Σχέσεις: Όταν η γυναίκα δεν έχει πολλές εμπειρίες

<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Καλησπέρα Είμαι 30 χρονών και άνεργη εδώ και κάπιους μήνες Νοιώθω ότι περνάει η ζωή μου κι εγώ απλά τη χάνω Ζω με τους γονείς μου και τη μεγαλύτερη αδερφή μου Οι γονείς μου έχουν κάποια προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια και χρειάζονται τη βοήθειά μας για πολλά θέματα τις καθημερινότητας Παρατηρώ ότι περνάει ο καιρός κι εγώ όλο και κλείνομαι περισσότερο Το μόνο που κάνω για τον εαυτό μου είναι το γυμναστήριο Κατά τα αλλα είμαι συνέχεια κλεισμένη παρά μόνο για δουλειές του σπιτιού και κάποιες αποτυχημένες συνεντεύξεις πότε πότε βγαίνω και φυσικά γιατρούς και νοσοκομεία Με τον πατέρα μου δεν έχουμε ουσιαστικά σχέσεις απλά συνυπάρχουμε στο ίδιο σπίτι και φροντίζουμε για κάποιες από τις ανάγκες του ως προς την υγεία του Έχει προβλήματα καρδιάς τα τελευταία τρία χρόνια και από τότε έχει παρετηθεί τελείως δε νοιάζεται καθόλου για εμάς και τις ζωές μας παρά μόνο απαιτεί για τα δικά του Ποτέ δεν είχαμε ιδιαίτερα καλές σχέσεις γιατί πριν από αυτό είχε προβλήματα με το αλκοόλ έπινει καθημερινά και δημιουργούσε πολλά προβλήματα στην οικογένεια που μας απομάκρυναν Η μητέρα μου έχει κι εκείνη κάποιο πρόβλημα και χρειάζεται κάποια βοήθεια χωρίς όμως να γίνεται φορτική Αντίθετα νοιάζεται πολύ για την οικογένεια και ανέκαθεν είμασταν πολύ δεμένες Στις φιλίες μου ήμουν πάντα επιλεκτική και ήθελα να έχω ουσιαστικές επαφές Παρόλα αυτά έχω μείνει σχεδόν μόνη Νομίζω ότι έκανα λάθος επιλογές τελικά Η μία φίλη είναι πραγματικά τοξικη και απομακρύνθηκα τον τελευταίο καιρό γιατί δεν άντεχα τη κριτική και τον αρνητισμό της Οι άλλες όταν έχουν κάποια σχέση χάνονται τελείως ποτέ δε βρίσκουν χρόνο ούτε για ένα καφέ και ενώ τους έχω σταθεί σε όλα τους τα προβλήματα δεν ήταν ποτέ κοντά μου στα δικά μου που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια Έτσι έχω απογοητευτεί τελείως μαζί τους Καπως έτσι έχω μείνει σχεδόν μόνη με ελάχιστες συναναστροφές και οι εξοδοί μου περιορίζονται δε δύο τρεις φορές το μήνα Νοιώθω ότι απέτυχα στις φιλίες μου και αυτό με στεναχωρεί και δεν ξέρω πως να το διορθώσω Από την άλλη ήμουν πάντα μόνη δεν έχω κάνει καμία σχέση μέχρι τώρα και μου λείπει η συντοφικότητα και ο έρωτας Μία φορά μόνο ερωτεύτηκα αλλά τα πράγματα δεν πήγαν καλά και έμεινε ανεκπλήρωτο όνειρο Πιστεύω ότι αυτό με κράτησε πίσω στη μετέπειτα ερωτική ζωή μου και κλείστηκα αύτο συνέβη όταν ήμουν 20 για μεγάλο διάστημα και φυσικά οι ελάχιστες συναναστροφές μου που δε μου επιτρέπουν να γνωρίζω κόσμο ώστε να γίνει και κάτι Τώρα σε αυτήν την ηλικία νοιώθω ότι έχω μπει σε ένα φαύλο κύκλο λόγω απειρίας που δεν ξέρω πως να σπάσω για να αρχίσω επιτέλους κι εγώ να ζω φυσιολογικά Νοιώθω ότι και να γνωρίσω κάποιον που να με ενδιαφέρει θα απομακρυνθεί μόλις μάθει για το ανύπαρκτο παρελθόν μου Η ζωή μου έχει κολλήσει και δε ξέρω τι να κάνω για να το αλλάξω αυτό Εσείς τι θα με συμβουλεύατε να κάνω.<strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, <strong>Δημήτρης Κατσαρός </strong></span></p>
