Mοναξιά: Πώς να βρεις σεξ όταν δεν έχεις σχέση;

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Εχουν σεξουαλική ζωή οι μοναχικές γυναίκες;Τι τρόποι μπορεί να υπάρχουν για την αντιμετώπιση της ερωτικής μοναξιάς;</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Από τον συγγραφέα Jean Claude Kaufmann</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αυτό που απουσιάζει, κυρίως, είναι το χέρι, τα χέρια, η παρουσία- στήριξη-τρυφερότητα, η προσοχή κάποιου για σένα. Η ανάγκη για σεξ δεν είναι τόσο επιτακτική. Πολλές φορές, συνδέεται με την ανάγκη για παρουσία, για τρυφερότητα, είναι κάτι πιο ζωντανό. Αλλες φορές πάλι εκδηλώνεται βίαια, χρειάζεσαι μια δόση ελευθερίας σε κάποιες στιγμές της διαδρομής σου. Η ιστορία της Αντριέν είναι πολύ χαρακτηριστική. Η παιδεία της ήταν πολύ αυστηρή, με έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα (για να βγει με τον αρραβωνιαστικό της χρειάστηκε να τη συνοδεύσει η γκουβερνάντα της), όταν χώρισε ανακάλυψε ξαφνικά τη μεθυστική ελευθερία της σάρκας. Είχε τον ένα εραστή μετά τον άλλο. «Περνούσαμε ερωτικές νύχτες γεμάτες τρέλα. Κάναμε έρωτα κάθε βράδυ, τα μεσημέρια, οπουδήποτε* Μετά, ήρθε μια στιγμή που δεν της έλεγε πια τίποτα. Οι ιστορία είχαν πάντα άσχημο τέλος, το σεξ επαψε να ’χει για κείνη την έννοια της απελευθέρωσης. Σήμερα, δεν έχει «καθόλου όρεξη για κάτι τέτοιο». «Δοκίμασα να βγω δυο τρεις φορές. Οι άντρες είναι γελοίοι. Τι χάνουμε, δηλαδή, τώρα που χορεύουμε;» Τώρα πια κοιμάται μόνη, το πήρε απόφαση, στις 8.30 κάθε βράδυ.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η σεξουαλική απελευθέρωση συμβολίζει για τις γυναίκες μια έμπρακτη απόδειξη της ανεξαρτησίας τους, που άλλαξε την παράδοση ολόκληρων αιώνων, τότε που μόνο οι άντρες είχαν τέτοιες ελευθερίες. Χρειάστηκε, λοιπόν, κι αυτές να δοκιμάσουν να τη ζήσουν αυτή την ελευθερία, για να δείξουν ότι είναι πραγματικά ανεξάρτητες. Πράγμα πολύ εύκολο, άλλωστε, καθώς μ’ αυτό τον τρόπο απαντούν στις προσδοκίες των αντρών, που συνεχίζουν την παλιά τους συμπεριφορά, να έχουν ερωτικές περιπέτειες πέρα από τη σχέση τους (Bozon. Leridon, 1993). Όμως αυτές οι εμπειρίες διαρκούν μόνο λίγο. Αντίθετα από το σύντροφό τους, οι γυναίκες «δεν δέχονται εύκολα να έχουν ερωτικές σχέσεις χωρίς αγάπη». </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μετά την πρώτη αίσθηση ελευθερίας, ακολουθούν η πλήξη, η απογοήτευση, ο κορεσμός, καμιά φορά και αηδία. «Βαρέθηκα να παριστάνω την ελκυστική γυναίκα, που είναι πάντα διαθέσιμη και γοητεύεται εύκολα. Από εκείνη τη στιγμή, δεν παρουσιάστηκε τίποτα πια, πλήρης ερημιά» (Αν-Λορ). Όπως στην Αντριέν και στην Αν-Λορ, βλέπουμε και σε άλλες περιπτώσεις, μετά από θυελλώδεις περιπέτειες, να γίνεται πλήρης μεταστροφή, μέχρι την ολοκληρωτική αποχή και την άρνηση: ναι στο σεξ, αν πρόκειται για πραγματική ιστορία αγάπης. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει για όλες, δεν φτάνουν όλες σε πλήρη άρνηση: έχουν συχνές ερωτικές σχέσεις, όχι όμως πολύ τακτικές. Μια φορά, πότε πότε. «Μ’ αρέσει η ζωή που κάνω, φτάνει να έχω μια δυο περιπέτειες το χρόνο» (Ολίβια). Το ίδιο ισχύει και για την Άντζελα, που δίνει περισσότερες εξηγήσεις: «Όταν μου ’ρχεται η διάθεση για λιγότερη αγνότητα, πράγμα που συμβαίνει κάθε έξι μήνες, κάνω μια περιπέτεια για τρεις βδομάδες και μετά σκέφτομαι, πάντα, ότι είμαι πολύ καλύτερα μόνη». Και η Σαλομέ αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην επιθυμία και στην απογοήτευση. «Το σεξ μου λείπει όταν δεν το έχω, αλλά δεν μου προσφέρει και τίποτα όταν το έχω.» Η έλξη, που τις κάνει ποτε πότε να διακόπτουν την αποχή, έχει διαφορετικό περιεχόμενο. Αλλοτε είναι καθαρά σεξουαλικό, όπως για τη Σαλομέ. Αλλοτε, εκφράζει την επιθυμία της συνάντησης, όπως γιο την Ελίζα. «Η σεξουαλική μου ζωη είναι ανύπαρκτη, όμως έχω απέραντη ανάγκη για τρυφερότητα!» Τελικά για να αποκτήσει νόημα η προσωπική ιστορία, να πάρει γεύση η ζωη που διηγείσαι, να ζωντανέψει το προσωπικό ημερολογιο και το ονειροπόλημα που φέρνει παρηγοριά. Όταν το διάστημα μεταξύ των επεισοδίων διαρκεί πολύ, τότε η ιστορία γίνεται πληκτική. «Ένα άσχημο όνειρο, πάντα το ίδιο, με μοναδικό πρωταγωνιστή τον τελευταίο μου εραστή» (Κάτια).</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η μοναχική ζωή έχει κάτι το εντελώς ιδιαίτερο, ότι το μέλλον είναι ανοιχτό. Ο τρόπος ζωής και τα πράγματα της καθημερινής ζωής, αχόμα χι αν είναι μόνιμα, μοιάζουν πάντα προσωρινά, μια ξαφνική συνάντηση μπορεί να τ’ αλλάξει όλα. Αυτό το σπουδαίο γεγονός αναμένεται με μεγάλη λαχτάρα, που όμως δεν είναι πάντα ίδια: είναι μικρότερη όταν η μοναχική ζωή είναι δυναμική και βιώνεται καλά, είναι μεγαλύτερη όταν βιώνεται άσχημα και δηλώνει στέρηση. Πολύ λίγες φορές, όμως, η προσδοκία είναι κενή: το όνειρο για τη συνάντηση και την καινούργια ζωή συνεχίζει την πορεία του και καταλαμβάνει το νου, χάθε φορά που εμφανίζεται κούραση ή δυσκολία. Ή, κατά διαστήματα, σε ειδικές στιγμές. Πριν βγεις έξω, για παράδειγμα (αχόμα χαι για απλά ψώνια), το βράδυ με τη μορφή της ευχάριστης ονειροπόλησης, το πρωί που ξυπνάς, για να δώσει ώθηση στη μέρα. «Μόλις μισανοίξω το ένα μάτι, αρχίζει η καρδιά μου να χτυπά, σκέφτομαι: αυτό είναι, σήμερα θα ’ρθει, να δεις θα γίνει σήμερα. Κάθε πρωί» (Βιρτζίνια). «Κάθε μέρα, ξυπνώ με την ελπίδα πως θα συναντήσω τον άντρα της ζωής μου» (Μαρζορί).</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τίποτα όμως δεν είναι τόσο δυνατό, όσο η πραγματική έξοδος, τότε που ο στόχος (μοναδικός) είναι καθαρός και συγκεκριμένος: να βρεις έναν άντρα, να βρεις τον Άντρα. Τώρα. Το αισθάνεσαι πολύ δυνατά στην αρχή, από την ώρα που παίρνεις την απόφαση μέχρι την ώρα που θα βγεις: λες και κάτι σε σπρώχνει, κι αρχίζεις να πλάθεις τα πιο περίεργα σενάρια. Το όνειρο ανοίγει τα φτερά του χαι δείχνει να μπορεί ν’ αγγίξει την πραγματικότητα. Δεν είναι χωρίς ουσία, απλά για να σε γεμίσει: μπορεί να πάρει σάρκα και οστά. Η συγκίνηση μεγαλώνει, όσο το όνειρο μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Αρχίζει, σιγά