Είσαι εκδικητικός τύπος στον έρωτα; Δες τι μπορεί να πάθεις

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ενώ η πλειονότητα των ανθρώπων θεωρεί τις ερωτικές σχέσεις απαραίτητο βήμα για την κατάκτηση της ευτυχίας, ο ίδιος αυτός λόγος λειτουργεί για πολλά ζευγάρια και ως δικαιολογία για τη διακοπή μιας άρρωστης σχέσης που έχει γίνει πηγή συνεχούς δυστυχίας. Εν πάση περιπτώσει, η απόφαση για χωρισμό δεν παίρνεται συνήθως βιαστικά, σ’ ένα απότομο ξέσπασμα απελπισίας, αλλά είναι κυρίως αποτέλεσμα μιας χρόνιας πικρίας που οφείλεται στην ανταγωνιστικότητα, στις εξουσιαστικές τάσεις, στις ταπεινώσεις και τις σκληρές και δηλητηριώδεις αμοιβαίες κατηγορίες.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η ρήξη μιας σχέσης μέσα στην οποία γεννήθηκε, μεγάλωσε, έζησε και πέθανε η αγάπη είναι πάντα μια περίπλοκη δοκιμασία, μια οδυνηρή καμπή. Οι χωρισμοί περιέχουν μεν πολλά από τα συστατικά της ανθρώπινης τραγωδίας, αλλά ένα μεγάλο μέρος του πόνου που γεννιέται δεν παύει να είναι ένα υγιές σημάδι επιθυμίας για επιβίωση και καταπολέμηση της απάθειας και της μοιρολατρίας. Αν παρατηρήσουμε από κοντά ορισμένα ιδιαίτερα δυστυχισμένα ζευγάρια που αφήνονται στη μιζέρια, θα διαπιστώσουμε ότι σχεδόν πάντα οι πρωταγωνιστές βλέπουν τη ζωή από αρνητική και ηττοπαθή σκοπιά. Αυτοί που δείχνουν αδιαφορία ή απλώς αφήνονται σ’ έναν κενό, βαρετό, στείρο, προσποιητό δεσμό χωρίς αγάπη, στο τέλος καταλήγουν να πληρώνουν την ηττοπάθειά τους με το πιο πολύτιμο κεφάλαιό τους, την ευτυχία.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Οι τραυματικές συνέπειες του χωρισμού δεν είναι τόσο σοβαρές για τα αισιόδοξα άτομα όσο για τα απαισιόδοξα. Είναι λογικό να σκεφτούμε ότι οι χωρισμένοι ή διαζευγμένοι που αφενός δεν ξεχνάνε τις ωραίες αναμνήσεις προηγούμενων σχέσεων και αφετέρου επικεντρώνονται στις πιο θετικές πλευρές τους κι αποφασίζουν να επενδύσουν μ’ αισιοδοξία σ’ ένα καλύτερο μέλλον, ξεπερνούν πολύ πιο εύκολα το φόβο και την αμφιβολία. Παράλληλα, η αισιοδοξία ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα αυτών των ανθρώπων σε κάποιες δύσκολες στιγμές, τότε που έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση να προσβληθούν από σωματικές και συναισθηματικές αρρώστιες, όπως η υπέρταση, οι πεπτικές διαταραχές, το άγχος και η κατάθλιψη.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Όλα τα ζευγάρια αναζητούν εξηγήσεις που θα τα βοηθήσουν να κατανοήσουν το χωρισμό. Τα οφέλη αυτής της </span><span style="font-size: small;">διαδικασίας θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από την ερμηνεία που θα δώσουν σε ό,τι έχει συμβεί. Κάποιοι άνθρωποι ρίχνουν το φταίξιμο στον εαυτό τους, άλλοι κατηγορούν τον/τη σύζυγο ή τις μη αναστρέψιμες εξωτερικές συνθήκες. Όλοι όμως χτίζουν σιγά σιγά τη θεωρία τους. Και είτε η ιστορία προσαρμόζεται στα γεγονότα είτε πρόκειται απλώς για εκλογικεύσεις και δικαιολογίες, αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη για να μπορέσουν να ξεπε-ράσουν τα συνήθη αισθήματα αποτυχίας.