<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Όταν η αγάπη ξεθωριάζει…</strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em>«Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις.» </em></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;" align="right"><span style="font-size: small;"><strong>Όσκαρ Ουάιλντ</strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο αφορισμός του Ιρλανδού συγγραφέα μας προκαλεί να τολμήσουμε να αναρωτηθούμε αν αυτό που μένει τελικά σε μια σχέση μετά από μακρό χρονικό διάστημα είναι πράγματι αγάπη. Μήπως τελικά ξεγελάμε τον εαυτό μας πείθοντάς τον να πειθαρχήσει σε μια δοκιμασμένη και ασφαλή ρουτίνα, από φόβο για το τι θα γινόταν «αν»; Μήπως τελικά θρέφουμε μύθους πάνω στους οποίους χτίζουμε τη ζωή μας και στους οποίους επιτρέπουμε να μας κυριεύουν και να εξουσιάζουν τα αληθινά μας συναισθήματα;</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κείμενο του ψυχολόγου <strong>Barton Goldsmith Ph.D.</strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κατ’ αρχάς, <strong>πότε ξεκινά ένα ζευγάρι να νιώθει ότι η αγάπη «περνάει»;</strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι η σωματική χημεία, που είναι ενδεικτική της σεξουαλικής και συναισθηματικής έλξης του ζευγαριού, συνήθως κρατά περίπου δύο ή τρία χρόνια, αλλά μπορεί να αρχίσει να αλλάζει και ήδη από τους πρώτους μήνες μετά την πρώτη επαφή. Υπάρχουν βέβαια και τα τυχερά και ζηλευτά ζευγάρια που καταρρίπτουν κάθε στατιστική, δηλώνοντας ότι παραμένουν το ίδιο ερωτευμένοι για πάνω από δύο δεκαετίες. </strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ωστόσο, γνωρίζουμε δυστυχώς, πως τέτοιες περιπτώσεις αποτελούν μάλλον την εξαίρεση παρά τον κανόνα. Όσο περνάει ο καιρός, η χημεία αυτή του ζευγαριού αλλάζει, Τα συναισθήματα γίνονται λιγότερο έντονα, ο ενθουσιασμός υποχωρεί, ενώ το αρχικό ερωτικό πάθος δίνει τη θέση του στους τσακωμούς και στο πείσμα, που με τη σειρά τους δημιουργούν απόσταση στο ζευγάρι, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται τελικά αρνητικά συναισθήματα στο ζευγάρι. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Υπάρχουν ζευγάρια που πραγματικά  βοηθούν τη σχέση τους να ωριμάσει και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες αλλά υπάρχουν και ζευγάρια που συνεχίζουν να είναι μαζί από συνήθεια χωρίς να κάνουν ουσιαστικές αλλαγές που θα μπορούσαν πραγματικά να βελτιώσουν την επικοινωνία και τον ερωτισμό.</strong> </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ας πάρουμε πρώτα την αισιόδοξη εκδοχή, της διατήρησης της σχέσης.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Οπωσδήποτε δεν είστε υποχρεωμένοι να συνεχίσετε να ζείτε σε μια βαρετή και τοξική ίσως σχέση που δε σας ικανοποιεί. Παρ’ όλα αυτά, είναι στο χέρι σας, εφόσον το θέλετε, να το παλέψετε και να βρείτε το κλειδί για την αναθέρμανση αυτής. Το βασικότερο βήμα είναι αυτό της <strong>αλληλοκατανόησης</strong>. Χρειάζεται να αφιερώσετε χρόνο και πραγματικά να ακούσετε το σύντροφό σας, να μπείτε στη θέση του και να δείτε τον εαυτό σας και τις πράξεις σας από κάποια απόσταση, με τα μάτια ενός άλλου, ενός άλλου που σας νοιάζεται και σας θέλει κοντά του. Θα εκπλαγείτε από το πόσα πράγματα μπορεί να ανακαλύψετε για τον ίδιο σας τον εαυτό και από το άλλα πόσα μπορείτε να βελτιώσετε, για να ζωντανέψετε τη σχέση σας.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Έχει επίσης μεγάλη σημασία να μιλήσετε κι εσείς, ανοιχτά, ειλικρινά και ήρεμα, να εκφράσετε τις ανησυχίες και τα παράπονά σας, να μοιραστείτε τα άγχη και τους πόνους σας με το σύντροφό σας. Άλλωστε, οι ανθρώπινες σχέσεις στα δύσκολα δοκιμάζονται, δεν είναι οργανωμένες, ούτε προγραμματισμένες για να είναι τέλειες, γιατί αυτό που μετράει τελικά δεν είναι να πετύχετε την «ιδανική» σχέση, αλλά τη σχέση που είναι ιδανική για εσάς, τη σχέση που σας ολοκληρώνει, που σας συναρπάζει και σας κάνει ευτυχισμένους. Για να το πετύχετε αυτό, υπάρχουν πολλοί τρόποι.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αναζωπυρώστε το <strong>ενδιαφέρον </strong>στη σχέση. Ο σύντροφος μας είναι φυσικά δίπλα μας στα εύκολα και στα δύσκολα, αλλά δεν είναι ο ψυχολόγος μας. Σε μια σχέση χρειάζεται και η καλοπέραση. Μην ανατρέξετε στις υπερβολές και τις τυπικότητες, αλλά στα μικρά και καθημερινά γεγονότα που μπορούν να κάνουν την κάθε μέρα με το σύντροφό σας ξεχωριστή. Από μια δεκάλεπτη βόλτα ή ένα γεύμα σε ρομαντικό εστιατόριο, μέχρι τη βίωση νέων εμπειριών και την πραγματοποίηση των πιο τρελών σας φαντασιώσεων. <strong>Αλλάξτε τη ρουτίνα</strong> σας με το να δοκιμάσετε νέες περιπέτειες με το σύντροφό σας. Έχει σημασία να μην προσπαθείτε να αποφύγετε την επαφή και την επικοινωνία με το σύντροφό σας, περιορίζοντας τη σχέση σας στο σεξουαλικό κομμάτι, το οποίο παίζει φυσικά σπουδαίο ρόλο, δεν είναι όμως το παν. Πηγαίνετε για κάμπινγκ στην εξοχή, διασκεδάστε σε ένα λούνα παρκ, παίξτε παιχνίδια ρόλων, γυρίστε για λίγο στα παλιά αφήνοντας μια ταινία ή ένα τραγούδι να σας ταξιδέψει, ξεκινήστε <strong>δραστηριότητες</strong> κοινού ενδιαφέροντος μαζί, όπως χορό και αφεθείτε στη μαγεία της στιγμής.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Τι γίνεται όμως όταν το ζευγάρι διαπιστώσει ότι τα συναισθήματα-αμοιβαία ή μονόπλευρα- έχουν αλλάξει τόσο, ώστε η σχέση να είναι αδιέξοδη και άρα ουσιαστικά τελειωμένη;</strong> Το βάρος-αντίθετα ίσως με τα κοινά ένστικτα- δεν πέφτει μόνο στο σύντροφο που ενδεχομένως να μην ήθελε το χωρισμό, αλλά και στον άλλον, ή και στους δυο αν πρόκειται για κοινή απόφαση. Έχουμε απότομες και δύσκολα διαχειρίσιμες εναλλαγές διάθεσης, νεύρα, θλίψη, απογοήτευση, συχνά και αυτοκαταστροφικές τάσεις. Κι εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα: Τι γίνεται μετά; Τελειώνουν όλα; </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ψυχραιμία. Το τέλος μιας σχέσης δεν είναι το τέλος του κόσμου. Είναι μια απόλυτα φυσιολογική και υγιής κατάσταση, αρκεί να τη διαχειριζόμαστε με το σωστό ρεαλιστικό τρόπο, χωρίς υπερβολές και μελοδράματα. Σίγουρα, ένας χωρισμός είναι επώδυνος, μα το πιο επικίνδυνο με τις συναισθηματικές πληγές, είναι ότι δεν επουλώνονται ποτέ απόλυτα- ή μήπως έτσι νομίζουμε; Μετά από μια τέτοια δοκιμασία, είναι πράγματι δύσκολο να εμπιστευτείς  κάποιον άνθρωπο τόσο πολύ ξανά και να τον βάλεις στη ζωή σου, χωρίς έστω τη δικαιολογημένη επιφύλαξη ότι μπορεί κι αυτός να σε πληγώσει. Δεν πρέπει όμως να αφήνουμε τέτοιους δισταγμούς να στέκονται εμπόδια στην ευτυχία μας και στην καλύτερη ζωή που μπορούμε αναμφίβολα να έχουμε αν αλλάξουμε το δραματικό τρόπο που βλέπουμε την πραγματικότητα, φιλτράροντάς το με μια γεύση <strong>αισιοδοξίας</strong>. Πάντα υπάρχει διέξοδος.