<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστης μας ρωτά:</strong> </p>
<p style="text-align: justify;"><em><span lang="EL">Έχω δύο μικρά παιδιά (αγόρι 3,5 ετών και κορίτσι 2,5 ετών).</span> </em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><span lang="EL">Εδώ και 6 μήνες έχουν ακούσει μία άσχημη λέξη σε κάποιο παιδικό κανάλι (Χαζούλη) και από τότε καθημερινά το αναφέρουν πάρα πολλές φορές την ημέρα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.</span> </em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><span lang="EL">Έχω δοκιμάσει όλους τους τρόπους που υπάρχουν για να σταματήσουν να τη λένε. Συμβουλές, τιμωρία, αδιαφορία. Στην τιμωρία το φαινόμενο μειώθηκε (φαντάζομαι λόγω φόβου) και στην αδιαφορία αυξήθηκε (αφού το λένε αδιάκοπα διασκεδάζοντας και χαμογελώντας και πολλές πορές μποστά στο πρόσωπό μου αναμένοντας κάπιο αντίδραση… ). ¨ομως κανέτα μέτρο δεν ήταν αποτελεσματικό αφού η αναφορά της λέξης δεν σταμάτησε ποτέ!</span></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><span lang="EL">Έχω απογοητευτεί γιατί δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω και παράλληλα σκέφτομαι και την περίπτωση να ακούσουν καμία πολυ πιο βρώμικη λέξη και την αδυναμία μου να το αντιμετωπίσω κι αυτό.</span></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><span lang="EL">Έχετε κάποια συμβουλή για την καλύτερη αντιμετώπιση του ανωτέρου προβλήματος;</span> </em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός.</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="EL"> </span></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Τα παιδιά είναι εξαιρετικά ευαίσθηστα στις ευαισθησίες των γονέων. Ψηλαφούν το βλέμμα, τον τόνο της φωνής, τις κινήσεις… Ό,τι φανταστείτε. Είναι πολύ πιθανό ότι δεν καταφέρνετε να κρύψετε από τα παιδιά σας αποτελεσματικά το πόσο σας ενοχλεί ότι λένε αυτή τη λέξη. Και τα παιδιά μοιάζει να διασκεδάζουν όχι με τη λέξη καθεαυτή αλλά με το γεγονός πως σας κάνει να ασχολείστε τόσο επισταμένα και με τόσους διαφορετικούς τρόπους μαζί τους. Έχετε όμως πιάσει την ουσία του παιχνιδιού αυτού την οποία αναφέρετε στο τέλος του γράμματός σας: Να μπουν όρια. Τα παιδιά δεν έχουν ακριβώς την αίσθηση των ορίων. Είναι κάτι που αποκτούν μέσα από τους γονείς. Δεν είναι λοιπόν καθόλου ταμπού ή παράξενο να δείξετε τα προσωπικά σας όρια και να μιλήσετε ανοιχτά με τα παιδιά σαν να μιλούσατε με κάποιο φίλο ή φίλη. Αν κάποιος φίλος επαναλάμβανε ένα αστείο διαρκώς και σας πείραζε σε σημείο που να νιώθετε βαρετά ή αμήχανα δεν θα του εξηγούσατε πως σας ενοχλεί; Γιατί όχι και με τα παιδια;. Προφανώς δεν τα ενδιαφέρει ούτε και καταλαβαίνουν ακριβώς την έννοια της "απρέπειας" στο λόγο. Κοροϊδεύουν μ'αυτό τον τρόπο τα όρια που έχουμε βάλει εμείς οι μεγάλοι στους τρόπους και τις εκφράσεις μας. Είναι πιο εύκολο γι'αυτά να καταλάβουν ότι αυτό σας ενοχλεί προσωπικά σαν άνθρωπο, μιας και είναι ευαίσθητα στις ευαισθησίες σας (ο Σαββόπουλος είχε γράψει "Πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…")</div>
<div class="yj6qo ajU">
<div id=":12g" class="ajR" data-tooltip="Εμφάνιση περιεχομένου που έχει περικοπεί"><img class="ajT" src="https://ssl.gstatic.com/ui/v1/icons/mail/images/cleardot.gif" alt="" /></div>
</div>