Θάνατος από μηνιγγίτιδα: Τρόποι μετάδοσης και αντιμετώπιση

<p class="itemTitle" style="text-align: justify;">Πρόσφατο περιστατικό θανάτου – Ασθενής κατέληξε από μηνιγγίτιδα – Πιθανή μόλυνση νοσηλεύτριας.</p>
<div class="itemIntroText" style="text-align: justify;">
<p>Αρνήθηκε να νοσηλευτεί κι έχασε τη ζωή της μια ημέρα μετά. Ώρες αγωνίας για τη νοσηλεύτρια που τρυπήθηκε από βελόνα που είχε χρησιμοποιηθεί στην ασθενή.</p>
</div>
<div class="itemFullText" style="text-align: justify;">
<p>Η περιπέτεια της 40χρονης ασθενούς και της νοσηλεύτριας ξεκίνησε την Τετάρτη, όταν η πρώτη μετέβη στην Παμμακάριστο. Η 40χρονη υποβλήθηκε σε εξετάσεις και οι θεράποντες γιατροί της ζήτησαν να παραμείνει στο νοσοκομείο, αλλά η ασθενής διαφώνησε. Υπέγραψε το σχετικό έγγραφο και αναχώρησε.</p>
<p>Κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, όμως, η νοσηλεύτρια που της έλαβε αίμα τρυπήθηκε με τη βελόνα.  Οι συνάδελφοι της στο νοσοκομείο της χορήγησαν την απαραίτητη προφυλακτική αγωγή και υποβλήθηκε σε εξετάσεις, αλλά, ευτυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχει εκδηλώσει συμπτώματα.</p>
<p>Η ασθενής, αντιθέτως, την Πέμπτη μετέβη στο Νοσοκομείο «Αγ. Όλγα» σε σοβαρότερη κατάσταση  και ενώ βρισκόταν στα ΤΕΠ, κατέληξε.</p>
</div>
<p style="text-align: justify;"><br />Τα κρούσματα μηνιγγίτιδας που εμφανίστηκαν προσφάτως έφεραν και πάλι στην επιφάνεια το θέμα της αντιμετώπισης και των συνεπειών της νόσου.</p>
<p style="text-align: justify;">Η μηνιγγίτιδα είναι φλεγμονή των μηνίγγων του εγκεφάλου και μπορεί να προκληθεί τόσο από μικρόβια όσο και από ιούς. Δηλαδή, η μηνιγγίτιδα μπορεί να είναι είτε <strong>ιογενής</strong> είτε <strong>μικροβιακή</strong>. Η ιογενής είναι πιο συχνή αλλά και λιγότερο σοβαρή και τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να προσφέρουν στην αντιμετώπισή της. Πρόκειται για μηνιγγίτιδα που προκαλούν οι εντεροϊοί και οι ιοί της ανεμοβλογιάς, της ιλαράς ή της παρωτίτιδας.</p>
<p style="text-align: justify;">Η μικροβιακή είναι λιγότερο συχνή αλλά είναι πιο σοβαρή και χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση με αντιβιοτικά. <em>Τα πιο συνηθισμένα μικρόβια είναι ο μηνιγγιτιδόκοκκος, ο πνευμονιόκοκκος και ο αιμόφιλος της ινφλουένζας τύπου Β.</em> Ο τρόπος για να διαπιστωθεί αν η μηνιγγίτιδα είναι ιογενής ή μικροβιακή (τα συμπτώματα μοιάζουν) είναι οι εργαστηριακές εξετάσεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Στο σημείο πρέπει να δώσουμε προσοχή στη σημασία της άμεσης θεραπευτικής αγωγής με αντιβιοτικά. Αν δεν υπάρχει δυνατότητα άμεσης εργαστηριακής εξέτασης και υπάρχουν κλινικά συμπτώματα μηνιγγίτιδας, τότε πρέπει να αρχίσει αμέσως η χορήγηση αντιβιοτικών και μετά να πάει ο ασθενής στο νοσοκομείο αν χρειάζεται. Αν γίνει έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πλήρη ανάρρωση.</p>
<p style="text-align: justify;">Η μετάδοση του μηνιγγιτιδόκοκκου γίνεται μόνο με άμεση επαφή, δηλαδή με τα σταγονίδια από το φτάρνισμα, τον βήχα ή το φίλημα. Η περίοδος επώασης είναι από δύο ως δέκα ημέρες αλλά συνήθως είναι τρεις – τέσσερις ημέρες.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπισθεί η νόσος είναι, μόλις κάνουν την εμφάνισή τους ύποπτα συμπτώματα, να κληθεί ο γιατρός ή να απευθυνθούν στην πλησιέστερη υγειονομική μονάδα. Να δοθεί από τον γιατρό το κατάλληλο αντιβιοτικό. Είκοσι τέσσερις ώρες μετά τη χορήγηση του αντιβιοτικού ο ασθενής παύει να μεταδίδει τη νόσο. Σε περίπτωση που εμφανισθούν ένα ή περισσότερα κρούσματα, συνιστώνται ο καλός αερισμός των χώρων και η μείωση του συγχρωτισμού, δηλαδή η αραίωση των ανθρώπων σε στρατόπεδα, σχολεία, νηπιαγωγεία, πλοία, κατασκηνώσεις κλπ. Η απολύμανση των χώρων δεν ενδείκνυται διότι ο μηνιγγιτιδόκοκκος είναι αρκετά ευαίσθητος και δεν επιζεί στο περιβάλλον για πολλή ώρα.</p>
<p style="text-align: justify;">Οσον αφορά την προφύλαξη ατόμων που βρίσκονται στο στενό περιβάλλον του ασθενούς και αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να κολλήσουν την ασθένεια, τους χορηγούνται αντιβιοτικά. Το αν θα τους χορηγηθούν θα το κρίνει ο γιατρός. Οι φίλοι, οι συνεργάτες ή οι συμμαθητές δεν χρειάζονται ειδική αγωγή.</p>
<p style="text-align: justify;">virus.com.gr/ tovima</p>

Σχετικά άρθρα