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Βέβαια ας μη φτάσουμε και στο άλλο άκρο. Μη βιαστείτε δηλαδή να πιέσετε τον εαυτό σας ότι όλα είναι καλά σα να μην έχει συμβεί τίποτα. <strong>Μικρά βήματα</strong>, ένα τη φορά. Δύναμη ψυχής και θάρρος έχει αυτός που αποδέχεται τον πόνο του και όχι αυτός που κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του. Ναι είστε πληγωμένοι και ευάλωτοι. Και θα μιζεριάσετε και θα κλάψετε και σοκολάτες θα φάτε και νεύρα θα έχετε! Το αξίζετε και μάλιστα το χρωστάτε στον εαυτό σας. <strong>Αντιδράστε ελεύθερα</strong>, ακόμη και υπερβολικά αν θέλετε και απερίσκεπτα, όπως σας βγαίνει. Στο κάτω κάτω δεν είμαστε μηχανές. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να αισθάνεται, για να θυμάται, ακόμη και για να κάνει λάθη. Ο καθένας αντιδρά με το δικό του τρόπο, γι’ αυτό είναι και μοναδικός. Άλλωστε, αν δε συμφιλιωθείτε πρώτα με τον ίδιο σας τον εαυτό, πώς θα αντιμετωπίσετε τον κόσμο με αυτοπεποίθηση; Αν δεν πιστέψετε πρώτα-πρώτα στη δύναμή σας και αν δε σταθείτε στα πόδια σας, πώς θα ζήσετε τις χαρές της ζωής; Περάστε λίγο χρόνο να γνωρίσετε την καρδιά σας και να αφουγκραστείτε τα θέλω σας.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κάντε <strong>πράγματα για εσάς</strong>, πράγματα που ενδεχομένως στερηθήκατε στο πλαίσιο της σχέσης. Δοκιμάστε για παράδειγμα τη γιόγκα και το meditation, για να αυτοελεχθείτε και να νιώσετε δυνατοί, αναπτύξτε τα ταλέντα και τα χόμπι σας, ταξιδέψτε. <strong>Το να αναλωθείτε σε περιστασιακές σχέσεις και ευτελείς απολαύσεις, δείχνοντας το «σκληρό και αναίσθητο» πρόσωπό σας, μόνο χειρότερα μπορεί να σας κάνει, προκαλώντας σας συναισθηματικό αδιέξοδο και απελπισία.</strong> Το να κοροϊδεύουμε εμάς τους ίδιους δεν απαλύνει τον πόνο μας, ίσως απλά τον αναβάλλει, δημιουργώντας μια εξάρτηση και μια παθητική νωθρότητα, χωρίς προοπτική ανασυγκρότησης. Ως γνωστόν «σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσουμε, αλλά το αν θα σηκωθούμε πάλι όρθιοι».</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Πάρτε λοιπόν το χρόνο σας και όταν νιώσετε έτοιμοι, θα σας έκανε καλό να ανοίγατε την ψυχή σας σε <strong>ανθρώπους που σας αγαπούν</strong> και με τους οποίους νιώθετε άνετα, όπως η οικογένεια ή οι φίλοι σας. Μπορεί να θέλετε να απομονωθείτε και να πιστεύετε ότι κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει πως νιώθετε, θα μείνετε όμως έκπληκτοι διαπιστώνοντας πόση συμπόνοια μπορεί να δεχτείτε καμιά φορά, κι αν όχι αυτό, πάντα βοηθάει έστω και μια αγκαλιά, ενώ ένα «όλα θα πάνε καλά», όσο απλοϊκό κι αν μοιάζει, είναι συχνά το μόνο που χρειαζόμαστε να ακούσουμε για να πάρουμε δύναμη και να συνεχίσουμε. Μη διώχνετε λοιπόν τους ανθρώπους σας.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Βρίσκεστε σε ένα μεταβατικό στάδιο, όπου πρέπει να θυμάστε ότι ο «θρήνος» είναι μια διαδικασία που θα περάσετε, αλλά σε καμία περίπτωση ο προορισμός σας. Βάλτε λοιπόν νέους στόχους, αφού ξεκαθαρίσετε μέσα σας τι θέλετε, τι είναι αυτό που πραγματικά ζητάτε. Προσπαθείτε πραγματικά να προχωρήσετε ή βρίσκετε συνεχώς δικαιολογίες για να μένετε στάσιμοι, ελπίζοντας ενδόμυχα ότι ο χωρισμός είναι προσωρινός και σύντομα θα ξανασμίξετε με το σύντροφό σας; Είναι αδύνατο να πάτε μπροστά όσο η σκέψη σας σας κρατά