<p style="text-align: justify;"><span lang="EL">Καλησπέρα , θέλω να μιλήσω κάπου και απλά δεν εχω που !! Είμαι 20 ετων έμεινα έγκυος καταλαθος με κάποιον που τον γνωρίζω τοσο καιρό οσο ειμαι έγκυος (8 μηνες) μιας και έμεινα κατευθείαν έγκυος.. Αποφασίσαμε να μην το ρίξουμε γιατί είναι κριμα για την απροσεξία μας να σκοτώσουμε εναν άνθρωπο ! Παντρευτήκαμε μένουμε μαζι … αλλα το θεμα ειναι οτι υποφέρω τρομερά ! Με καταπιέζει με κανει να νιωθω τρομερά άσχημα και άσχημη.. ολη μέρα εργάζεται έρχεται αργά στο σπιτι δεν επικοινωνούμε μιας και όταν έρχεται τρώμε απλά και στη συνέχεια ξεκινάει πάλι να εργάζεται από το σπίτι ! Δεν μου εχει δώσει κανέναν λόγω να πιστεύω οτι με νοιάζεται η οτι με θέλει στη ζωη του ! </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="EL">Με λέει χοντρή δεν με αφήνει να τρώω πράγμα που με κάνει να υποφέρω μιας και πεινάω συνέχεια τώρα που είμαι έγκυος !συμφωνώ οτι εχω πάρει αρκετά κιλά αλλα ήμουν μονο 52 και τώρα έφτασα 65 μου φωνάζει για τους λογαριασμούς (ΔΕΗ κτλ) και συνέχεια μου επισημαίνει οτι αυτος δουλεύει σαν το σκυλί και εγω άπλα κάθομαι ! Ούτε καν τους ιατρικούς έλεγχους για το μωράκι δεν ήθελε να κάνω λέγοντας μου οτι σιγα μην ειναι απαραίτητα όλα αυτά και σιγα μην τα κάνουν ολες οι γυναίκες, όταν του έκανα συζήτηση για το οτι το μωρό θα χρειαστεί εμβόλια και τα λοιπά μου είπε οτι ''σιγά αυτός δεν έκανε και δεν θα πάθει κάτι το παιδί αμα δεν τα κάνει''φοβάμαι για το μωράκι ! </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="EL">Έχω φτάσει σε σημείο που μετανιώνω που δεν έκανα έκτρωση.. τώρα δεν θα τα τραβούσα αυτά  ! Επίσης λόγω της δουλειάς του την ημερομηνία που μου έχει ορίσει ο γιατρός ότι θα γεννήσω αυτός θα λείπει .επίσης ξέχασε το </span><span>facebook</span><span lang="EL"> του ανοιχτό και είδα με πόσες μιλούσε (γνωστές μου κιόλας) με ερωτικό περιεχόμενο και όταν του το είπα μου είπε ότι είμαι υπερβολική και ότι όλοι αυτό κάνουν και για να σταματήσει η συζήτηση έφυγα βράδυ από το σπίτι μεσ'τη βροχή και με την κοιλιά στο στόμα φυσικά!Όλη μέρα κλαίω και δεν ξέρω τι να κάνω .. Στη μάνα μου δεν θέλω να μιλήσω γιατί δεν θέλω να την απογοητεύσω .. και το κερασάκι στη τούρτα είναι οτι η μάνα του με μισεί γιατί είμαι ξένη και πολύ μικρότερη απο αυτόν (15 χρονιά) και αυτός θέλει να πάμε να μείνουμε στους γονείς του μόλις γεννήσω..σε τι έφταιξα και μου έρχονται όλα έτσι; γιατι; Γιατι τόσο χάλιατι να κανω </span><span>πως να το αντιμετωπίσω;</span></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος <strong>Τατιάνα Ξένου</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/TATIANA%20XENOU.jpg&amp;amp;amp;amp;amp;width=640&amp;amp;amp;amp;amp;height=430" alt="" width="120" /> </span></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή φίλη,</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι σημαντικό να εκφράζεις τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις και να ζητάς υποστήριξη. Διαβάζοντας όσα γράφεις αισθάνομαι ότι όλα έγιναν πολύ γρήγορα, χωρίς – ίσως – να έχεις συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα τα «πως» και τα «γιατί». Πιστεύω ότι τώρα ήρθε η στιγμή – με αφορμή όλα όσα βιώνεις –  που έχεις αρχίσει να επεξεργάζεσαι τα «πως» και τα «γιατί» και προσπαθείς να λάβεις αποφάσεις. Για να το κάνεις, είναι ιδιαίτερα σημαντικό, στη φάση που βρίσκεσαι, να ζητήσεις και να λάβεις υποστήριξη και για σένα αλλά και για το παιδί σου. Οι σημαντικοί άλλοι – π.χ. η μητέρα σου, είναι χρήσιμο να γνωρίζει για να μπορέσει να σε βοηθήσει. Επίσης, υπάρχουν κοινωνικές υπηρεσίες και υποστηρικτικά δίκτυα/ομάδες στα οποία μπορείς να ζητήσεις βοήθεια και να παραμείνει το αίτημα σου απόρρητο. Το σημαντικό είναι να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου και ασφαλής. Υπάρχει τρόπος διαχείρισης, αρκεί να αποφασίσεις τι είναι αυτό που σου αξίζει και να πράξεις ανάλογα για να το κυνηγήσεις. Καλή δύναμη!</p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>