Ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Πειραιά, Χαράλαμπος Γκότσης, δηλώνει ότι η ανοχή των δανειστών δεν είναι απεριόριστη.
Θεωρεί ότι οι Έλληνες βρίσκονται σε μία αντίφαση καθώς θέλουν να είναι στη ζώνη του ευρώ αλλά χωρίς θυσίες ενώ προτείνει τη δημιουργία νότιο-ευρωπαϊκού άξονα προκειμένου η Ελλάδα να οδηγηθεί στο δρόμο της ανάπτυξης.
Συνέντευξη στην Άννα Δρούζα
– Γιατί λέτε ότι θεωρούν οι Ευρωπαίοι ότι έχουν εξαπατηθεί; Είναι πολύ αυστηρά τα μέτρα, δεν πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί τους; Γιατί λέτε εσείς ότι νιώθουν εξαπατημένοι;
Στη διαδρομή των τελευταίων ετών, έχουν ακουστεί διάφορα ότι θα κάνουμε και δεν τα πραγματοποιήσαμε, τα αποφασίσαμε απλά, τα περάσαμε σαν νόμους και στη συνέχεια δεν τα εφαρμόσαμε και για το λόγο αυτό, κάθε τόσο έχουμε αυτού του είδους τα προβλήματα. Υπάρχει μια διαφορά στο τρόπο σκέψης κυρίως των Γερμανών που είναι ο βασικός φορέας αυτής της πολιτικής. Οι Γερμανοί γνωρίζετε πολύ καλά ότι είναι της άποψης ότι οι διατάξεις υπάρχουν για να εφαρμόζονται, όμως εμείς δυστυχώς έχουμε μια αντίληψη, να αποφασίζουμε για κάτι ενώ στη διαδρομή μπορεί και να το ξεχάσουμε.
– Το κατακεραυνώνετε αυτό. Δεν είναι ότι το ξεχνάμε, είναι ότι ο κόσμος, μια μεγάλη μερίδα του, δεν συμφωνεί με αυτή τη λύση.
Ο κόσμος δυστυχώς βρίσκεται σε μία αντίφαση. Από τη μία θέλει να βρισκόμαστε μέσα στο ευρώ, αυτό φαίνεται και από τις έρευνες που έχουν γίνει το τελευταίο καιρό, γύρω στο 70%, αλλά δεν θέλει να δεχτεί τις θέσεις που θα μας διατηρήσουν μέσα στο ευρώ. Αυτές οι προϋποθέσεις βασικά είναι αυτές που πρέπει να δεχτούν όλες οι χώρες, όχι μόνο εμείς, για παράδειγμα προκειμένου να μειώσουμε τα ελλείμματα μας. Δεν μπορεί συνεχώς να ζούμε πάνω από τις δυνατότητες μας, και τα ελλείμματα δείχνουν ότι παρά το ότι υπάρχουν δυνατότητες στην οικονομία και για παραγωγή και για προκοπή και για δουλειά, δυστυχώς όμως τα στοιχεία δείχνουν κάτι διαφορετικό. Το ισοζύγιο πληρωμών παρά την μείωση της κατανάλωσης και τη βαθιά ύφεση που βρισκόμαστε έχει ακόμα ένα άνοιγμα από 20 εκατομμυρίων. Χρειαζόμαστε χρήματα για τα καύσιμα που εισάγουμε, τα φάρμακα, τα τρόφιμα, ακόμα και ντομάτες εισάγουμε. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
– Μια πραγματικότητα που πρέπει σιγά σιγά να αλλάξει. Πρέπει και εμείς να παράγουμε πολύ περισσότερα. Υπάρχει και το αντίπαλο δέος, που λέει φτωχοποίηση.
Θα πρέπει να απαλύνουμε και να επιμηκύνουμε το χρόνο αυτών των υποχρεώσεων. Όλες αυτές οι περιπέτειες που ζούμε δεν έχουν μόνο αρνητικές επιπτώσεις στα εισοδήματα αλλά και στα μακροοικονομικά μας. Κάθε 1% που μειώνουμε το έλλειμμα, έχουμε μια πολλαπλασιαστική αρνητική αντίδραση στο εθνικό εισόδημα. Και αυτό στη συνέχεια δυσχεραίνει ακόμα πιο πολύ τη μείωση των ελλειμμάτων. Βρισκόμαστε πάντα σε ένα φαύλο κύκλο.
– 1,5 εκατομμύριο μη καταγεγραμμένοι άνεργοι και τρία εκατομμύρια σε καθεστώς ημιαπασχόλησης. Ο μισός πληθυσμός αυτή τη στιγμή είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες και εκταμιεύουν, ζουν δηλαδή με τα κέρδη του παρελθόντος.
– Από εκεί και πέρα εσείς τι θα θέλατε να προτείνετε;
Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει γιατί και η ανοχή των δανειστών δεν είναι απεριόριστη. Θα πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε ένα νέο modus vivendi, να έχουμε κάποια συζήτηση με τους δανειστές, να επιμηκύνουμε αν γίνεται τον χρόνο των υποχρεώσεων μας και να ζητήσουμε τη βοήθεια των άλλων Νότιο -Ευρωπαίων που αυτή τη στιγμή είναι ενισχυμένοι με την εκλογή Ολάντ. Επιθυμούν και αυτοί να προχωρήσουμε σε ένα πακέτο σταθερότητας, οικονομικής ανάπτυξης και εκεί να προσπαθήσουμε να εξαντλήσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να αποκομίσουμε ένα σημαντικό κομμάτι από αυτά τα χρήματα, που θα δημιουργήσει ένα αντίβαρο στην ύφεση. Στη συνέχεια σε μια σταθεροποίηση και μετά στην στοιχειώδη ανάπτυξη, ώστε σιγά σιγά να οδηγηθούμε σε μια παραγωγή και με τα δημόσια έργα, οι άνθρωποι να βρίσκουν δουλειά.
