<p style="text-align: justify;"><strong> Aναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: center;"><span lang="EL">Γεια σας</span></p>
<p style="text-align: center;"><span lang="EL">Ημουν 3 χρονια μαζι με καποιον.Μια σχεση με καλα αλλα και κακα,οπως ολες αλλωστε.Συχνοι χωρισμοι(απο τηνμερια μου)για λογους οχι τοσο σημαντικους καθως η λεξη υπομονη ειναι κατι που δεν με χαρακτηριζει.Ας μην τα πολυλογω με αυτον τον ανθρωπο χωρισαμε ξανα εξαιτιας το οτι εδινα πανελληνιες και η ψυχολογια μου δεν ηταν και στα καλυτερα και ημουν αρκετα επιθετικη.Εκεινος μολις χωρισαμε μετα απο ενα πολυ συντομο χρονικο διαστημα βρηκεαλλη(οπως συνηθως εκανε καθε φορα που χωριζαμε),εχει το κακο βλεπεις να μην μπορει να μεινει μονος του για μεγαλοχρονικο διαστημα.Εγω το μετανιωσα του μιλησα του ξαναμιλησα εβγαλα εναν εαυτο που δεν ηξερα ουτε καν εγω οτι υπηρχε.Φαινοταν αποφασισμενος για αυτον τον χωρισμο. Εγω συνεχισα κατα διαστηματα να προσπαθω.Μια μερα πηγα σπιτι του για να μιλησουμε και προχωρησαμε…Εκεινος μου ειπε οτι νιωθει τυψεις για την κοπελα του και ισως να ειναι καιερωτευμενος μαζι της,παρολ'αυτα αυτο συνεχιστηκε για ακομα 4 φορες και μετα εγω αποφασισα οτι δεν νιωθω ενταξει με τον εαυτο μου.Τον αγαπαω οσο τιποτα αλλα δεν ταιριαζει σε εμενα το γεγονος οτι θα ειμαι με καποιον αποκλειστικα καιμονο για ενα σεξ.Απο τοτε δεν ξαναμιλησαμε μεχρι που βγηκαν τα αποτελεσματα για τις πανελληνιες και μου εστειλε να μου πει συγχαρητηρια.Εγω τοσο καιρο ειλικρινα μεσα μου νιωθω κενη που δεν ειμαι μαζι του αλλα απο την αλλη αν δεν ειμαι μαζι του ΚΑΝΟΝΙΚΑ δεν μπορω να τον μοιραζομαι.Δεν ξερω τι να κανω ειλικρινα νιωθω για πρωτη φορα τοσο ανυμπορη…</span></p>
<p style="text-align: center;"> </p>
<p>Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος <strong>Άννα Κανδαράκη </strong></p>
<p><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/kandarakineww.jpg&amp;amp;amp;amp;width=248?" alt="Άννα Κανδαράκη" /></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Γεια σου,</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα να δίνουμε αξία σε ό,τι χάνουμε, να γίνεται τεράστιο και να παίρνει πολύ μεγάλες διαστάσεις στη ζωή μας. Μιλάς για αγάπη και έρωτα, αλλά συγχρόνως υπάρχει ένα βλέμμα υποτίμησης και απαξίωσης για το συγκεκριμένο άνθρωπο που "δε ξέρει να μένει μόνος του", που πηγαίνει και έρχεται και που δεν μπόρεσε να σε στηρίξει στη δυσκολία σου. Απο την άλλη φαίνεται οτι έχεις μπει τόσο βαθιά στο συγκεκριμένο πρόσωπο, η καλύτερα στην απώλεια του συγκεκριμένου προσώπου γιατι φαίνεται οτι παίρνει αξία όταν το χάνεις, που είναι σα να έχεις ξεχάσει τί είναι σημαντικό για σένα. Αν είναι ξεκάθαρο τι είναι αυτό που ζητάς, ένας σύντροφος που θα είστε μαζί να μοιράζεστε τη ζωή και όχι μόνο στιγμές, τότε ισως θα πρέπει να βάλεις τους δικούς σου όρους και να τους σεβαστείς πρώτα απ όλα εσύ. Μη σε "κλέβεις" με το να σε μοιράζεις και μετά να νιώθεις χειρότερα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p><span> Μας μιλάς για τις πανελλήνιες που πέτυχες, εστίασε σε σένα στις επιθυμίες και στο τι πραγματικά ζητάς, χωρίς να αφήνεσαι σε καταστάσεις που δε γεμίζουν αυτό που είναι σημαντικό για σενα. Καταλαβαίνω πολύ καλά οτι νασεβαστούμε τους όρους που βάζουμε και κατ επέκτασή τον εαυτό μας πολλές φορές μπορεί να είναι πολύ δύσκολο και  να αισθανόμαστε οτι εμείς μας τιμωρούμε και μας κρατάμε μακριά απο αυτόν που θέλουμε ή αγαπάμε. Θυμήσου όμως οτικάποιες φορές χρειάζεται να MHN ΠΕΡΝΑΜΕ καλά για να ΕΙΜΑΣΤΕ ουσιαστικά καλά μετα.. </span></p>