Εκρήξεις οργής στο παιδί: Τι είναι, πώς αντιμετωπίζονται

<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: start;" dir="ltr"><strong><span style="font-size: small;">Αναγνώστριά μας ρωτά: </span></strong></div>
<div style="text-align: start;" dir="ltr"><strong><span style="font-size: small;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><strong><span style="font-size: small;">Έχουμε ένα κοριτσάκι 23 μηνών. Κάποιες φορές έχει ξεσπασματα με μεγάλη ένταση. Δεν ξέρει τι θέλει, κλαίει, θυμώνη, πετάει πράγματα, χαστουκίζει ή το πρόσωπο της ή όποιου είναι κοντά της. Το παιδί μεγαλώνει με πάρα πολλή αγάπη από τους γονείς, το παππού, τη γιαγιά και τη θεία – νονά. Λιγο μας προβληματίζει.Εμείς θεωρούμε ότι αυτά τα ξεσπάσματα τα έχει όταν τυχόν πεινάει ή είναι κουρασμένη. Αν έχετε κάτι να μας προτείνετε θα είμαστε ευγνώμονες. Ευχαριστούμε θερμά.</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><strong><span style="font-size: small;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><strong><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: small;">Αγαπητή αναγνώστρια στο ερώτημά σας απαντά η </span></strong>
<div><strong><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: small;">Βασιλική Παππά, MSc, PhD,</span></strong></div>
<div><strong><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: small;">Συμβουλευτική ψυχολόγος,</span></strong></div>
<div><strong><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: small;">Πρόεδρος &amp; επιστημονικά υπεύθυνη</span></strong></div>
<div><strong><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: small;">Πανελληνίου Συνδέσμου Σχολών Γονέων</span></strong></div>
</div>
<div> </div>
<span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: small;">Ο θυμός είναι ένα βασικό συναίσθημα, που εμφανίζεται από τη βρεφική ηλικία. Στο τέλος του πρώτου έτους τα βρέφη συχνά εμφανίζουν τις λεγόμενες “εκρήξεις οργής”, κατά τις οποίες ο θυμός εκφράζεται με επιθετική συμπεριφορά που είναι συνήθως αυτοκαταστροφικής φύσης: χτυπούν τον εαυτό τους, πέφτουν στο πάτωμα και χτυπούν χέρια και πόδια πάνω σε αυτό, κλαίνε, φωνάζουν. Αργότερα, από το δεύτερο έτος, η επιθετικότητα στρέφεται προς τους γονείς και από το τρίτο έτος και μετά πρός τα αδέλφια, ή προς συνομήλικα παιδιά. Συνεπώς, οι συγκεκριμένες συμπεριφορές που αναφέρετε εμπίπτουν απολύτως στη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού και αποτελούν χαρακτηριστικές συμπεριφορές αυτής της ηλικίας. Σαφώς, η εκδήλωση αυτών των συμπεριφορών διαφοροποιείται από παιδί σε παιδί και βεβαίως εντείνεται –όπως πολύ σωστά έχετε παρατηρήσει- όταν το παιδί πεινάει, νυστάζει, είναι κουρασμένο ή αδιάθετο. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι συμπεριφορές αυτές είναι αναμενόμενες δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν. Είναι σημαντικό να προβληματιστείτε ως προς τα όρια που έχετε θέσει στο παιδί σας. Συνήθως, τα παιδιά που εκδηλώνουν υπέρμετρη επιθετικότητα είναι παιδιά που ζουν σε οικογένειες είτε με πολύ χαλαρά, είτε με πολύ άκαμπτα όρια…   </span></div>
<div><span style="font-size: small; font-family: arial, helvetica, sans-serif;"> </span></div>

Σχετικά άρθρα