<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em>Αναγνώστριά μας ρωτά: </em></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em>Kαλημερα…ο γιος μου ειναι 23 χρονων φοιτητης στο τεταρτο ετος στο πολυτεχνειο ξανθης…Aπο την αρχη που περασε υπηρχαν προβληματα… Tην πρωτη χρονια δεν του αρεσε η πολη. Kλειστηκε στον εαυτο του και εχασε σχεδον ολη την χρονια. Tη δευτερη μετακομiσε σε αλλο σπιτι εδειχνε οτι ηταν καλυτερα αλλα παλι κατι τον ενοχλουσε. Φετος αποφασισε να συγκατοικησει με ενα φιλο του. αποδειχτηκε οτι δεν ταιριαζαν και πριν μερικες μερες επεστρεψε στη Θεσσαλονικη φορτωνοντας μας ευθυνες οτι για ολα φταιμε εμεις και η κακη σχεση που ειχαμε σα ζευγαρι.  Καθως και οτι παρεμβαιναμε καποιες φορες στη ζωη του. Ομολογω πως αυτο ειναι αληθεια αλλα δυστυχως οι γονεις κανουν λαθη αλλα εχοντας ομως σαν γνωμονα την αγαπη του ζητησα συγνωμη του για οτι τον εχει ενοχλησει του ειπα δειξε μου τι θελεις και οτι στη ζωη δεν κοιταμε πισω αλλα προχωραμε μπροστα. Ειναι αγριεμενος λεει οτι δεν εχει φιλους αλλα η διαισθηση μου μου λεει οτι πισω απ ολα αυτα κρυβεται οτι δεν θελει να γυρισει στη σχολη. Δεν ξερω πως να τον βοηθησω, βρισκομαι σε αδιεξοδο και προπαντων πιστευω οτι θελλει να κρυψει τα λαθη του πισω απο δικα μας λαθη τι πρεπει να κανω; Πως μπορω να τον γαληνεψω; Θα θελα πολυ να μου απαντουσατε. Σας ευχαριστω. </em></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος Γιώργος Πανταζόπουλος. </em></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Χαίρομαι που βρήκατε το θάρρος να μιλήσετε για το θέμα με το γιο σας. Καταρχάς να σας συγχαρώ για το θάρρος να ζητήσετε συγνώμη από το γιο σας για τα όποια τυχόν λάθη σας. Από όσα αναφέρετε, φαίνεται πως ο γιος σας αντιμετωπίζει θέματα τόσο με τον εαυτό του όσο και με τους άλλους τα οποία ίσως θα έπρεπε να έχουν έναν πιο ειδικό χειρισμό. Φαίνεται πως υπάρχει κάτι το οποίο τον βασανίζει και δυσκολεύεται να μιλήσει για αυτό, οπότε εσείς μπορείτε να προσπαθήσετε να δημιουργήσετε συνθήκες όπου ο γιος σας να αισθανθεί άνετα να μιλήσει στους γονείς. Προσπαθήστε να ακούσετε τι αληθινά σας λέει ο γιος σας και πως πραγματικά μπορείτε να τον βοηθήσετε. Να θυμίσω πως η απομόνωση και η παραίτηση από ο,τι μας βασανίζει δεν είναι λύση οπότε καλό θα ήταν να ωθήσετε τον γιο σας να το παλέψει κ όχι να κρύβετε γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να νικήσει!</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="text-decoration: underline; font-size: small;"> </span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em><br /></em></strong></p>