<p style="text-align: justify;"><em><strong>Ένοχος κρίθηκε ο 15χρονος για την υπόθεση δολοφονίας που έχει συγκλονίσει το Πανελλήνιο. Σύμφωνα με το δικηγόρο του, Χρήστο Τσόλκα ο 15χρονος κατά τη διάρκεια της απολογίας του ζήτησε συγγνώμη για όμ τι συνεβη. Ο δικηγόρος δήλωσε στους δημοσιογράφους πως ο 15χρονος ένιωσε εξευτελισμένος μετά τον καβγά που είχε με τον 17χρονο φίλο του, καθώς έφυγε από το σημείο ημίγυμνος και ξυλοδαρμένος. Ωστόσο, όπως διευκρίνισε ο δικηγόρος αυτό δεν δικαιολογεί την πράξη του.</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong><img src="http://cdn1.bbend.net/media/com_news/galleries/2015/09/16/25878/photos/full/patra.jpg" alt="" width="600" /></strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Όπως προκύπτει από την αστυνομική έρευνα ο 15χρονος είχε αρχικά πειράξει την αδερφή του 17χρονου, για την οποία έτρεφε αισθήματα. Ο 17χρονος τον χτύπησε και εκείνος έφυγε από το προαύλιο του σχολείου, πήγε στο σπίτι πήρε την καραμπίνα και επέστρεψε στο σχολείο για να πυροβολήσει τον 17χρονο.</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong><img src="http://www.protothema.gr/Images/ImageHandler.ashx?m=AnchoredFit&amp;f=ZmlsZXMvMS8yMDE1LzA5LzE0L2FzdHlub21pYV9tYWtldDEtbm8uanBn&amp;t=635778232406506955&amp;w=820&amp;h=457&amp;a=Right" alt="Πώς έγινε το φονικό στην Κάτω Αχαΐα" width="600" /></strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Το περιστατικό είναι πρωτοφανές για την ελληνική κοινωνία. Από που προκύπτει τόση βία σε τόσο τρυφερές ηλικίες; Τι συμβαίνει στις ψυχές των παιδιών σήμερα και ποιες οι ευθύνες που οι ενήλικες φέρουμε; Η σχολική ψυχολόγος Μαρκέλλα Καπλάνη αναλύει. </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/mkaplani.jpg&amp;width=248?" alt="Μαρκέλλα Καπλάνη " /></p>
<p style="text-align: justify;">Σε μία κοινωνία που ο κόσμος δεν έχει μάθει να εκφράζει τα συναισθήματά του, που δεν ξέρει να διεκδικεί αυτά που θέλει με υγιή τρόπο, που δεν έθεσε ποτέ τα όρια του – επομένως δεν μπορεί να σεβαστεί και τα όρια των άλλων – … σε αυτήν την κοινωνία συμβαίνουν περιστατικά όπως αυτό που διαδραματίστηκε εχθές στην Αχαΐα, όπου ένας 15χρονος θεώρησε σωστό τρόπο επίλυσης ενός διαπληκτισμού την χρήση καραμπίνας και την θανάτωση του 17χρονου που στάθηκε εμπόδιο στην πραγμάτωση των επιθυμιών του.</p>
<p style="text-align: justify;">Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το προφίλ, το ιστορικό καθώς και την ψυχολογική κατάσταση του δράστη, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτό να διαμορφώσουμε μια εμπεριστατωμένη άποψη που να εξηγεί τις βαθύτερες αιτίες μιας τέτοιας αντίδρασης. Ως εκ τούτου, σε αυτή τη φάση, είναι προτιμότερο να εξετάσουμε το εν λόγω περιστατικό στο κοινωνικό του πλαίσιο. Και δυστυχώς, η ηθική παρακμή και ο κατακερματισμός των αξιών της σημερινής κοινωνίας συμβάλλει καταλυτικά στην εκδήλωση τέτοιου είδους ακραίων συμπεριφορών.</p>
<p style="text-align: justify;"><img src="http://www.protothema.gr/files/1/2015/09/14/photo-anilikos-dyo.jpg" alt="" width="600" /></p>
<p style="text-align: justify;">Πολλοί θα σπεύσουν να κατηγορήσουν για άλλη μία φορά τις ταινίες και τα καρτούν για τα μηνύματα που περνάνε στα παιδιά από μικρά. Με αυτόν τον τρόπο, ωστόσο, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αποποιούμενοι τις ευθύνες μας. Η ουσία βρίσκεται αλλού. Είναι πλέον, περισσότερο από ποτέ, απαραίτητο να αρχίζουμε να εστιάζουμε στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας αλλά και στη δική μας συμπεριφορά, αφού δεν είναι παρά ένα ζωντανό παράδειγμα για τα ίδια. Είναι γεγονός ότι, με την πάροδο του χρόνου, απομακρυνόμαστε ολοένα και πιο πολύ ο ένας από τον άλλον. <br />Ο χρόνος μας λιγοστεύει, με αποτέλεσμα να μειώνονται, με τη σειρά τους, και η υπομονή καθώς κι η διάθεσή μας για συζήτηση. Όλες οι κινήσεις μας γίνονται πιο γρήγορα, πιο σπασμωδικά. Έτσι, δεν μαθαίνουμε να επιλύουμε τα προβλήματά μας, αλλά αρκούμαστε στο να καλύπτουμε τις πληγές μας με επίδεσμο προτού τους δώσουμε τον χρόνο που χρειάζονται για να επουλωθούν.</p>
