<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em><strong>Αναγνώστης μας ρωτά:</strong></em></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em><strong>ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ 54 ΕΤΩΝ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΘΟΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΗΣΥΧΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΛΕΙΠΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΚΑΛΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΧΩ ΣΥΧΝΑ ΑΥΠΝΟΙΕΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΠΙΜΟΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΦΟΒΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΑΛΛΟΥ Ή ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΛΛΑ ΜΕ ΒΟΗΘΑΝΕ ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΩ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ Η ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΘΟΔΟ; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.</strong></em></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em><strong>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </strong></em></span></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span style="font-size: small;">Αγαπητέ αναγνώστη:</span></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Φαίνεται πως έχετε άγχος το οποίο δεν εκφράζεται με τρόπο που να το ακούτε όταν μπορείτε να κάνετε κάτι, δηλαδή μέσα στη μέρα. Ίσως η αναβολή και η αίσθηση ότι μπορείτε ν'ασχοληθείτε αργότερα μ'αυτό, το κάνει να μη "διεκδικεί" μια θέση ανάμεσα στις μεγάλης σημασίας έγνοιες σας. Κι έτσι μένει πίσω. Όταν λοιπόν όλα ησυχάζουν, κι αυτό πάει να ξαναβγεί, διαπιστώνει πως είναι αργά, πως τώρα είναι ώρα για ξεκούραση και πως γενικά "δεν γίνεται τώρα". Αυτό μπορεί να έγινε μία, δύο, τρεις ή και χιλιάδες φορές και τώρα πια το άγχος αυτό θεωρεί πως ανέβαλε τον εαυτό του αρκετά. Δε μπορεί να κάνει άλλο πίσω σε σχέση με τις άλλες προτεραιότητές σας και βγαίνει στην επιφάνεια την ώρα που του επιτρέπεται, δηλαδή την ώρα που δεν ανταγωνίζεται ως προτεραιότητα με άλλες έγνοιες. Είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να του δώσετε χώρο, να το παρατηρήσετε, να δείτε πως εξελίσσεται σαν συναίσθημα.</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Στην αρχή μπορεί να μη σας "πει λέξεις", δηλαδή να μη κάνετε κάποια ιδιαίτερη σκέψη γι'αυτό. Όμως όσο περνούν τα βράδια κι εσείς το παρατηρείτε, νιώθετε όλο και μεγαλύτερη εξοικείωση και κάποια στιγμή μπορεί να το νιώσετε και μέσα στη μέρα όπου θα σας είναι πιο εύκολο να το επεξεργαστείτε. Θα δείτε ίσως πως είναι ένα μεγάλο παράπονο για κάτι που αμελείτε σε σχέση με κάτι άλλο, ή πως πρόκειται για ένα μεγάλο φόβο για κάποια επικίνδυνη δραστηριότητα που αναλαμβάνετε κατ' εξακολούθηση. Συνήθως το άγχος τέτοιου είδους, το βράδυ, είναι αποτέλεσμα μιας ανελαστικότητας που έχει προκληθεί στη ζωή μας. Π.χ.: Ένα σκληρό και αυστηρό πρόγραμμα στην εβδομάδα που δεν αφήνει περιθώρια για μια νέα δραστηριότητα ή για ανάληψη νέας ευθύνης. Ή ένα απρόοπτο γεγονός που άλλαξε τη ζωή και τη ροή μας τόσο έντονα που δεν αντέχουμε να κάνουμε ξανά σύντομα ένα παρόμοιο ελιγμό. Όλα αυτά είναι υποθέσεις. Ο καθένας μας έχει ένα δικό του λόγο. Βρείτε τον δικό σας με αυτο-παρατήρηση. Μη διστάσετε να ξαναστείλετε εδώ όταν θελήσετε.</div>
<p><span><br /></span></p>