σιγά, να διαγράφεται μια εικόνα, μέσα απ’ ό,τι είναι ακόμα ασχημάτιστο και διφορούμενο, μια νέα δυνατότητα ζωής, τα υπέροχα σενάρια που έρχονται απ’ τον Παράδεισο μπορούν επιτέλους να συναντήσουν την πραγματικότητα. Μια αίσθηση σαν να βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη, ούτε απόλυτα ονειρική, εντελώς έξω απ’ την πραγματικότητα, ούτε απόλυτα πραγματική, χωρίς καμιά διάσταση ονείρου. Η Μπαμπέτ κάνει αργές κινήσεις για να γευτεί όλη την ευτυχία της προετοιμασίας· «Μόλις πω ότι θα βγω, σήμερα θα τον συναντήσω, η καρδιά μου αρχίζει να χτυπά δυνατά. Τίποτα άλλο δεν </span><span style="font-size: small;">έχει πια σημασία, δεν βάζω ούτε μουσική, νιώθω καλά μι το σώμα και τις σκέψεις μου, καθώς κάνω το μακιγιάζ μου, νιώθω τα δάχτυλά μου να τρέμουν από αισθησιασμό.»</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ίσως αυτή η χαρά είναι κάπως υπερβολική. Άμα φτάσει στην υπερβολή, η συνέχεια είναι μετά πολύ δυσάρεστη τα γεγονότα αποστρέφονται το όνειρο. Είναι πολλά τα γράμματα που περιγράφουν μια τέτοια κατάσταση: μόλις φτάσει στο σημείο της συνάντησης, η γυναίκα ρίχνει γύρω της μια γρήγορη ματιά και διαπιστώνει αμέσως ότι ο άντρας των ονείρων της δεν είναι εκεί. Πώς είναι δυνατόν να το κατάλαβε τόσο γρήγορα; Ασφαλώς είναι αδύνατο. Η πρώτη εντύπωση που δίνει κάποιος είναι απλά ένα μικρό δείγμα, μέσα στη μεγάλη πορεία που απαιτείται μέχρι να πάρουν μορφή τα πράγματα και για τους δύο (Berger, Luckmann, 1986): πολλές φορές, ο έρωτας περνά πρώτα από ένα αίσθημα απογοήτευσης, πριν αρχίσει ν’ αναπτύσσεται. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στην περίπτωση αυτή, όμως, λες και περιμένει το ελάχιστο αρνητικό δείγμα για ν’ αλλάξει αμέσως γνώμη, κάτι που συμβαίνει κάθε φορά που προσπαθεί να φτιάξει σχέση. «Όταν συναντώ κάποιον που δεν μου αρέσει, εγκαταλείπω την προσπάθεια αμέσως, χωρίς να έχω κανένα δείγμα, σκέφτομαι: για ποιο λόγο, αφού δεν πρόκειται να πάει καλά με μας τους δύο» (Ολίβια). Υπάρχει και χειρότερη περίπτωση, όταν ξεκινά η απογοήτευση πολύ πριν διαπιστώσει την απουσία του, έχει σχηματίσει γνώμη από πριν: δεν θα ’ναι εκεί. Το όνειρο και η πραγματικότητα που δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση αρχίζουν να διαχωρίζονται, όσο πλησιάζει η στιγμή της πραγματικής συνάντησης, τα υπέροχα σενάρια επιστρέφουν πίσω στον τόπο της φαντασίας.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Τότε, έρχεται η βεβαιότητα: η καρδιά εξαρχής χτυπούσε τόσο δυνατά για κάτι ψεύτικο, το πληρώνεις ακριβά κάθε φορά που αναζητάς υπεκφυγές. «Συνάντηση βραδινή, πίκρα πρωινή» (Γκαε-τάν). Βέβαια, όταν μια τέτοια εμπειρία συμβαίνει συχνά, καταστρέφετε η ψευδαίσθηση του ονείρου-πραγματικότητα, φθείρεται το συγκινησιακό δυναμικό: τότε, το κυνήγι του Άντρα γίνεται απλή πράξη ρουτίνας, που συχνά είναι απαραίτητη. «Δεν έχω καμία διάθεση, κα-α να ’μενα σπίτι. Είναι όμως θέμα ζωής και θανάτου. Όταν πρέπει να βγεις, θα βγεις» (Μπριζίτ).</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα