<p style="text-align: justify;">Ήταν δύο βραδιές που το Μέγαρο Μουσικής κατακλύστηκε από κόσμο. Τελικά υπάρχουν άνθρωποι που μέσα στο βαρύ πολιτικό κλίμα που ζούμε διεκδικούν τη χαρά τους και κυνηγούν τα ενδιαφέροντα τους.  <br /> Χάρηκα πολύ που είδα μικρούς και μεγάλους, νέους φοιτητές της μουσικής, αλλά και μεγαλύτερους πιστούς λάτρεις της κλασικής μουσικής, όλους χαρούμενους που θα γευόντουσαν και πάλι τον ταλαντούχο Έλληνα και νεότατο σε ηλικία, διευθυντή ορχήστρας, συνθέτη και ποιητή Θοδωρή Κουρετζή. <br /> Μας μάγεψε σε μουσική Προκόφιεφ "Ρωμαίος και Ιουλιετα". Η ορχήστρα του (100 περίπου άτομα), κρεμόταν στην κυριολεξία απο την ανάσα του, τη ματιά του, το νεύμα του. Όλοι μία ψυχή και το αποτέλεσμα εντυπωσιακό. Ο Κουρετζής ζει στη Μόσχα όπου πήγε πολύ νέος για σπουδές και στα 23 διήυθυνε την Φιλαρμονική του Λένινγκραντ. Ένας μουσικός χαρισματικός που οταν διευθύνει όλο του το κορμί συνταράσσεται και σχεδόν χορευτικά δίνει το ρυθμό. Τα μπιζαρισματα πολλά σε σημείο που ειδικά η νεολαία χτυπούσε ρυθμικά τα πόδια στο πάτωμα μήπως εξασφαλίσει ενα anchor. Όμως εκείνος αφού ευχαρίστησε έναν- έναν τους μουσικούς του αποχώρησε!<br /> Έτσι ειναι οι μεγάλοι star!!</p>
<p style="text-align: justify;"><img src="http://s.kathimerini.gr/resources/2014-02/-8eodwros-koyrentzhs601732-253-11-thumb-large.jpg" alt="" width="600" height="375" /></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/14681/f8.jpg" alt="" width="490" height="265" /></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="http://www.classica.fm/wp-content/uploads/2010/11/teodor-currentzis.jpg" alt="" width="600" height="400" /></p>
<p style="text-align: justify;"><iframe src="http://www.youtube.com/embed/nQ94YB-dYE0" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p style="text-align: justify;"><iframe src="http://www.youtube.com/embed/tccxRjtuXHk" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="text-decoration: underline;"><strong>Λίγα λόγια για τη ζωή και την καριέρα του Θεόδωρου Κουρεντζή</strong></span></p>
<p><strong></strong>Γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1972. Είναι διευθυντής ορχήστρας, συνθέτης και ποιητής που εργάζεται στη Ρωσία. Γεννήθηκε στην Αθήνα και από μικρή ηλικία άρχισε τα μαθήματα πιάνου. Στα 7 του χρονιά άρχισε να μαθαίνει βιολί. Στα 12 του φοίτησε στο Ελληνικό Ωδείο στο Τμήμα Θεωρητικής Μουσικής και στο Τμήμα Εγχόρδων. Με την σύνθεση ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 1987 υπό τη καθοδήγηση του καθηγητή Χατζηνίκου και αργότερα με το καθηγητή Σρεκ.</p>
<p style="text-align: justify;">Το 1990 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του μουσικού συγκροτήματος «Musica Aeterna» και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πόρτο Χέλι. Μετά το πέρας των σπουδών (αν και είχε εξασφαλισμένη υποτροφία για τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης) εγκαταστάθηκε στην Ρωσία και συγκεκριμένα στην Αγία Πετρούπολη, στο διάσημο Κρατικό Ωδείο της. Δάσκαλος του ήταν η σχεδόν μυθική μορφή της σοβιετικής διεύθυνσης ορχήστρας Ηλίας Μούσιν, δάσκαλος των επίσης διάσημων Βαλέρι Γκέργκιεβ και Γιούρι Τερμικανοβ. Ο ίδιος ο μαέστρος είπε για τον Θεόδωρο Κουρετζή: <em>«Είχα πολύ ταλαντούχους μαθητές σαν τον Γκέρκγιεβ και τον Τερμικάνοβ και μια μόνο διάνοια: ήταν ο Θεόδωρος Κουρεντζής».</em></p>
<p style="text-align: justify;">Στα 2002 μαζί με τη Ρωσίδα ελληνίστρια φιλόλογο Φατίμα Γιελόεβα και υπό την αιγίδα του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού (επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου) ίδρυσε το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Το 2003 ο Κουρεντζής εντάσσεται στην Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Ρωσίας και τον επόμενο χρόνο αναλαμβάνει επικεφαλής διευθυντής ορχήστρας στο Ακαδημαϊκό Θέατρο Όπερας &amp; Μπαλέτου της πόλης Νοβοσιμπίρσκ. Τον Ιανουάριο του 2005 αναλαμβάνει την καλλιτεχνική οργάνωση της ορχήστρας <em>Musica Eaterna</em> και του συγκροτήματος <em>New Siberian Singers</em>.</p>
<p style="text-align: justify;">Στη Ρωσία είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία. Όλα του τα κονσέρτα είναι sold out μήνες πρωτύτερα, είναι δημοφιλής σε όλες τις ηλικίες και μέχρι και η χήρα του Σοστακόβιτς κατέβηκε στο καμαρίνι του να τον συγχαρεί μετά από μία παράσταση της «Λαίδης Μακμπέθ του Μτενσκ». Διευθύνει τακτικά τις καλύτερες ορχήστρες της Μόσχας. Με την ομάδα των μουσικών του ταξιδεύουν σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία προκαλώντας πανζουρλισμό με κάθε τους παράσταση. Οι εφημερίδες δημοσιεύουν τη μία διθυραμβική κριτική μετά την άλλη χαρακτηρίζοντάς τον «αναρχικό, ωραιοπαθή και ιδιοφυΐα». Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι δηλωμένος θαυμαστής του.</p>
<p style="text-align: justify;">Η επιστροφή στην Ελλάδα δεν τον απασχολεί ούτε ως σκέψη. Ο σημαντικότερος λόγος που δεν θέλει να εργαστεί εδώ μόνιμα είναι η διαχρονική έλλειψη διαπαιδαγώγησης και πειθαρχίας, τόσο των μουσικών όσο και του κοινού. Επίσης, η απουσία αξιόλογης ορχήστρας.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>