<p style="text-align: justify;"><img src="http://www.protothema.gr/files/1/2015/09/14/axaia/t7.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align: justify;">Ταυτόχρονα, δεν αξιοποιούμε την ευκαιρία να μάθουμε να επιλύουμε τις διαφορές μας με τη συζήτηση ή ακόμη και με τον λεκτικό διαπληκτισμό. Πολλές φορές, η μόνη επιλογή που βλέπουμε μπροστά μας είναι να «βάλουμε Χ» και να συνεχίσουμε την ξέφρενη πορεία μας χωρίς εμπόδια. Στην περίπτωση του 15χρονου όμως αυτό δεν θα απέφερε καρπούς εφόσον αν έκοβε επαφές με τον 17χρονο, θα στερούνταν αυτομάτως και τη δυνατότητα προσέγγισης της 16χρονης αδελφής του, την οποία διεκδικούσε. Χωρίς λοιπόν να είναι σε καμία περίπτωση δικαιολογημένη, η αντίδραση του 15χρονου είναι μία πιο άγρια όψη του ίδιου φάσματος δυσλειτουργικής επικοινωνίας. Αντί να συζητήσει με τον φίλο του και να του εκφράσει πώς νιώθει, αντί να αναρωτηθεί αν η κοπέλα ενδιαφερόταν στην πραγματικότητα να του δώσει μία ευκαιρία, θεώρησε πιο εύκολο και αποτελεσματικό το να εκφοβίσει τον φίλο του με μια καραμπίνα.</p>
<p style="text-align: justify;"><img src="http://www.protothema.gr/files/1/2015/09/14/axaia/t2.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Αν το φονικό έγινε κατά λάθος ή ήταν ο στόχος του εξ αρχής δεν μπορώ να το γνωρίζω. Όποια και αν ήταν η πρόθεση όμως, η επιλογή χρήσης εξουσίας και εκφοβισμού έναντι της επικοινωνίας καταδεικνύει ότι πρόκειται για ένα άτομο το οποίο δεν έχει διδαχθεί ποιος είναι ο σωστός τρόπος να διεκδικεί και, σε βαθύτερο επίπεδο, δεν είναι διατεθειμένο να υποστεί ήττα. Διότι, και αν ακόμα επέλεγε να επιλύσει τις διαφορές που είχε με τον φίλο του πολιτισμένα, μπορεί η κατάσταση να παρέμενε ίδια, δηλαδή το κορίτσι που τον ενδιέφερε να μην επιθυμούσε να συνάψουν σχέση ή και ο αδελφός της να συνέχιζε να έχει αντιρρήσεις. Μπορεί και πάλι να μην έπαιρνε αυτό που ήθελε. Η κοινωνία οφείλει να μας μάθει πώς να χάνουμε. Επιβάλλεται να μας εξοπλίσει με το ψυχικό σθένος και το αίσθημα ασφάλειας που έχουμε ανάγκη προκειμένου να μπορούμε να αποδεχτούμε τις ήττες που θα αντιμετωπίσουμε στην ζωή μας. Μόνο αυτός που έχει αυτοεκτίμηση μπορεί να βγει αλώβητος από ένα τέτοιο χτύπημα.</p>
<p style="text-align: justify;"><br /> Αντιθέτως, ο ανασφαλής άνθρωπος αναστατώνεται όταν η πραγματικότητα που βιώνει δεν εναρμονίζεται με τις προσδοκίες του, καθώς αντιλαμβάνεται την διάψευση των ελπίδων του ως απειλή για την ήδη ξεθωριασμένη αυτο-εικόνα του. Η κοινωνία μας πρέπει να μεριμνήσει έτσι ώστε τα παιδιά να λαμβάνουν σωστή διαπαιδαγώγηση από τους φορείς κοινωνικοποίησης, με επίκεντρο την οικογένεια και το σχολείο. Επιπρόσθετα, οι γονείς χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη για να δώσουν τις σωστές βάσεις στα παιδιά τους. Από την πλευρά τους, οι ίδιοι πρέπει να είναι διατεθειμένοι να διαθέσουν τον χρόνο που απαιτείται για την προσωπική ανάπτυξη και αυτοβελτίωση τους, έτσι ώστε η αλληλεπίδραση με τα παιδιά τους να είναι γόνιμη και εποικοδομητική.</p>
<p style="text-align: justify;">Τα σχολεία πρέπει να μετατοπίσουν το ενδιαφέρον τους από τη στείρα μετάδοση γνώσεων στην πολύπλευρη και ουσιαστική μάθηση, αφού είναι σημαντικό οι μαθητές να εξελίσσονται τόσο σε νοητικό όσο και συναισθηματικό επίπεδο. Σκοπός δεν είναι να δημιουργήσουμε μία κοινωνία επιστημόνων που κατά τα άλλα λειτουργούν σαν ρομπότ, υστερώντας σε συναισθηματικές δεξιότητες και ανθρωπιστικές αξίες. Είναι καιρός πια να εκτιμήσουμε την αξία που έχει το να καλλιεργείται ολιστικά και ολοκληρωτικά ο κάθε άνθρωπος μέσα σε μία κοινωνία – ενισχύοντας νου, σώμα και ψυχή.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Επιμέλεια Γιώργος Κολέτσος </p>
<p style="text-align: justify;">Πηγές φωτογραφιών Πρώτο Θέμα, patrastimes.gr</p>