<p style="text-align: justify;">Νομίζω σκέφτεστε με κοινωνικούς όρους τα προβλήματά σας και αυτό σας κάνει να νιώθετε χαμένη σε μια σύγκριση με το "απλό, καθημερινό" από το οποίο ξεκάθαρα νιώθετε να είστε διαφορετική. Δηλαδή σαν να βάζετε σε ένα στρατόπεδο τους άλλους που "έχουν δουλειά", "τα πάνε καλά στον ερωτικό τομέα", "έχουν παρέες και φίλους" κι εσείς να είστε "η ξένη", "η διαφορετική", που "κάτι κάνετε λάθος". Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα ένα ένα: Η ανεργία στην οποία αναφέρεστε είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί νέοι σήμερα και πολλοί από αυτούς μιλάν για την εργασία με τρόπο σαν τον δικό σας, μετά από μακροχρόνιες προσπάθειες ανεύρεσης δουλειάς που δεν καρποφορούν: Απαισιοδοξία, απόδοση ευθυνών στον εαυτό και εν τέλει αυτο-τιμωρία. Είναι μια απέλπιδα προσπάθεια να νιώσετε πως, ναι μεν, έχετε τον έλεγχο, μα "δεν τον χρησιμοποιείτε σωστά". Ξέρετε όμως; Δεν έχετε πάντα τον έλεγχο. Και ένα απτό παράδειγμα είναι η ανεργία. Δεν συμβαίνει μόνο σε σας για να φορτώνεστε τόσο πολύ. Στη συνέχεια αναφέρεστε στα θέματα υγείας των γονιών σας. Βοηθάτε τους γονείς σας κι αυτό είναι μια μεγάλη ευθύνη, οπότε είστε λειτουργική! Υπάρχουν επαγγελματίες που εργάζονται εθελοντικά με καθήκοντα ανάλογα προς τα δικά σας. Η ευθύνη σας όμως θεωρώ πως ανακυκλώνεται μέσα σας και μεγαλοποιείται εξ αιτίας του ότι δεν έχετε αμειβόμενη εργασία. Μάθετε πως οι οικείοι ανθρώπων που πάσχουν από χρόνια νοσήματα συμβουλεύονται συχνά από ειδικούς να παίρνουν διαλείμματα και να πηγαίνουν κάπου να ηρεμήσουν και να ασχοληθούν με κάτι δημιουργικό, με τον εαυτό τους. Ο λόγος είναι διότι αν ο φροντιστής δεν είναι σε ψυχική και σωματική θέση να φροντίσει τον ασθενή τότε συμβαίνει το φαινόμενο της χιονοστιβάδας όπου η ενοχή του φροντιστή σε συνδυασμό μ'αυτή του ασθενούς ρίχνουν και τους δύο σε μια σκοτεινή οδό λύπης και θυμού, όπου "ο ένας φταίει για την κατάντια του άλλου". Πάρετε το ρεπό σας λοιπόν! Το γυμναστήριο είναι ένας καλός τρόπος να διώξετε την ένταση αλλά μπείτε και σε άλλες δραστηριότητες στις οποίες να γνωρίσετε ανθρώπους. Άνδρες και γυναίκες. Σχετιστείτε μέσα από μια κοινή ασχολία και η ερωτική αγάπη θα έρθει με ένα τρόπο σχεδόν τυχαίο. Άλλωστε πάντα έτσι έρχεται. Δεν έχει λογική, ούτε λειτουργικότητα να χρησιμοποιείτε την έλλειψη συντρόφου σας για να ενισχύετε την αρνητική σας αυτοεικόνα. Ένας άνδρας είναι τόσο πιθανό να εκτιμήσει την "εμπειρία" σε μια γυναίκα όσο και την "αγνότητα". Αυτό που λέμε "περί ορέξεως…</p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα