Άννα Δρούζα: "Η ζωή όλων μας είναι οι ήττες και οι αποθεώσεις μας"

<p style="text-align: justify;"><strong>Συνέντευξη στον Βασίλη Μπουζιώτη </strong></p>
<p><span style="font-size: medium;">«Και τα δύο κρύβουν μαθήματα ζωής, αρκεί να μπορέσεις ξανά να σταθείς στα πόδια σου»</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ο «δολοφόνος» γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος και εσύ γυρνάς στην τηλεόραση. Την έχεις αγαπήσει ως είδος; «Έπαθες» στερητικό μακριά από αυτή;</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που έζησε μέσα στην τηλεόραση περίπου 20 χρόνια να μην την έχει αγαπήσει. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που ή η τηλεόραση ήταν όλα αυτά τα χρόνια η καθημερινότητα του να μην νιώθει στέρηση όταν σταματάει; Κι ας ήταν η επιλογή μου να σταματήσω τότε. Η τηλεόραση είναι ένα μοναδικό μέσο αν θες να επικοινωνήσεις με το μεγάλο κοινό. Πάντα έχει σημασία όμως ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί το Μέσο.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>« Λένε πολλοί που έχουν κάνει τηλεόραση ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτή, ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους. Μ’ εσένα  έχω την αίσθηση ότι δεν συμβαίνει αυτό…»</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό είναι αλήθεια. Η ζωή μου είναι χίλια πράγματα και κάθε εποχή έχω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω. Ποτέ δεν ήθελα να νθώθω εγκλωβισμένη σε ένα. Γι αυτό όσο καιρό έκανα τηλεόραση, διατηρούσα πολλά όνειρα που έλεγα ότι θα τα πραγματοποιήσω μόλις τη σταματήσω.  Για παράδειγμα, όταν τη σταμάτησα, άρχισα να καλλιεργώ τη γη που είχα κληρονομήσει από την οικογένεια του πατέρα μου στο Ναύπλιο, στα Ίρια Αργολίδος. Πάντα ονειρευόμουν να ασχοληθώ με τη γη, να ζω προσπαθώντας να πάρω τον καρπό από τα οπωροφόρα δέντρα και το περιβόλι, να γεύομαι τα φρέσκα προϊόντα.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό με βοήθησε πολύ να απεξαρτηθώ από την τηλεόραση, μου άλλαξε τον τρόπο σκέψης, με επανέφερε σε μία εσωτερική ισορροπία. Η συνεχής έκθεση στη δημοσιότητα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, μας αλλάζει, χάνουμε το μέτρο, μας απομακρύνει από το ανθρώπινο και ας πιστεύουμε ότι είμαστε το κέντρο των γεγονότων.</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν σταμάτησα την τηλεόραση έκανα άλλους φίλους, γνώρισα αλλιώτικους ανθρώπους που και τα προβλήματά τους και η καθημερινότητά τους ήταν πολύ διαφορετική. Γνώρισα ανθρώπους που ήξεραν να χαρούν τη ζωή τους, τα λίγα που είχαν, τα πολλά που τους έφινε η ανάγνωση ενός βιβλίου, μια παράσταση, ένα ταξίδι, μια συζήτηση μεταξύ φίλων. Όταν σταμάτησα την τηλεόραση, έζησα πάλι τη γιορτή, τη χαρά να καλώ ανθρώπους που δεν είχα τίποτα να ζητήσω από αυτούς και αυτοί από εμένα.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles_2015/photos/news/ta-nea-ths-hmeras/annadrouza3.jpg" alt="" width="600" height="800" /></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>«Και βρήκες τον χρόνο να ετοιμάσεις το δυνατό boro.gr που ξέρω ότι αγαπάς ιδιαίτερα…» </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong></strong><br />Πράγματι, αν δεν είχα σταματήσει την τηλεόραση δεν είχα κάνει το<strong> boro.gr</strong> που ήταν για μένα ένα όνειρο. Το όνειρό μου δεν ήταν να κάνω άλλο ένα site, αλλα να βρώ έναν τρόπο <strong>να βοηθήσω όσο μπορώ περισσότερους ανθρώπους</strong> να βρουν την ισορροπία τους, να αγαπήσουν τον εαυτό τους τον πολύτιμό που κρύβουν μέσα τους. Και χαίρομαι τόσο πολύ που αυτό το όνειρο ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου και σήμερα<strong> 100.000 άνθρωποι την ημέρα</strong> μπαίνουν στην αγαπημένη τους διαδικτυακή διεύθυνση και ρωτούν για να πάρουν απαντήσεις σε αυτό που τους απασχολεί. Νιώθω την αγωνία τους και φροντίζω οι πιο εξειδικευμένοι επιστήμος να τους δίνουν μια έγκυρη πρώτη απάντηση.</p>
<p style="text-align: justify;"> <img src="http://www.protothema.gr/files/1/2013/08/12/ann2.jpg" alt="" width="640" /></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Έχεις δει ανθρώπους εξαρτημένους από την τηλεόραση. Είναι σαν εμμονή; Τα συναισθήματά σου γι' αυτούς;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong></strong><br />Κάθε μορφή εξάρτησης είναι πρόβλημα ή δημιουργεί προβλήματα. Η τηλεόροση θέλει προσοχή και όταν χάνεται το μέτρο γίνεται επικίνδυνη. Οχι μόνο εγώ, όλοι βλέπουμε θύματα της τηλεόρασης γύρω μας. Ποτέ το Μέσο, για να πούμε αυτό που θέλουμε να πούμε, δεν πρέπει να γίνετοι εμμονή. Δεν πρέπει να ταυτίζεσαι με την τηλεόροση, δεν πρέπει να χάνεις τις αξίες σου προκειμένου να την υπηρετήσεις. Γνώρισα ανθρώπους που ένιωσαν ότι από τη στιγμή ηου θα σταματούσαν να κάνουν τηλεόραση κανείς δεν θα τους μιλούσε, δεν θα είχαν πια καμιά αξία. Αυτό είναι μια αρρώστια!</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Έχεις «τρέξει» πολλά χιλιόμετρα στην TV και θέλω να μου πεις αν ποτέ, έχοντας όλα τα φώτα στραμμένα πάνω σου, ένιωσες να χάνεις το μέτρο, να αισθάνεσαι ότι «ίπτασαι». Ξέρεις τι εννοώ… Η δημοσιότητο συχνά τυφλώνει και α¬νεβάζει κάποιους σε «καλάμια».</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong></strong><br />Κανείς δεν μπορεί να αποφυγει να γίνει θύμα της κατασκευασμένης πραγματικότητας που δημιουργεί η τηλεόροση. Κανείς δεν είναι υπερανωνω κάθε κινδύνου. Άνθρωποι είμαστε όλοι όσοι εργαζόμαστε στην τηλεόροση. Δεν είμαστε τίποτα το ξεχωριστό κι ας μας κάνει η δημοσιότητα να νιώθουμε ξεχωριστοί. Οι πραγματικά ξεχωριστοί άνθρωποι είναι αυτοί που καταφέρνουν νο βοηθήσουν με το έργο τους χωρίς να νιώθουν οι ίδιοι ότι αυτό τους ξεχωρίζει. Αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν ταπεινοί και συνεχίζουν από όπου και αν βρίσκονται να παράγουν έργο. Προσωπικά, υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι κάνοντας αυτές τις καθημερινές κοινωνικού περιεχομένου εκπομπές ξέφυγα, πίστευα ότι μπορούσα περισσότερα από αυτά που μπορούσα, ότι ίσως ήμουν κάτι περισσότερο από αυτό που ήμουν. Δεν μπορούσα να είμαι η λύση, ήμουν απλώς αυτή που πρότεινε μια άλλη λύση στα αδιέξοδο των ανθρώπων. Τελικώς ακόμα και οι άνθρωποι που αποκτούν τη δύναμη της δημοσιότητας πρέπει να ξέρουν ότι κανείς δεν μπορεί να δώσει τη λύση στους άλλους παρά μόνο ο ίδιος τους ο εαυτός.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Είδες συναδέλφους σου απ' το γυαλί να τρώνε τα μούτρα τους με ανώμαλη προσγείωση; Και πώς ένιωσες γι' αυτό; Τους λυπήθηκες;</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Δεν μου αρέσει να μιλώ για ανθρώπους που προσπάθησαν αλλά από λάθη δικά τους και άλλων έπεσαν. Εμαθα να σέβομαι τον άνθρωπο που αποτυγχάνει όσο και αυτόν που πετυχαίνει στη ζωή. Η ζωή όλων μας είναι οι ήττες μας και οι αποθεώσεις μας. Και τα δύο κρύβουν μαθήματα ζωής αρκεί να μπορέσεις ξανά να σταθείς στο πόδια σου.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Έχεις δεχτεί και επιθέσεις κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής σου πορείας; Ποια σε είχε πικράνει πιο πολύ;</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Κάθε άνθρωπος που γίνεται από κοινός άνθρωπος γνωστός, είναι εκτεθειμένος στην κρριτική, στη χλεύη, στις προσωπικές επιθέσεις. Στην αρχή, όλα αυτά με επηρέαζαν. Με τον καιρό έμαθα να γυρίζω την πλάτη σε αυτό. Είναι μια μορφή άσκησης το να καιοφέρος νο μην επηρεάζεται η ζωή σου από τα αρνητικά, να μην καθορίζει τη ζωή σου η αρνητική ενέργεια.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Έχεις υπάρξει αρκετές φορές στόχος πυρών. Δεν λύγισες ούτε στιγμή;</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Τι να πω; Δεν λυγίζεις από τις αρνητικές γνώμες των άλλων. Λυγίζεις μόνο από την αρνητική γνώμη του εαυτού σου. Στον εαυτό μας δίνουμε λογαριασμό.</p>
<p><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="http://www.zappit.gr/files/Image/05_SEASON_2015-16/01_DAILY_STUFF/02_NOVEMBER/09/cache/fonikamystika-614×377.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Γυρνάς με μια εκπομπή που προτείνεις εσύ στο Mega, η οποία ξεκινά την Τρίτη. Θέλω να μας τη συστήσεις με λεπτομέρειες.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Παρ' όλα τα χρόνια μου στην τηλεόραση, όταν αποφάσισα να επανέλθω με μια άλλου τύπου εκπομπή, δεν δίστασα, σαν να ξεκινούσα για πρώτη φορά, να κάνω έναν πιλότο με την ιδέα που είχα να προτείνω. Δεν ήθελα νο επιστρέψω ως Δρούζα, αλλά ως μια ενδιαφέρουσα ιδέα που είχε θέση στην τηλεόραση. Η αποδοχή της πρότασής μου με έκανε να νιώσω διπλή χορά γιατί αισθάνθηκα ότι αυτοί που την επέλεξαν πίστεψαν πάνω από όλα στην πρόταση και στη συνέχεια σε εμένα. Η βασική ιδέα αυτής της εκ-πομπής είναι η προσπάθεια να εξερευνήσουμε τι οδηγεί τον άνθρωπο έξω από τα όρια. Τι προκαλεί στους γύρω μια τέτοια συμπεριφορά. Ποιοι είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές μιας αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Είναι μια εκπομπή πάνω στις συνέπειες των ενοχών, των φόβων, της ψυχικής αρρώστιας, των αποκλεισμών, της προσβολής και τόσων άλλων καταστάσεων που μας βασανίζουν και μας αρρωσταίνουν, μας τυφλώνουν.</p>
<p><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/contentfiles_2015/photos/news/ta-nea-ths-hmeras/IMG_7692.jpg" alt="" width="487" height="487" /></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Στο Δελτίο Τύπου αναφέρεται ότι δεν θα ασχολείσαι με με γνωστά ηρόσωπα». Θέλω να σταθούμε σ' αυτό. Πιστεύεις ότι ο κόσμος κουράστηκε να βλέπει τα ίδια και τα ίδια «γνωστά πρόσωπα» να πηγαινοέρχονται; </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><br />Πιστεύω ότι έχουμε κουραστεί να βλέπουμε και να ακούμε τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα κκαι να πιστεύουμε ότι αυτά τα πρόσωπα είναι πιο σημαντικά από τις καταστάσεις και τα γεγονότα. Αυτό που έχει σημασία είναι τα προβλήματα και οι καταστάσεις πίσω από τα πρόσωπα. Αυτός είναι ο κοινός μας τόπος. Άλλωστε, τα γνωστά πρόσωπα για να συνεχίσουν την καριέρα τους στη δημοσιότητα φτιάχνουν προσωπείο και κρύβουν την αλήθεια τους και το δρόμο της ζωής τους.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Τι θα σε έφτανε να περάσεις τα όριά σου; Εγώ, ας πούμε, έχω σκεφτεί πως αν κάποιος πειράξει τον ανηψιό μου, θα τα περνούσα τα όρια. Το έχεις σκεφτεί ποτέ, έχοντας ένα παιδί;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><br />Κανείς δεν ξέρει εκ των προτέρων τι τον κάνει να βγει εκτός ορίων. Πολλοί που βγαίνουν εκτός ορίων ήταν υπεράνω υποψίας!</p>
<p style="text-align: justify;"><br /><strong>Μιας και αναφέρθηκα στην κόρη σου, την όμορφη Αριάδνη, μου έχει κάνει εντύπωση το ότι δεν θέλησες ποτέ να την «εκθέσεις» προς τα έξω. Από άποψη;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong></strong><br />Μου φαίνεται πολύ φυσιολογικό να μην εκθέτω το παιδί μου στη δημοσιότητα. Είναι παιδιά και ταράζεταιι πολύ η καθημερινότητά τους και οι σχέσεις τους όταν γίνονται δημόσια θέα. Δεν πιστεύω γενικώς ότι η ιδιωτική ζωή ενός ανθρώπου που δουλεύει σ' έναν χώρο μεγάλης καθημερινής προβολής αποτελεί είδηση για τον απλό κόσμο. Υπάρχουν πολύ πιο ουσιαστικά θέματα που τους αποσχολοΰν.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Πώς νιώθεις βλέποντας κάποιους επώνυμους να «πουλάνε» τα προσωπικά τους, ακόμα και τα παιδιά τους;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><br />Δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να υποδείξω σε κανέναν τί είναι σωστό και τι λάθος… Ο καθένας κάνει αυτό που νομίζει. Για εμένα, το μόνο που έχω να πουλήσω είναι η δουλειά μου, τα  υπόλοιπα είναι δικό μου θέμα και δεν αφορούν κανέναν. Αλίμονο αν για να κερδίσω λίγη ακόμα δημοσιότητα βάλω φωτιά στο σπίτι μου και εκθέσω τους δικούς μου. Για εμένα, η ιδιωτική μου ζωή είναι μέρος της ισορροπίας μου. Επιστρέφω στο σπίτι μου και ησυχάζει η ψυχή μου!</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ξέρω ότι δεν θες να μιλάς για τα προσωπικά σου, αλλα θέλω να μου πεις πόσο σημαντικό είναι να έχεις πλάι σου έναν άντρσ σαν τον Θανάση Λάλα…</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong></strong><br />Για εμένα σημαντικό είναι που υπάρχει δίπλα μου ένας άνθρωπος ο οποίος ξέρει να διαχωρίζει τον δημόσιο βίό μας από τον ιδιωτικό. Εγώ δεν ζω με τον γνωστό για πολλούς Λάλα, ζω με τον Θανάση.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Με τον οποίο επιλέξατε να μην παντρευτείτε κι ας σας ήθελαν οι Φήμες να έχετε κάνει κρυφό γάμο…</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><br />Τη ζωή δεν τη ζούμε με φήμες. Η ίδια η ζωή και ο χρόνος αποδεικνύουν πόσο σημαντικές είναι οι σχέσεις των ανθρώπων, πόσο σημαντικό είναι το δέσιμό τους.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Τι ευχαριστεί τη Δρούζα και τι γλυκαίνει την καρδιά της Άννας;</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Κάθε ημέρα ευχαριστώ τον Θεό που είμαι εγώ και οι αγαπημένοι μου άλλη μια ημέρα καλά. Γλυκαίνω κάθε ημέρα όταν αντικρίζω το πρόσωπο του παιδιού μου. Χαίρομαι ό- τον καταφέρνω να δώσω χαρά σε κάποιον. Ξέρω ότι το μοναδικό πράγμα που έχει αξία στον απολογισμό της ζωής μας είναι το αν αγαπήσαμε άλλους ανθρώπους και αν εκείνοι αγάπησαν εμάς.</p>
<p> </p>

Σχετικά άρθρα