<p style="text-align: justify;">ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ που θεωρώ ότι είναι αντιπροσωπευτική και που την ονομάζω «Το ντουλάπι της γιαγιάς».</p>
<p style="text-align: justify;">Μια κοινή εμπειρία σε πολλά παιδιά είναι όταν η μαμά ή η γιαγιά έκρυβε τα γλυκά σε κάποιο κλειδωμένο ντουλάπι (σερβάν για τους παλαιότερους), οπότε τα παιδιά «λιγουρεύονταν» τον κρυφό γλυκό θησαυρό και μηχανεύονται διάφορα για να διαρρήξουν αυτόν τον κλειδωμένο τόπο. Ήταν μεγάλη η ικανοποίηση αν ήσασταν τυχερός-ή και είχατε βρει ανοιχτό το ντουλάπι, είχατε εφορμήσει στα κλεφτά και είχατε «μπουκώσει» βιαστικά ποσότητες από το βάζο ή τα απαγορευμένα γλυκά, με τρόμο μήπως σας πιάσουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Η επιθυμία κάποια στιγμή γινόταν μεγαλύτερη από τον τρόμο «μη μας τσακώσουν» και τελικά καταλήγαμε κλέφτες με βαρύ στομάχι μες στη νύχτα και με κόκκινα μάγουλα από ντροπή για την «κακουργηματική πράξη» όταν αποκαλυπτόταν ότι το περιεχόμενο του ντουλαπιού έλειπε.</p>
<p style="text-align: justify;">Αν όμως αυτό το γλυκό ήταν πάνω στο τραπέζι και κάθε φορά που έμπαινες στην κουζίνα μπορούσες να το γευτείς -γιατί είχες τη δυνατότητα και το δικαίωμα να πάρεις όσο θέλεις από τη λιχουδιά-, πιθανόν (εγώ είμαι σίγουρη) να μην έτρωγες καθόλου. Θα γνώριζες με βεβαιότητα ότι το γλυκό είναι πάντα εκεί κι εσύ έχεις και θα έχεις το δικαίωμα να το γευτείς. Τότε πια δεν υφίσταται λόγος κλοπής.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό ακριβώς επιδιώκω: να μπορέσω να φέρω σε επαφή τους θεραπευόμενούς μου με το δικαίωμα στη βουλιμία και με την έννοια της «νομιμοποίησης της ικανοποίησης» που παρέχει το φαγητό, είτε τρώει κάποιος λίγο, είτε πολύ, είτε πάρα πολύ, είτε και βουλιμικά… Αυτό είναι «το δικαίωμα στην απόλαυση».</p>
<p style="text-align: justify;">Το μότο μου ήταν η φράση «Μπορείς να γευτείς ό,τι θέλεις και μετά να επιστρέψεις στο πρόγραμμά σου. Κάθε φορά που αισθάνεσαι να μην αντέχεις, κάθε φορά που επιθυμείς πολύ κάποια τροφή, να την τρως. Έπειτα θα μπορέσεις να επανέλθεις».</p>
<p style="text-align: justify;">Τίποτα δεν απαγορεύεται. Πιστεύω πως μόνο έτσι μπορεί να ακυρωθεί η αιτία της «κλοπής» και της «παρανομίας», όταν κανείς πια δεν οδηγείται στην ανάγκη «να κλέψει».</p>
<p style="text-align: justify;">Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με το βάρος τους έχουν συνηθίσει να λειτουργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Καθώς όλα απαγορεύονται, οφείλω να ελέγχομαι συνεχώς μπροστά σε ένα τραπέζι, σε έναν μπουφέ, σε μια πληθώρα γευστικών πειρασμών και επιθυμιών. Και κάποια στιγμή, χωρίς άλλες αντοχές, αφήνομαι και αρχίζω να τρώω τα πάντα και ανεξέλεγκτα. Σαν τον κλέφτη κι εγώ, βιάζομαι να προλάβω να αρπάξω όσο το δυνατότερα προτού συλληφθώ, γιατί τότε θα μου απαγορευτούν τα πάντα.</p>
<p style="text-align: justify;">Βέβαια, «κλέφτης πατάτας γη. ανητής» δεν έχει καταδικαστεί ακόμη από κανένα δικαστήριο. Εντούτοις ο θεραπευόμενος μου που ετοιμάζεται να ανέβει στη ζυγαριά μετά από ένα τέτοιο γλεντοκόπημα τηγανητοπατατοφαγίας, ταλανίζεται από συναισθήματα ενοχής και νιώθει ότι σύρεται σε δίκη.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι δεδομένο ότι η τροφή αποτελεί πηγή γευστικής ηδονής, καθώς και ότι η ευχαρίστηση αποτελεί φυσική ανάγκη του ανθρώπου. Η δίψα, π.χ., είναι κι αυτή μια βιολογική ανάγκη που ικανοποιείται με τη λήψη νερού, χωρίς ποτέ να ενοχοποιείται ο διψασμένος. Για ποιο λόγο άραγε πρέπει να ενοχοποιείται ο πεινασμένος; Για ποιο λόγο τρία ποτήρια νερο «μονορούφι» γίνονται αποδεκτά μετά από μια πολύωρη έκθεση στον ήλιο, αλλά δεν γίνονται αποδεκτά δέκα σοκολατάκια και δύο πιάτα πατάτες τηγανητές μετά από μια δίαιτα αδυνατίσματος σαν κι αυτή που παρατίθεται στη συνέχεια;</p>
<p style="text-align: justify;">Πρωί: γάλα + κορνφλέικς.</p>
<p style="text-align: justify;">11 π.μ.: φρούτο.</p>
<p style="text-align: justify;">Μεσημέρι: 90 γραμμ. κοτόπουλο + λαχανικά με 2 κουταλιές λάδι.</p>
<p style="text-align: justify;">Απόγευμα: μήλο ή άλλο φρούτο.</p>
<p style="text-align: justify;">Βραδινό: ένα τοστ με άπαχο τυρί και γαλοπούλα ή γιαούρτι και φρούτο. (Εξυπακούεται πως όλα είναι νερόβραστα, ανάλατα κι αλάδωτα.)</p>
<p style="text-align: justify;"> ΓΙΑΤΙ;</p>
<p style="text-align: justify;">Ευτυχώς1, δεν έχω προτείνει ποτέ τέτοιες δίαιτες αδυνατίσματος και πόντα έκλεβα από το ντουλάπι της γιαγιάς μου σοκολατάκια μαργαρίτες και ο βύσσινο* με κουτάλι τα τέσσερα δάχτυλα του χεριού μου.</p>
<p style="text-align: justify;">Μόνο έτσι προλαβαίνεις να καταπιείς περισσότερο πριν σε τσακώσουν. ..</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Απόσπασμα από το βιβλίο της Αλίκης Πανοπούλου Εγώ και η Ανάγκη μου για τροφή- Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Όπερα για την ευγενική παραχώρηση του υλικού. </p>