πίσω. Τέρμα η παρακολούθηση αλά Σέρλοκ, οι «τυχαίες» βόλτες έξω από το σπίτι του συντρόφου, οι μεταμεσονύχτιες κλήσεις και οι εξευτελιστικές ζήλειες. Αν δεν<strong> αποδεχτείτε</strong> το οριστικό του τέλους αυτού, πώς θα ανοίξει νέος κύκλος στη ζωή σας; Αν στέλνετε το σημάδι του συναισθηματικά μη διαθέσιμου, πώς θα εκτεθείτε στο συναίσθημα ξανά; Για να μην κλειστείτε στον εαυτό σας, είναι σημαντικό να προσέχετε ακόμη και τις <strong>λέξεις</strong> που χρησιμοποιείτε. Η καταστροφολογία-όπως μας έχει περίτρανα αποδείξει η πολιτική πολλές φορές- γεννά τον πανικό και τον αποπροσανατολισμό. </span><br /><span style="font-size: small;"> Πολλές φορές, ακούγοντας τον εαυτό μας να εξωτερικεύει τις σκέψεις του, αυθυποβαλλόμαστε αναπλάθοντας κιόλας-προς το χειρότερο- τα γεγονότα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Γιατί να βασανιζόμαστε όμως έτσι; Γιατί να κάνουμε τη ζωή μας περίπλοκη; Η προσωπική μου συμβουλή είναι να σταματήσετε για λίγο να σκέφτεστε τόσο πολύ. Όλο ταμπέλες και σενάρια. Και πάντα τα αρνητικά. Όλοι νιώθουμε συνέχεια «άτυχοι» ή «καταδικασμένοι». Τι είμαστε, τι υπονοεί, μήπως μου κρύβει κάτι, άραγε θα με πληγώσει ξανά, γιατί να τον εμπιστευθώ και να πληγωθώ ξανά όπως με όλους τους άλλους. Λόγια, λόγια, λόγια. Δεν είναι όμως έτσι. <strong>Έχουμε τόσα για τα οποία θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες και από τα οποία πρέπει να αντλούμε δύναμη, ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, τώρα που η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα φαντάζουν πιο αναγκαίες από ποτέ. Ανοιχτείτε λοιπόν στον κόσμο! Ρισκάρετε και ζήστε στο φουλ! Χαμογελάστε, είναι μεταδοτικό!</strong> Πιανόμαστε από μια άσχημη εμπειρία ή και δύο και τρεις και την αφήνουμε να μας «ρίξει» μέχρι να πιάσουμε πάτο. Ναι, στη ζωή δεν είναι όλα ευχάριστα, αλλιώς τα τελευταία θα έχαναν και την αξία τους, έτσι δεν είναι; Μην αφήνετε λοιπόν να σας παίρνει από κάτω και χαλάτε τη ζαχαρένια σας-όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου. Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο χρόνο και φαιά ουσία σπαταλάτε υποψιαζόμενοι «μήπως»; Ο έρωτας, η αγάπη, όπως και η ζωή δεν υπακούει σε φόρμουλες και γιατρικά, δεν υπάρχει συνταγή και δεν ανήκει σε ειδικούς. Είναι προνόμιο των γενναίων.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ξαναγυρνώντας στο αρχικό ερώτημα λοιπόν, «τι γίνεται όταν η αγάπη αρχίσει να ξεθωριάζει;», θα ταχθώ με τους ρομαντικούς αναγνώστες μας, που στον παραλογισμό του σήμερα αντιπαραθέτουν σαιξπηρικά την ανυπέρβλητη λογική της καρδιάς τους.</span></p>
<p style="text-align: justify;" align="right"><span style="font-size: small;"><strong><em>«Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο<br /> Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόμα περισσότερο<br /> Αν αγάπησες ακόμα περισσότερο και πόνεσες ακόμα περισσότερο, αγάπα περισσότερο ώσπου να μην πονάει άλλο»</em></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;" align="right"><span style="font-size: small;"><strong><em><br /></em></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;" align="right"><span style="font-size: small;"><strong><em>Επιμέλεια Αντελίνα Τρατάρου </em></strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p><span style="font-size: small;"><em> </em></span></p>