΄</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> Οι άνθρωποι που έχουν την τάση να δίνουν εξηγήσεις οι οποίες μειώνουν τη δική τους ενοχή, περιορίζουν την επιρροή του χωρισμού στη ζωή τους, αρχίζουν να κάνουν όνειρα για το μέλλον κι αισθάνονται πιο νωρίς την επιθυμία να δοκιμάσουν μια καινούργια σχέση. Όσοι, αντίθετα, κατηγορούν τον εαυτό τους για τη διάλυση του γάμου τους και περιμένουν ότι οι συνέπειες του χωρισμού θα είναι μόνιμες και καταστροφικές για όλους τους τομείς της ζωής τους, δυσκολεύονται περισσότερο να κάνουν μια νέα αρχή.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ας φανταστούμε, για παράδειγμα, έναν άντρα, αρραβωνιασμένο με μια κοπέλα, που μετά από πολλά χρόνια τον χώρισε. Αν αυτός ο άντρας αποδώσει το χωρισμό στο φόβο της φίλης του για το γάμο και καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο χωρισμός όχι μόνο τον γλίτωσε από μια δυστυχισμένη συμβίωση με μια ανασφαλή γυναίκα, αλλά ταυτόχρονα του άνοιξε και τις πόρτες για ν’ αναζητήσει μια πιο ευτυχισμένη σχέση, είναι πολύ πιθανό να διατηρήσει την ελπίδα του. Αν όμως σκεφτεί ότι αυτός φταίει για όλα και καταλήξει ότι ο χωρισμός σημαίνει πως ο ίδιος δεν έχει αξία ως άνθρωπος και άρα δεν θα παντρευτεί ποτέ και δεν θα κάνει παιδιά όπως επιθυμεί, θα αισθανθεί βαθιά απόγνωση. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Δεν χωράει αμφιβολία ότι η αισιόδοξη ιδιότητα της συγχώρεσης βοηθάει επίσης να ξεπεράσουμε τις συνέπειες του χωρισμού. Το άσβεστο μίσος κρατάει για πάντα πολλούς ανθρώπους αιχμάλωτους του παρελθόντος, αλυσοδεμένους με το βαρύ φορτίο που συνεπάγεται η ιδιότητα του θύματος, ανίκανους να γυρίσουν σελίδα και ν’ ανοίξουν ένα καινούργιο κεφάλαιο στη ζωή τους. Πολλοί πιστεύουν ότι η συγγνώμη προϋποθέτει πρόσωπο με πρόσωπο και ειλικρινή αντιπαράθεση του θύματος (που είναι διατεθειμένο να συγχωρήσει) με το θύτη (που έχει μετανιώσει). Ωστόσο, για πολλούς χωρισμένους ή διαζευγμένους που έχουν πληγωθεί βαθιά, κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο. Στις περιπτώσεις αυτές η συγχώρεση δίνεται σιωπηρά, όταν είμαστε μόνοι με τον εαυτό μας. Συγχωρώ δεν σημαίνει αρνούμαι, δικαιολογώ ή ξεχνάω τις προηγούμενες επιθέσεις· σημαίνει αποστασιοποιούμαι για να μπορέσω να τις εξηγήσω. Η συγχώρεση μας βοηθάει να δεχτούμε ότι οι αποτυχίες, οι ασυμβατότητες και οι κακίες είναι αναπόφευκτο συστατικό στην οδύσσεια της ζωής.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Kείμενο του ψυχοθεραπευτή Λουίς Ρόχας Μάρκος </span></p>

Σχετικά άρθρα