<div class="content_body">
<p>Ένα φλέγον ζήτημα για τους γονείς αποτελεί η ζήλεια μεταξύ των παιδιών τους. Στο παρόν άρθρο θα γίνει λόγος για την αντιζηλία αυτή και τον τρόπο που μπορεί να <span>αντιμετωπισθεί με στόχο την ενίσχυση του αδελφικού δεσμού έναντι της σύγκρουσης.</span></p>
<p>Καταρχήν, η ζήλεια είναι αναπόφευκτη και δεν χρειάζεται να ενοχοποιείται ή να γίνεται σημείο ντροπής. Μάλιστα, συνηθίζεται να είναι πιο έντονη μεταξύ αδελφών του ίδιου <span>φύλου και με μικρή ηλικιακή διαφορά (2-3 χρόνια). Επίσης είναι περισσότερο συνηθισμένη στα πρωτότοκα παιδιά μιας και έχουν υπάρξει μοναχοπαίδια για ένα διάστημα.</span><span>Φυσικά, τα παραπάνω δεν αποκλείουν την εμφάνιση της ζήλειας σε οποιοδήποτε παιδί ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία και τη σειρά γέννησής του.</span><span>Το πρώτο πράγμα που έχουν να κάνουν οι γονείς είναι η <strong>έγκαιρη ενημέρωση στο παιδί σχετικά με τον επικείμενο ερχομό του νέου μέλους </strong>προκειμένου να προετοιμασθεί ψυχικά </span><span>και συναισθηματικά. Καλό είναι λοιπόν, αυτή η ενημέρωση να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται, είτε στην αρχή της εγκυμοσύνης είτε πριν από αυτή, αν πρόκειται για άμεσο </span><span>πλάνο του ανδρόγυνου.</span></p>
<p><span>Είναι σημαντικό τα παιδιά να γνωρίζουν τις <strong>αλλαγές που αφορούν τη ζωή και την καθημερινότητά τους</strong>, χωρίς να σπαταλούν ψυχική ενέργεια σε </span><span>φαντασιακά σενάρια που συνήθως είναι πιο αρνητικά ή υπερβολικά αντί των πραγματικών. Το επόμενο βήμα είναι η <strong>συζήτηση κατά την οποία το παιδί θα έχει την ευκαιρία να </strong></span><span><strong>εκφράσει την γνώμη και τα συναισθήματά του</strong>. Τούτη η συναισθηματική έκφραση δεν μπορεί να γίνει μόνο μία φορά αλλά είναι απαραίτητος ο χώρος και σημαντική η δυνατότητα </span><span>του παιδιού να εκφράζεται χωρίς να φοβάται ή να ντρέπεται για αυτό. <strong>Οι γονείς οφείλουν να ακούν το παιδί, </strong>να το διαβεβαιώνουν για την αγάπη τους καθώς και να του </span><span>δημιουργούν θετικές προσδοκίες για τον αδελφικό δεσμό που μπορεί να συνάψει. Σε ό,τι αφορά τα ενδεχόμενα αρνητικά συναισθήματα του παιδιού (εχθρότητα, θυμός κλπ), </span><span>είναι ωφέλιμο <strong>οι γονείς να αφήνουν λεκτικά και συναισθηματικά χώρο έκφρασής </strong>τους, <strong>οριοθετώντας τα</strong>όμως μέσω της μη αποδοχής της επιθετικότητας απέναντι στο μικρότερο </span><span>αδελφάκι.</span></p>
<p>Μετά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό, αφού το μικρότερο αδελφάκι εγκατασταθεί στο σπίτι, είναι σημαντικό να μπορούν <strong>οι γονείς να αφιερώνουν αποκλειστικό χρόνο στο κάθε </strong><span><strong>παιδί ξεχωριστά</strong>. Είναι αλήθεια ότι οι γονικές (κυρίως οι μητρικές) υποχρεώσεις σε ένα βρέφος και η εργασιακή/οικιακή καθημερινότητα δεν αφήνουν πολλά χρονικά </span><span>περιθώρια. Είναι όμως απαραίτητο να υπάρχει καθημερινά ή τουλάχιστον τις περισσότερες μέρες, ένας α<strong>ποκλειστικός χρόνος και με το μεγαλύτερο παιδί</strong> ούτως ώστε να μη </span><span>χρειάζεται να διεκδικεί τους γονείς του μέσω της ζήλειας.</span></p>
<p><span>Επίσης, καλό είναι αυτός ο χρόνος να αφορά <strong>δραστηριότητες πιο </strong></span><span><strong>«</strong></span><span><strong>μεγαλίστικες</strong></span><span><strong>»</strong></span><span><strong> </strong>(π.χ. μια βόλτα στο πάρκο, μια </span><span>θεατρική παράσταση ή ταινία, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι κλπ.) ώστε το παιδί να αισθάνεται σαν προνόμιο το ότι είναι μεγαλύτερο κι έτσι να αναλάβει πιο εύκολα τον ρόλο </span><span>του μεγαλύτερου αδελφού. Αυτός ο ρόλος μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω από τους γονείς παρακινώντας το παιδί να τους βοηθήσει μέσω της συμμετοχής/παρατήρησης στη </span><span>φροντίδα του μωρού.</span></p>
<p>Τέλος, καλό είναι να θυμούνται οι γονείς ότι <strong>τα παιδιά δεν είναι ίδια αλλά κάθε φορά πρόκειται για ένα μοναδικό άτομο με τον δικό του χαρακτήρα</strong>. Είναι σημαντικό η <span>ανατροφή των παιδιών να γίνεται στο πλαίσιο της διαφοροποίησής τους ενισχύοντας την αυτονομία τους (διαφορετικός χώρος, παιχνίδια, ρούχα, δραστηριότητες, φίλοι κλπ), </span><span>αποφεύγοντας οποιαδήποτε σύγκριση αλλά προσφέροντας τους ισότιμα τον χρόνο, την αγάπη τους και τα διάφορα υλικά εφόδια.</span></p>
<p>Από την <strong>Μαρία Μαγδαληνή Μάρκου</strong> | Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας<br />Εθελόντρια στην Ένωση « Μαζί για το παιδί»<br />Πανελλαδική Γραμμή 115 25 και Συμβουλευτικό Κέντρο για μητέρες, γονείς, παιδιά και εφήβους</p>
<div> </div>
</div>