. <strong>Τι σας έφερε κοντά; Υπήρξατε ερωτευμένοι; και οι δύο; Τι σας τράβηξε στο σύζυγό σας; Ποιά στοιχεία του χαρακτήρα του εκτιμήσατε; Τι πιστεύετε ότι εκείνος εκτίμησε σε εσας;</strong></span></p>
<p align="JUSTIFY"><span style="font-size: small;">Μετά από είκοσι χρόνια γάμου είναι φυσικό να έχει χαθεί ο αρχικός πόθος, αν αυτός υπήρξε, ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. Οι αυξημένες υποχρεώσεις, ειδικά όταν υπάρχουν και παιδιά είναι πολύ εύκολο να μας απορροφήσουν. Αφήνουμε τότε τη σχέση να προχωράει μόνη της ξεχνώντας πως έχουμε ανάγκες και εμείς, αλλά και ο σύντροφός μας. Ο έρωτας διαρκεί δύο με τρία χρόνια. Ύστερα η σχέση αλλάζει επίπεδο και τα συναισθήματα μεταβάλλονται σε αγάπη, ενδιαφέρον, νοιάξιμο κ.α. Είναι στο χέρι και των δυό συντρόφων να κρατήσουμε αναμμένη την αρχική φλόγα, εφόσον μας ενδιαφέρει η σχέση. Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό να αφιερώνουμε χρόνο για τους δυό μας <strong>ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ</strong>. <strong>Είναι μέσα σ’αυτό το χρόνο που θα κάνουμε πράγματα μαζί, που αρέσουν και στους δύο και που θρέφουν τη σχέση. Που θα ακούσουμε ο ένας τον άλλον. Θα κουβεντιάσουμε το τι μας αρέσει και τι όχι, Τι περιμένουμε από το σύντροφό μας και θα του εκφράσουμε τις ανάγκες μας.</strong></span></p>
<p align="JUSTIFY"><span style="font-size: small;">Θυμηθείτε πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε κάτι μαζί με το σύζυγό σας χωρίς τα παιδιά, που το θέλατε πολύ και οι δύο και περάσατε καλά. Πόσος καιρός έχει άραγε περάσει από τότε; Ή μήπως δεν υπήρξε ποτέ στην ουσία; Αναρωτηθείτε ποιες ήταν οι προσδοκίες σας από έναν γάμο. Συχνά μέσα στο γάμο αναπαράγουμε τη σχέση των γονιών μας γιατί αυτήν έχουμε ως πρότυπο. Από την άλλη χωρίς να το καταλαβαίνουμε, περιμένουμε απο τον σύντροφό μας να μας συμπεριφερθεί όπως ο γονιός μας. Αν κάποιος γονιός ή μια αντίστοιχη γονεϊκή φιγούρα έτρεχε να προλάβει να σας ικανοποιήσει κάθε σας επιθυμία πριν μιλήσετε, ίσως περιμένατε από τον σύζυγό σας να κάνει το ίδιο με κάποιο τρόπο. Ή ίσως η σχέση των γονιών σας είχε αυτό το στοιχείο και εσείς το επαναλαμβάνετε. Χωρίς να μιλάτε για τα “θέλω” σας περιμένετε ο άλλος να τα αντιληφθεί και να τα καλύψει.</span></p>
<p align="JUSTIFY"><span style="font-size: small;">Ο σύζυγός σας όπως φαίνεται δεν θέλει να διαλύσετε το γάμο σας και σας παρακινεί για μια καινούργια αρχή. Εσείς αισθάνεστε ερωτευμένη με τον συνάδελφό σας και είμαι σίγουρη πως δεν θέλετε να χάσετε αυτό που νιώθετε, ούτε αυτό που βιώνετε. Ταυτόχρονα νιώθω πως δεν θέλετε να αναστατώσετε και τη ζωή των παιδιών σας. <strong>Σύμφωνα με τις στατιστικές οι περισσότερες εξωσυζυγικές σχέσεις δεν κρατούν μετά τη διάλυση του γάμου. Κι όταν ο γάμος διαλυθεί μόνον ένα 3% παντρεύονται τους ανθρώπους με τους οποίους είχαν την εξωσυζυγική σχέση.</strong> Αναρωτιέμαι πώς αισθάνεται ο συνάδελφός σας; Είναι το ίδιο ερωτευμένος με εσάς; Είναι άραγε διατεθιμένος να δεσμευτεί πλάϊ σας με δύο παιδιά που δεν είναι δικά του; Συνήθως όταν η εξωσυζυγική σχέση αποκαλυφθεί, ο έρωτας αυτός σπάνια κρατάει.</span></p>
<p align="JUSTIFY"><span style="font-size: small;">Η συγχώρεση είναι μια μεγάλη αρετή-όχι μόνον από θρησκευτικής πλευράς-και θέλει γερά κότσια. Εφόσον ο σύζυγός σας σας συγχωρεί, όπως λέτε, έχετε την ευκαιρία να κουβεντιάσετε μαζί του για το τι δεν πήγε καλά στη σχέση σας, τι περιμένατε εσείς από εκείνον που δεν σας το έδωσε και το βρήκατε στον άλλον. Ίσως σας ενοχλεί η συγκαταβατικότητα και η ηρεμία του γιατί δεν δημιουργούν συγκινήσεις. Από την άλλη αυτά τα χαρακτηριστικά βοηθούν στο να μην δημιουργούνται εντάσεις και ειδικά σε μια οικογένεια με δύο αγόρια στην προεφηβεία. <strong>Η διαίσθηση των παιδιών είναι πολύ μεγάλη κι όσο κι αν κρύβουμε από τα παιδιά μας τις εξωσυζυγικές μας σχέσεις, αυτά το αντιλαμβάνονται με κάποιο τρόπο. Μπορεί να μην γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει, πάντως καταλαβαίνουν ότι κάτι συμβαίνει στην οικογένεια και αν βλέπουν τον ένα γονιό στενοχωρημένο, δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι μπορεί να φταίει ο άλλος γι αυτό και συχνά ενοχοποιούν τον εαυτό τους, ιδίως αν είναι σε μικρή ηλικία. </strong></span></p>
<p align="JUSTIFY"><span style="font-size: small;">Τέλος πιστεύω πως πράγματι η καλύτερη λύση είναι να απευθυνθείτε μαζί σε κάποιον οικογενειακό σύμβουλο, που θα σας βοηθήσει να ξεμπλοκάρετε και να καταφέρετε να μιλήσετε για όσα δεν μπορέσατε ως τώρα.</span></p>
<p align="JUSTIFY"><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p align="JUSTIFY"> </p>
<p><span style="font-size: small;"><strong><br /></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial, sans-serif;"><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα