A.Κανάκης: Τα παιδικά του χρόνια,το σπίτι στην Χαλκιδική και η σχέση του με τον πατέρα του!

<p style="text-align: justify;">Ο Αντώνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Στην Κασσάνδρου ήταν το σπίτι του. Ο Άγιος Δημήτριος «του αγαπημένου μου Άνθιμου» όπως λέει, η αλάνα του.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 34px;" src="http://www.star.gr/publishingimages/2013/04/090413130059_9687.jpg" alt="" width="600" height="350" /></p>
<p style="text-align: justify;">Το πλατύσκαλο της εκκλησίας η τσουλήθρα του. Αν  ήταν πίνακας ζωγραφικής η παιδική του ηλικία, θα απεικόνιζε  έναν πιτσιρικά πάνω σε ένα ποδήλατο να ξεκαρδίζεται στα γέλια. «Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ωραία χρόνια. Δεν είχαμε ότι θέλαμε είχαμε ότι χρειαζόμαστε», λέει. <img style="margin-top: 0px;" src="http://www.fthis.gr/imghandler/800/a955cb75-8f20-4564-bf3e-c8082f30f07f.jpg" alt="" width="600" height="318" /></p>
<p style="text-align: justify;">Ο πατέρας του ο κ. Γιάννης – Δανιήλ, καθηγητής Αγγλικών,  ήταν υπάλληλος σε εταιρείες. Η μητέρα του η κυρία Ευγενία, η Νίτσα όπως την φωνάζουνε,  «πόντια, καπάτσα και τσαούσα», όπως την περιγράφει, είναι η κλασική Ελληνίδα μαμά και «νοικοκυρά παλιάς κοπής, με την έννοια ότι από τη στιγμή που έκανε παιδιά τελείωσαν όλα», διευκρινίζει ο Αντώνης Κανάκης. Άνθρωποι με χιούμορ και οι δυο, μεγάλωσαν τα δυο τους παιδιά την Κέννυ και τον Αντώνη, χωρίς να τους επιβάλλουν τα δικά τους «θέλω». <img style="margin-top: 9px;" src="http://www.koolnews.gr/wp-content/uploads/2013/04/kanakis-570.jpg" alt="" width="600" height="400" /></p>
<p style="text-align: justify;">«Μεγάλωσα με πολλή αγάπη. Δίχως  φόβο, χωρίς ιδιαίτερους περιορισμούς και με πολύ γέλιο μέσα στο σπίτι. Έτρωγα και καμιά κατσάδα καμιά φορά όταν τσακωνόμασταν με την αδελφή μου. Φυσιολογικά μεγάλωσα», εξομολογείται ο παρουσιαστής. Ο Αντώνης ήταν κοινωνικό παιδί με πολλούς φίλους.<img style="margin-top: 10px;" src="http://www.zappit.gr/files/Image/02_SEASON_2012-13/01_TV_EVERYDAY/05_FEBRUARY/20/cache/kanakis1-614×378.jpg" alt="" width="600" height="369" /></p>
<p style="text-align: justify;">«Τότε οι πιτσιρικάδες κάναμε εύκολα παρέες. Δεν τα πηγαίναμε καλά με τα κορίτσια. Τι δουλειά είχαν τα κορίτσια με τα αγόρια; Μετά καταλάβαμε και άλλαξαν τα πράγματα». </p>
<p style="text-align: justify;">Στο σπίτι το παιχνίδι δεν σταματούσε. Μάζευε την οικογένεια και έδινε παραστάσεις. Χωρίς πρόβα. Ότι του ερχόταν εκείνη τη στιγμή έκανε. Χοροπήδαγε πάνω στα κρεβάτια, έκανε γκριμάτσες, έλεγε αστεία για να γελάσουν.  Τα καλοκαίρια στην Περαία το παιχνίδι συνεχιζόταν. Βόλτες, πλάκες με τους φίλους, βουτιές και ατελείωτες ώρες στη θάλασσα. Ξεχνούσε να βγει ο Αντώνης και η μητέρα του η κυρία Ευγενία, έμπαινε στη θάλασσα για να τον ταΐσει. Τα πρώτα του χρήματα τα έβγαλε πουλώντας παγωτά στη στάση του λεωφορείου.<img style="margin-top: 19px;" src="http://www.star.gr/PublishingImages/2012/03/3536-antonis_kanakhs_1_8703.jpg" alt="" width="600" height="409" /></p>
<p style="text-align: justify;">«Αγοράζαμε με τους  φίλους μου τα παγωτά και τα πουλούσαμε πιο ακριβά, σε όσους περίμεναν στη στάση. Δροσίζονταν χωρίς να ταλαιπωρούνται, άρα έπρεπε να δώσουν κάτι παραπάνω.» θυμάται. Αυτή  δεν είναι η μόνη δουλειά που έκανε  για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Έβαζε σε ένα καλαθάκι τσιπς, αναψυκτικά, ξηρούς καρπούς και τα πουλούσε στον κινηματογράφο. Αργότερα, εργάστηκε ως σερβιτόρος και από τα 15 ως dee jay».</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 0px;" src="http://www.tlife.gr/files/Image/NEWS/2012/IOULIOS/06-07/durankanakis1.jpg" alt="" width="600" height="564" /></p>
<p style="text-align: justify;">Με το ποδήλατό του, το «μαυράκι» του, όργωσε τη Θεσσαλονίκη. Από το πρωί μέχρι το βράδυ όταν δεν είχε σχολείο, εξερευνούσε τις γειτονιές της πόλης του. Μάθαινε τον κόσμο. «Αχ το ποδήλατό μου. Θέλω να «σκοτώσω» τον πατέρα μου. Είναι μανιακός στο να κρατάει πράγματα στο υπόγειο.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 0px;" src="http://www.neolaia.gr/wp-content/uploads/2010/06/antonis-kanakis.jpg" alt="" width="600" height="450" /></p>
<p style="text-align: justify;"> Στο σχολείο ήταν καλός μαθητής, χωρίς να διαβάζει πολύ. Του άρεσε η Φυσική, τα Μαθηματικά και τα φιλολογικά μαθήματα.  «Στο λύκειο ήμουν μαθητής του 17. Πέρασα καταπληκτικά στο σχολείο με τα φιλαράκια μου. Κάναμε φοβερές πλάκες αλλά δεν ήμασταν κωλόπαιδα. Διαόλου κάλτσα είμαστε, αλλά μας συμπαθούσαν οι καθηγητές και μας τη χάριζαν», αναπολεί.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 4px;" src="http://images32.inewsgr.com/1864/18642708/1.jpg" alt="" width="600" height="360" /></p>
<p style="text-align: justify;">Ο Αντώνης άκουγε από μικρός ραδιόφωνο και φανταζόταν τον εαυτό του να κάνει εκπομπή. Ήξερε ότι αυτό θα είναι το επάγγελμα του. Ήθελε να είναι αυτό. «Μια μέρα έρχεται η μητέρα μου μέσα στο δωμάτιο και μου λέει με το χιούμορ που διακρίνει όλη την οικογένεια. “Συγγνώμη που σ’ ενοχλώ αγόρι μου. Μόνο επειδή με ρωτούν οι φίλες μου, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις”. Της απάντησα ότι θα ασχοληθώ με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο». Στο ραδιόφωνο μπήκε ως «πειρατής» στα 12 του χρόνια. Η αρχή έγινε ένα μεσημέρι Σαββάτου όταν επισκέφθηκε τον φίλο του τον Παναγιώτη, τον «ηλεκτρονικό» του σχολείου.<img style="margin-top: 19px;" src="http://www.neolaia.gr/wp-content/uploads/2012/09/kanakis-antonis-600×360.jpg" alt="" width="600" height="360" /></p>
<p style="text-align: justify;">«Είμαστε συμμαθητές και ο Παναγιώτης ήταν τρελαμένος με όλα αυτά. Πήγα σπίτι του και είδα μια κατασκευή. Τι είναι αυτό ρε; του λέω. Είναι πομπός και με αυτό βγαίνουν οι πειρατικοί σταθμοί που ακούμε, μου απάντησε. Δεν περίμενα και πολύ. Άρπαξα τον πομπό, πήρα και την κεραία, χωρίς δεύτερη σκέψη, και έφυγα για το σπίτι μου». Μια λάθος σύνδεση όμως ήταν αρκετή για να καεί το κασετόφωνο του και ο 12χρονος Αντώνης να βάλει τα κλάματα. «Ε, δεν ήταν εύκολο τότε να πάρεις καινούριο κασετόφωνο. Ήταν ακριβό», θυμάται.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 0px;" src="https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcReB4RKd44pDdEOo1gksG3XqjFmf9twMffnEz1Wf16Rf8KaYGEZ" alt="" width="600" height="736" /></p>
<p style="text-align: justify;">Η αρχή όμως είχε γίνει, η λύση βρέθηκε σύντομα και ο πειρατικός σταθμός λειτούργησε.. Ο παρουσιαστής άρχισε τις εκπομπές μαζί με τους φίλους του.Στούντιο έγινε ο φωταγωγός και τις νύχτες άλλαζαν τις κεραίες μέσα στο κρύο.«Στην αρχή ήταν μικρής εμβέλειας οι σταθμοί, μετά μας άκουγε όλη η Θεσσαλονίκη. Έκανα εκπομπή 4-5 ώρες την ημέρα και δε μου έφτανε. Ήθελα κι άλλο», εξιστορεί με ζωηράδα . Στην «παρανομία» του, έχει συμμετοχή και ο πατέρας του ο οποίος «έκανε εκπομπή παίζοντας τζαζ».Το 1988 έγινε «νόμιμος» ραδιοφωνικός παραγωγός  στο δημοτικό σταθμό.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 0px;" src="http://blogs.gossip-tv.gr/nassos/sites/default/files/2012/07/IMG_1637.jpg" alt="" width="600" height="363" /></p>
<p style="text-align: justify;">Το πέρασμα στην δημοτική τηλεόραση ήταν μια φυσική εξέλιξη. «Έκανα τη μουσική εκπομπή του καναλιού με τον Κώστα Καπετανιδη. Ήταν και παρουσιαστής τότε», λέει ο Αντώνης Κανακης . Στη συνεχεία έρχεται το Κομφούζιο και οι εκπομπές στην ιδιωτική τηλεόραση. STAR, MEGA, ANT1 φιλοξενούν, τις εκπομπές του, ΑΜΑΝ, ΧΑΙΒΑΝΙΑ 3-0, ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ.Ο Αντώνης Κανακης από μικρός ασχολήθηκε  με τον αθλητισμό.<img style="margin-top: 0px;" src="http://www.star.gr/publishingimages/2013/08/140813220349_9485.jpg" alt="" width="600" height="600" /></p>
<p style="text-align: justify;">«Υπήρξε στη ζωή μου κάποια στιγμή ένα σταυροδρόμι. Ασχολήθηκα με πολλά αθλήματα αλλά όσο  απίστευτο και να ακούγεται λόγω ύψους, διέπρεψα στο μπάσκετ αλλά η ιστορία με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση με απορρόφησε. Θα μπορούσα όμως να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον αθλητισμό», δηλώνει. Ο Αντώνης πέρασε ατελείωτες ώρες στα δισκοπωλεία ακούγοντας μουσική. Αυτό που αποκαλύπτει όμως είναι ότι γράφει μουσική «Μου αρέσει η μουσική. Γράφω μουσική και λίγοι το ξέρουν. Δεν έχω βγάλει προς τα έξω κάτι. 2-3 άνθρωποι έχουν ακούσει και μου λένε ότι είναι καλό αυτό που κάνω.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 0px;" src="http://cdn.e-radio.gr/repository/2013/adonis_kanakis_0.jpg" alt="" width="600" height="400" /></p>
<p style="text-align: justify;">Αλλά δε ζητάω την έγκριση από κάποιον, είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου».Σήμερα απολαμβάνει την τηλεοπτική επιτυχία της εκπομπής του και είναι ιδιοκτήτης του ραδιοφωνικού σταθμού Ιmagine. Όταν μιλάει για τους σταθμούς στην  επαγγελματική του ζωή ξεχωρίζει, «το  ξεκίνημα μου στο πειρατικό ραδιόφωνο, το Κομφούζιο που ήταν η αφετηρία για μια άλλου είδους τηλεόρασης πιο σατιρικής. Ξεχωρίζω  το Ράδιο Αρβύλα που είναι το σήμερα. Είμαστε τόσο πολύ εμείς σε αυτή την εκπομπή. Είμαστε οι εαυτοί μας. Νιώθω ότι γύρισα σελίδα με το Ράδιο Αρβύλα.<img style="margin-top: 26px;" src="http://cdn.yupiii.gr/images/resized/icemax_926_7e87f64478a2e660544bc1a5571df2bf.jpg" alt="" width="600" height="476" /></p>
<p style="text-align: justify;">Στην τρίτη μου επιλογή είναι και ο  Imagine που είναι το παιδικό μου όνειρο. Ένα ραδιόφωνο πολύ στην κοσμάρα του», λέει με περηφάνια.Η προσωπική του ζωή έχει  απασχολήσει τα μέσα ενημέρωσης. Ο ίδιος δεν επιθυμεί να εκθέσει τη ζωή του. Έχει «χρεωθεί» κατά καιρούς διαφορές σχέσεις. Δεν δείχνει να το απολαμβάνει. «Δεν είναι βέβαια τραγικά τα χρέη. Όλο αυτό βρίσκεται στο πλαίσιο του να λέγεται και να γράφεται ότι να ναι. Ασόβαρα είναι. Αυτά δεν απασχολούν την κοινωνία. Τα βλέπω ως αστεία», δυσανασχετεί.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 0px;" src="http://www.protothema.gr/files/1/2014/06/30/kanakhs2.jpg" alt="" width="600" height="725" /></p>
<p style="text-align: justify;">Άλλωστε τα προσωπικά του είναι για να τα  συζητάει με τους φίλους του. «Παίζουν μεγάλο ρόλο οι φίλοι μου στη ζωή μου. Είναι σχέση εντιμότητας, αγάπης και αφοσίωσης.». Δεν φαίνεται να πολυπιστεύει στη φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών. «Μπορεί  να υπάρχει αλλά μάλλον αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα, ότι δεν μπορεί να υπάρξει», λέει σοβαρά.Όσο μεγαλώνει κλαίει πιο εύκολα «Είναι οι εμπειρίες μάλλον.<img style="margin-top: 30px;" src="http://www.real.gr/Files/Articles/Photo/550_334_13588.jpg" alt="" width="600" height="364" /></p>
<p style="text-align: justify;">Μπορεί να δακρύσω με τη μουσική, με μια ταινία, με ανθρώπινες ιστορίες. Με εκείνους που έχουν θυσιάσει πολλά για τα προσωπικά τους πιστεύω, που μένουν πιστοί στα πιστεύω τους. Με συγκινεί η αφοσίωση». Περιγράφει τον τηλεθεατή του ράδιο αρβύλα ως «έναν άνθρωπο ωραίο, ξεκολλημένο, με χιούμορ, αυτοσάτιρα και αυτοκριτική».Τη δουλειά του την αγαπάει «Δεν έχω βαρεθεί να κάνω τίποτα από αυτά που κάνω. Η υποχρεωτική ρουτίνα με ενοχλεί κάποιες φόρες. Στο βάθος είμαι ερασιτέχνης. Στο πλαίσιο των υποχρεώσεων με ένα κανάλι έχεις δεν έχεις κέφι πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου. Αλλά και με τον imagine, που είναι δικός μου σταθμός, δεν κάνω χρήση της πολυτελείας. Μόνο τα καλοκαίρια την κοπανάω», παραδέχεται.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 0px;" src="http://www.fthis.gr/imghandler/800/4be69ca3-e074-4d49-9bc3-bd846f554fc9.jpg" alt="" width="600" height="337" /></p>
<p style="text-align: justify;">Έχει καταφέρει να εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη του, που δεν θέλησε να εγκαταλείψει ποτέ. «Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έπρεπε να φύγω από τη Θεσσαλονίκη και να κατεβώ στην Αθήνα. Χαίρομαι άλλωστε που υπάρχει η ασφάλεια των  504 χιλιομέτρων. Στη επαγγελματική του ζωή, στο ξεκίνημα του, όπως λέει, δεν υπήρξε κάποιος να τον συμβουλεύσει, να τον στηρίξει. Εκείνος δε θέλει να δίνει συμβουλές. «Λέω την άποψη μου σε ανθρώπους που μπορούν να με καταλάβουν και σκέφτονται όπως εγώ».Θέλει να δουλεύει με ανθρώπους που περνάει καλά. Το έχει καταφέρει. Όταν μιλάει για το Ράδιο Αρβύλα, βγάζει χαρά και ικανοποίηση χωρίς φυσικά  να χάνει το χιούμορ του  «Τα ανέκδοτα του Καφετζή είναι τραγικά κρύα. Μπορείς να του κάνεις μήνυση και να δικαιωθείς», υποστηρίζει αποδεικνύοντας πόσο πολύ του αρέσουν!</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="text-decoration: underline;">H ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα του.Το βιβλίο που συγκινει!</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Στις σελίδες του «Μπαμπά…(μια κανονική μέρα)» ο δημοφιλής παρουσιαστής αναφέρεται σε όλα όσα συνέβησαν από την ημέρα που ο πατέρας του Γιάννης, υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο μέχρι τον θάνατό του και στις δύσκολες μέρες που ακολούθησαν με τις ενοχές, τον θυμό, αλλά και τις στιγμές που έζησαν μαζί να πλημμυρίζουν το μυαλό του.</p>
<div class="PHOTOmain" style="text-align: justify;"><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20150524/engine/newego_LARGE_t_420_54509696_type12713.jpg" alt="&lt;p&gt; Μέσα από το βιβλίο ξεπροβάλλει ένα πρόσωπο του Αντώνη Κανάκη εντελώς διαφορετικό από αυτό του παρουσιαστή επιτυχημένων σατιρικών εκπομπών που γνωρίζουν οι περισσότεροι.&lt;br /&gt;  &lt;/p&gt; " width="600" />
<div class="photoscaption">
<p>Μέσα από το βιβλίο ξεπροβάλλει ένα πρόσωπο του Αντώνη Κανάκη εντελώς διαφορετικό από αυτό του παρουσιαστή επιτυχημένων σατιρικών εκπομπών που γνωρίζουν οι περισσότεροι.</p>
<p><img style="margin-top: 0px;" src="http://www.athenstimeout.gr/sites/default/files/images/antonis_kanakis_efh_mwrakh_athensbars4.jpg" alt="" width="600" height="1106" /><br /> </p>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Απέναντι στον θάνατο είμαστε όλοι το ίδιο ευάλωτοι, το ίδιο ανυπεράσπιστοι. Οπως επίσης κοινά είναι τα συναισθήματα που νιώθουμε λίγο πριν από τον ερχομό του τέλος, τη στιγμή που συμβαίνει και αμέσως μετά τον αποχωρισμό ενός αγαπημένου προσώπου.<br /><br />Αυτά τα συναισθήματα, τα σκληρά, τα γεμάτα πόνο και μοναξιά καταθέτει ο Αντώνης Κανάκης στις 80 σελίδες του βιβλίου του με τίτλο «Μπαμπά… (μια κανονική μέρα)» που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις «Ιανός».<img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20150524/engine/assets_LARGE_t_420_54509618_type12128.jpg" alt="Ο Αντώνης Κανάκης στην αγκαλιά του μπαμπά." width="600" /></p>
<p style="text-align: justify;">Αφορμή γι' αυτό το βιβλίο στάθηκε ο αναπάντεχος θάνατος του πατέρα του. Ο ίδιος, στη δύσκολη αυτή στιγμή της ζωή του, βρήκε καταφύγιο και διέξοδο στη δύναμη του γραπτού λόγου. Στην προσπάθειά του να αντιδράσει, να αποδεχτεί και να συμφιλιωθεί με τη μεγάλη αυτή απώλεια κατέγραψε στο χαρτί, μέσα σε λίγα μόλις εικοσιτετράψωρα μετά τον θάνατο του αγαπημένου του πατέρα, όλα όσα είχε μέσα στο μυαλό και στην ψυχή του.<img style="margin-top: 17px;" src="http://cdn.yupiii.gr/images/resized/icemax_620_e7ebbc654fd39a7b3ece5b6d6ac7ccd2.jpg" alt="" width="600" height="358" /></p>
<p style="text-align: justify;">Στην ουσία πρόκεται για μια ανθρώπινη προσωπική εξολόγηση, μια καταγραφή γεγονότων, έναν χείμαρρο σκέψεων και αντιφατικών συναισθημάτων, μέσα στα οποία οι περισσότεροι θα αναγνωρίσουν ένα κομμάτι από τον δικό τους εαυτό.</p>
<p style="text-align: justify;"><span style="text-decoration: underline;"><strong>Τα έσοδα σε φιλανθρωπικό ίδρυμα.</strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><br />Ο Αντώνης Κανάκης, στον πρόλογό του, νιώθει την ανάγκη να εξηγήσει τι ακριβώς είναι αυτό το βιβλίο, τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν για την ενίσχυση του ορφανοτροφείου «Αγιος Στυλιανός»: «Αυτό δεν είναι ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Eίναι ένα πέρα για πέρα αληθινό κείμενο, που περιγράφει τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις αντιδράσεις, τα γεγονότα, είκοσι περίπου συγκεκριμένων ημερών…», σημειώνει και προσθέτει: «Το κείμενο αυτό γράφτηκε αυθόρμητα, άμεσα, ασταμάτητα. Γράφτηκε μόνο του, μέσα σε τέσσερις περίπου ημέρες, όταν συνέβη ό,τι συνέβη.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 20px;" src="https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRSxr1qKRNKqvsSo9i7e5o6SdkyXbDnU6ydnIPE3pYVznI06eA0iQ" alt="" width="600" height="440" /></p>
<p style="text-align: justify;">Το κείμενο αυτό εύχομαι να μην είχε γραφτεί ποτέ. Το κείμενο αυτό γράφτηκε από εμένα για τον Μπαμπά μου και από μένα για μένα. Για ευνόητους λόγους, προσωπικά είχα τη δυνατότητα να το εκδώσω, αλλά, όταν το έγραφα, είχα στο μυαλό μου και όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους που βίωσαν τον θάνατο του Μπαμπά τους ή της Μητέρας τους και νομίζω, ή θέλω να νομίζω, πως τιμάει όλους τους Μπαμπάδες και όλες τις σχέσεις Μπαμπά-γιου. Γράφτηκε για όλους τους Μπαμπάδες, για όλους τους γιους, για όλες τις Μαμάδες-συντρόφους, για όλες τις κόρες. Για όλους όσοι το βιώσατε και για όλους όσοι θεωρείτε αδιανόητο το ότι μια μέρα θα το βιώσετε».</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20150524/engine/assets_LARGE_t_420_54509619_type12128.jpg" alt="Κάθε φορά που γιόρταζε ο Αντώνης, ο πατέρας του έστελνε χειροποίητα δώρα και ευχές με σημειώματα." width="600" />
<div class="photoscaption">Κάθε φορά που γιόρταζε ο Αντώνης, ο πατέρας του έστελνε χειροποίητα δώρα και ευχές με σημειώματα.</div>
<div class="photoscaption"> </div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Το «Εθνος της Κυριακής» προδημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από αυτήν τη σπαρακτική αλλά και πέρα για πέρα αυθεντική προσωπική εξολόγηση μέσα από την οποία ξεπροβάλλει ένα πρόσωπο του Αντώνη Κανάκη εντελώς διαφορετικό απ' αυτό του γνωστού παρουσιαστή επιτυχημένων σατιρικών εκπομπών που γνωρίζουν οι περισσότεροι.</p>
<p style="text-align: justify;">Κι η αλήθεια είναι πως θέλει μεγάλη τόλμη να εκτεθεί δημοσίως ένα γνωστό πρόσωπο με την ψυχή του ορθάνοιχτη, να παρουσιάσει την ευαίσθητη, την ανθρώπινη, την αδύναμη πλευρά του χαρακτήρα του. Και σ' αυτό το βιβλίο ο Αντώνης Κανάκης τολμά να εκτεθεί, να μοιραστεί με το κοινό, τις πληγές του, τον θυμό του, τον πόνο του, την αδυναμία του.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div class="positionPHOTO_2" style="text-align: justify;"><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20150524/engine/assets_LARGE_t_420_54509620_type12128.jpg" alt="Στα συγκρουόμενα. Οι δυο τους περνούσαν πολύ χρόνο μαζί." width="600" />
<div class="photoscaption">Στα συγκρουόμενα. Οι δυο τους περνούσαν πολύ χρόνο μαζί.</div>
<div class="photoscaption"> </div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Γράφει χαρακτηριστικά για τη στιγμή που πληροφορήθηκε το τέλος: «Ο χρόνος σταμάτησε. Ο τόπος δεν υπάρχει. Είμαι πουθενά. Από εκείνη τη στιγμή ο Μπαμπάς μου δεν είναι πλέον στον πλανήτη αυτό, άρα ο πλανήτης δεν υπάρχει πλέον. Είμαι εγώ εδώ χωρίς να είναι αυτός; Δεν γίνεται αυτό. Αρα, δεν είμαι ούτε εγώ εδώ. Πού είμαι, όμως; Μήπως γίνεται; Οχι, δεν γίνεται. Τι γίνεται, λοιπόν, τότε; 2:55 τα ξημερώματα του Σαββάτου, 28 Μαρτίου 2015, ο Μπαμπάς μου πέθανε. Αυτό δεν μου είπαν μόλις τώρα;</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό που πάντα ήταν αδιανόητο να συμβεί, συνέβη, και όμως συνεχίζει να είναι αδιανόητο. Ο Μπαμπάς μου πέθανε. Δεν είναι εδώ. Δεν θα είναι εδώ για πάντα. Ποτέ. Ποτέ ξανά δεν θα τον δω, δεν θα του μιλήσω, δεν θα τον φιλήσω, δεν θα τον αγκαλιάσω, δεν θα γελάσουμε μαζί, δεν θα με παρηγορήσει, δεν θα κάνουμε πλάκα, δεν θα πάμε σε κάποια συναυλία, δεν θα μιλήσουμε για μουσική, για πολιτική, δεν θα ξαναδεί εκπομπή μου, δεν θα ξαναδεί τίποτα από όσα θα κάνω, δεν θα τον πάω στο σπίτι στην Περαία…».</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20150524/engine/assets_LARGE_t_420_54509621_type12128.jpg" alt="Ο Αντώνης σε μικρή ηλικία «οδηγεί» μηχανή." width="600" />
<div class="photoscaption">Ο Αντώνης σε μικρή ηλικία «οδηγεί» μηχανή.</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Στις σελίδες του βιβλίου ο Αντώνης Κανάκης περιγράφει, μέρα μέρα, ώρα ώρα, όλα όσα συνέβησαν από την ημέρα που ο πατέρας του υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο μέχρι τον θάνατό του αλλά και τις επόμενες δύσκολες μέρες που ακολούθησαν. Σε όλη αυτήν τη διήγηση τα συναισθήματα εναλλάσσονται διαρκώς: ξάφνιασμα, φόβος, αγωνία, ενοχές, αναμνήσεις, αισοδοξία, πόνος, άρνηση, θυμός… Ο κύκλος της ζωής!</p>
<p style="text-align: justify;">Οπως κάθε παιδί που νιώθει πως χάνει τον γονιό του έτσι κι εκείνος σκέφτηκε όλα όσα ήθελε να του πει και δεν πρόλαβε, όλες τις ευκαιρίες που είχε να περάσει χρόνο κοντά του και δεν το έκανε γιατί, έτσι απλά και φυσικά, τον θεωρούσε δεδομένο: «…Δέχομαι επίθεση ενοχών, πονάνε τα σωθικά μου. Κραυγάζω μόνος μου, με βρίζω, με βρίζω, με βρίζω συνέχεια. Ερχονται στο μυαλό μου όλες οι στιγμές που του φώναξα, όλες οι στιγμές που δεν του έδωσα τη σημασία που του άξιζε, όλος ο χρόνος που θα μπορούσα να ξοδέψω μαζί του και δεν το έκανα και σπαράζω, πονάω όπως ποτέ άλλοτε και με βρίζω».</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">«Στήριξε τα όνειρά μου»</p>
<div class="positionPHOTO_2" style="text-align: justify;"><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20150524/engine/assets_LARGE_t_420_54509623_type12128.jpg" alt="Με την αδερφή και τον πατέρα του." width="600" />
<div class="photoscaption">Με την αδερφή και τον πατέρα του.</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Παρ' όλα αυτά, βαθιά μέσα του, γνωρίζει πως κανείς, ούτε καν ο θάνατος, δεν μπορεί να βγάλει από μέσα του τον πατέρα του, τον οποίο ο ίδιος περιγράφει με τον δικό του μοναδικό τρόπο: «Για την ώρα, όμως, είμαι εδώ, σπίτι, με τις στάχτες του ανθρώπου που με γέννησε, που μου έδωσε ζωή. Που με μεγάλωσε με τα βασικότερα συστατικά, αγάπη, ασφάλεια, εμπιστοσύνη, ελευθερία. Που μου ενέπνευσε τα ανεκτίμητα ιδανικά της καλοσύνης, της δικαιοσύνης, της αλήθειας, της εντιμότητας, της ευγνωμοσύνης, της αφοσίωσης, της εργατικότητας, της προσφοράς, της αξιοπρέπειας, της αγάπης. Που μου έμαθε να σέβομαι τον εαυτό μου, τους άλλους, τη φύση, τα ζώα, τη διαφορετικότητα. <img style="margin-top: 25px;" src="http://www.freegossip.gr/site_data/articles/2015040709454087.jpg" alt="" width="600" height="336" /></p>
<p style="text-align: justify;">Που μου έλεγε, όταν ήμουν μικρός, πράγματα του τύπου, ''διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες''. Που μου δίδαξε τα πάντα, με το παράδειγμα, με τη ζωή του, με το ποιος ήταν και όχι με στείρες δασκαλίστικες διαδικασίες. Που ερχόταν μαζί μου για να στήσουμε τις κεραίες των πειρατικών ραδιοφωνικών σταθμών. Που έκανε εκπομπή στον πειρατικό μου σταθμό ''16 ώρες Θεσσαλονίκη'', με το ψευδώνυμο John Brubaker, με τη βαριά του, γνήσια, αμερικάνικη προφορά, για την οποία πολλές φορές του έκανα πλάκα και έπαιζε Jazz.<img style="margin-top: 5px;" src="http://www.star.gr/PublishingImages/2012/07/_w/250712214314_4600_jpg.jpg" alt="" width="600" height="395" /></p>
<p style="text-align: justify;">Που μου έβαζε να ακούω μουσικάρες όταν ήμουν μικρός. Που ήρθε μαζί μου στη Λαμία, όταν ήθελα να πάρω αναβολή από το Στρατό για να ακολουθήσω το όνειρό μου, αυτό του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Που δεν μου θύμωσε και δεν μου κράτησε κακία ποτέ. ΠΟΤΕ! Ο,τι και αν του έκανα! Οπως και αν του μίλησα! Που μου έλεγε ότι ήταν πάντα καλά, όσο κουρασμένος, μπαφιασμένος, στενοχωρημένος ή άρρωστος και αν ήταν. Που δούλευε σε δύο δουλειές όλη του τη ζωή για να μη μας λείψει το παραμικρό. Που δεν διαμαρτυρήθηκε για τίποτα ποτέ! Που όταν έκανα το πρώτο μου τατουάζ, πήγε αμέσως και χτύπησε το ίδιο με το δικό μου, στο ίδιο σημείο του σώματός του. Που με άφησε ελεύθερο να διαλέξω το τι θα κάνω με τη ζωή μου και όχι μόνο στήριξε τα όνειρά μου, αλλά συμμετείχε ενεργά σε αυτά. …».</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 0px;" src="http://www.protothema.gr/files/1/2011/aaaabbbpigiiiii.jpg" alt="" width="600" height="479" /></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Και καταλήγει με την παρακάτω γενναία παραδοχή: «Ο κόσμος μάλλον πιστεύει, και μου λένε, ότι είμαι πετυχημένος. Ο Μπαμπάς μου ήταν πετυχημένος, όχι εγώ. Το ένα δέκατο του ανθρώπου, του Πατέρα που ήταν, να καταφέρω να γίνω στη ζωή μου και τότε ίσως πω και 'γώ πως πέτυχα κάτι».</p>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20150524/engine/assets_LARGE_t_420_54509624_type12128.jpg" alt="«Μου έμαθε να σέβομαι τον εαυτό μου, τους άλλους, τη φύση, τα ζώα, τη διαφορετικότητα». Με αυτόν τον τρόπο περιγράφει στο βιβλίο το πολυαγαπημένο του πρόσωπο." width="600" /></div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"><span style="text-decoration: underline;"><strong>Το σπίτι του στην Χαλκιδική</strong></span></div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"><span style="text-decoration: underline;"><strong><br /></strong></span></div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;">Πρόκειται για ένα από τα οκτώ πολυτελή σπίτια που βρίσκονται στην εν λόγω περιοχή και είναι πραγματικό παλάτι, με όλες τις σύγχρονες ανέσεις – και μάλιστα με φοβερή θέα. Ενα σπίτι που φαίνεται ότι θα γίνει στο εξής το αγαπημένο καταφύγιο του Αντώνη για τους καλοκαιρινούς μήνες – και όχι μόνο. Ακούγεται ότι το νέο απόκτημά του του στοίχισε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ενώ το καλοκαίρι που μας πέρασε -η ιστορία είναι γνωστή σε όλους τους κατοίκους στην Καψόχωρα- Ρώσος μεγιστάνας είχε προσφέρει για σπίτι στην περιοχή 2,5 εκατ. ευρώ, χωρίς να καταφέρει τελικά να το αποκτήσει.</div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 0px;" src="http://www.protothema.gr/files/1/2011/AgiosAthanasios/kanakis/Kanakis/mt_635273_SPITIA_EPONYMON_STON_AGIO_ATHANASIO_SPITI_KANAKH_02-02-2011.jpg" alt="" width="600" height="414" /></div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"><br /><br />Αξίζει να αναφέρουμε ότι χρόνια τώρα ο Αντώνης Κανάκης είναι λάτρης της Χαλκιδικής και το καλοκαίρι του 2006, με τις καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν την περιοχή, είχε βοηθήσει τους ντόπιους στη μάχη με τις φλόγες. Μάλιστα χαρακτηριστική έχει μείνει η κόντρα του με τον τότε υπουργό Μακεδονίας – Θράκης Γιώργο Καλαντζή σε δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1. <br /><br />Δεν δίστασε να πει τα πράγματα με το όνομά τους και να μιλήσει για την αδιαφορία της Πολιτείας. Το νέο σπίτι του Αντώνη Κανάκη είναι σε μια περιοχή ονομαστή για τις ωραίες παραλίες της και πολύ δημοφιλή ανάμεσα στους γνώστες της καλής ζωής. Mάλιστα, είναι κοντά στο beach bar «Μόλος», του οποίου είναι ιδιοκτήτης.</div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"><img style="margin-top: 0px;" src="http://cosmopoliti.com/wp-content/uploads/2014/09/DSC_0593-1024×576.jpg" alt="" width="600" height="338" /></div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"><br /><br />Οσοι γνωρίζουν τον Αντώνη Κανάκη λένε ότι η εν λόγω αγορά μπορεί να είναι κι ένα βήμα που δείχνει ότι θέλει πλέον να αλλάξει τη ζωή του, εκείνου δηλαδή που λένε πιο λαϊκά… να αράξει! Μπορεί να δηλώνει εργένης και ότι καμία γυναίκα δεν του έχει αντισταθεί, ωστόσο η αλήθεια είναι πως πολύ θα ήθελε να βρει το άλλο του μισό. </div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;">
<h1 class="headLine"><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-size: x-small;">Ο Αντώνης Κανάκης μαζί με την ActionAid στην Αφρική</span></span></h1>
<p>Μια ολόκληρη εβδομάδα, τον Οκτώβριο του 2012, έζησε ο Αντώνης Κανάκης, μαζί με τους πολύ φτωχούς κατοίκους του χωριού Φέγκεχουν στη Σιέρρα Λεόνε, πραγματοποιώντας «βουτιά σε μια άλλη πραγματικότητα» με την ομάδα της ActionAid.</p>
<p><img style="margin-top: 0px;" src="http://cdn.e-radio.gr/repository/2013/kanakisimmersion2.jpg" alt="" width="600" height="400" /> </p>
<p>Το χωριό Φέγκεχουν, όπου ανήκει στην κοινότητα Μπο της ActionAid, είναι από τις πιο φτωχές περιοχές του κόσμου, όπου οι οικογένειες ζουν σε λασποκαλύβες με αχυρένιες στέγες, χωρίς τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό. Τις εμπειρίες του καθώς και τις επισκέψεις του σε έργα και προγράμματα που στηρίζονται από το πρόγραμμα Αναδοχής Παιδιού της ActionAid στην περιοχή, αποτυπώνει o Αντώνης Κανάκης σε ένα ιδιαίτερο ντοκιμαντέρ, τα έσοδα από την παραγωγή του οποίου θα προσφέρει στην ActionAid.</p>
<p><img style="margin-top: 54px;" src="http://air.news.gr/cov/on/one-love-team-3734_b2.jpg" alt="" width="600" height="373" /></p>
<p> </p>
<p>«Για μένα ήταν ένα ταξίδι και ένα μάθημα ζωής που επιθυμώ να το μοιραστώ με όσους περισσότερους μπορώ. Για το ντοκιμαντέρ αυτό δουλέψαμε με πολλή αγάπη και θεωρώ ότι έχει ένα ιδιαίτερο και συναισθηματικό αποτέλεσμα. Έχω φέρει μαζί μου εμπειρίες και δυνατές εικόνες. Αφηγηματικά και βέβαια μαζί με δυνατές μουσικές, έβαλα τα δυνατά μου για να μεταφέρω αυτό που έζησα. </p>
<p><img style="margin-top: 0px;" src="http://www.pinnokio.gr/Uploads/Articles/O-ANTWNHS-KANAKHS-MILA-GIA-THN-SOKARISTIKH-EMPEIRIA-TOY-STH-SIERA-LEONE/ArticleImage_94047-jpg.xpng?p=94047" alt="" width="600" height="413" /></p>
<p>Θα μπορούσαμε να δείξουμε τις πιο ακραίες περιπτώσεις θανάτων από λιμοκτονίες ή ασθένειες, περιπτώσεις που στην Αφρική κάθε άλλο παρά λίγες δεν είναι, αλλά προτιμήσαμε να επικεντρωθούμε στη μέση καθημερινότητα, στις συνθήκες φτώχειας δηλαδή υπό τις οποίες ζουν καθημερινά πολλά εκατομμύρια συνάνθρωποί μας στον πλανήτη. Το ντοκιμαντέρ έχει κινηματογραφηθεί σε high definition, αλλά αυτό που σίγουρα είναι σε high definition είναι τα συναισθήματα που μεταφέρει. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ActionAid για την τιμή, την ευκαιρία και την πολύτιμη βοήθεια που μου προσέφερε» δήλωσε ο Αντώνης Κανάκης.</p>
<p><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span></p>
<p><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span></p>
</div>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;"><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span></div>

Σχετικά άρθρα