Μην τρομάζεις. Ο Αντώνης δεν είναι σαν τους άλλους. Τι και αν το όνομά του βρέθηκε κάποτε  σε ψηφοδέλτιο επικρατείας… Θυμώνει με τους πολιτικούς, οργίζεται με τους μιζαδόρους. Μια φορά, ήρθε αντιμέτωπος με ένα διεφθαρμένο υπάλληλο της εφορίας…

Συνέντευξη στην Άννα Δρούζα.

 – Σε περίοδο κρίσης, ποιος είναι ο ρόλος του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τέχνης γενικότερα;

Πολύ μικρός. Σε περίοδο κρίσης έχει αποδειχθεί ότι ωφελούνται οι τέχνες και όλες αυτές οι κρίσεις, οι πόλεμοι, που έχουν μακροχρόνιες συνέπειες συνήθως εμπνέουν τέχνη. Ο ρόλος που παίζει η ίδια η τέχνη σε μία κοινωνία είναι πολύ μικρός.

–Τα πράγματα θα αλλάξουν από μόνα τους, κύριε Καφετζόπουλε;

Κάποια πράγματα θα αλλάζουν νομοτελειακά. Το λέω πεσιμιστικά αλλά αυτό που ζούμε είναι μία κρίση της παγκόσμιας οικονομίας όπως την ξέρουμε και η οικονομία δεν αντέχει και πολύ να μας έχει στη γωνία .Μας χρειάζεται σαν καταναλωτές και κάποια στιγμή θα αρχίσουν πάλι να μας δίνουν δάνεια ή να μας δίνουν φτηνές πιστωτικές κάρτες. Θα ξαναγίνει αυτό δηλαδή, το θέμα είναι να μπορεί κανείς να το αντιμετωπίσει σοφότερα την επόμενη φορά.

 – Το θέμα είναι ότι σήμερα, πραγματικά φτάνουμε σε επίπεδα εξαθλίωσης…

Αυτό είναι αλήθεια. Επειδή έρχομαι και σε επαφή με κόσμο που βρίσκεται σε επίπεδα εξαθλίωσης εδώ και αρκετό καιρό, πρέπει να σας πω ότι προηγήθηκε της οικονομικής εξαθλίωσης, μία ιδεολογική εξαθλίωση. Για την οποία ο καθένας από εμάς έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης.

– Σωστά. Διαλέξαμε πάντως εδώ και πολλά χρόνια να ανήκουμε στην Δύση, στο δυτικό τρόπο ζωής.

Νομίζω ότι για χρόνια διαλέγαμε έναν τρόπο ζωής σύμφωνα με τον οποίο η χώρα και το κράτος ήταν κάτι που μπορούσαμε να βάζουμε το χέρι μας και να παίρνουμε κατά βούληση. Θεωρούσαμε ότι υπήρχαν μόνο υποχρεώσεις από το κράτος και καμία υποχρέωση από εμάς τους πολίτες. Αυτό τουλάχιστον, δείχνει η φορολογική μας συμπεριφορά.

– Και εσείς είχατε κατέβει στον πολιτικό στίβο με τους οικολόγους. Νιώθατε ότι μπορούσατε κάτι να κάνετε για να αλλάξει κάτι; Ήτανε μια ματαιοδοξία με την έννοια ότι αξίζει τελικά αυτή η θέση σαν αναγνώριση;

Είχα κατέβει στο επικρατείας σε μη εκλόγιμη θέση… Όχι, δεν υπάρχει ματαιοδοξία, η πολιτική ματαιοδοξία είναι κάτι πολύ εύκολο. Διαλέγεις ένα κόμμα που θα σε βάλει στο ψηφοδέλτιο και σας διαβεβαιώ είχα αυτή την επιλογή αλλά δεν την προχώρησα ποτέ. Αν ήταν θέμα ματαιοδοξίας, θα με βλέπατε και εμένα στην Βουλή.

 – Εσείς γιατί το είχατε κάνει αυτό το βήμα; Τι ακριβώς θέλατε να πείτε με αυτή την κίνηση σας;

Να υιοθετήσω την ιδέα του πολιτευόμενου πολίτη καταρχήν.

 – Αλλά βλέπω πως τώρα, δε δέχεστε να το κάνετε πια.

Δεν δέχομαι να το κάνω με τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς γιατί δεν αξίζουν το κόπο να τους περισώσει κάνεις. Νομίζω ότι το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς είναι να τους αφήσει στην μοίρα τους και να πεθάνουν γρήγορα ή αργά.

– Τι διαπιστώσατε με αυτή την εμπειρία ως υποψήφιος;

Προσπάθησα να επηρεάσω τους Οικολόγους Πράσινους προς μία κατεύθυνση που στις διακηρύξεις τους την είχαν. Δε νομίζω ότι κατάφερα κάτι.

– Αυτό που διαπιστώσατε δηλαδή είναι ότι είναι άδικος ο κόπος;

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ναι. Δεν το λέω για να αποτρέψω κανέναν άλλον. Ας προσπαθήσει ο καθένας από την πλευρά του να κάνει ότι μπορεί. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν βρήκα λόγο να συνεχίζω την προσπάθεια. Προτιμώ να κάνω αυτό που έκανα πάντα δηλαδή, να λέω την γνώμη μου όποτε μου την ρωτάτε.

– Είστε θυμωμένος με τους πολιτικούς;

Είμαι πάρα πολύ θυμωμένος εδώ και χρόνια. Κουράστηκα να είμαι θυμωμένος. Αν θέλετε την γνώμη μου χρειαζόμαστε μία σοβαρή αλλαγή. Να αλλάξει ο τρόπος που ορίζονται οι αντιπρόσωποί μας. Πρέπει να γίνουν  ριζικές αλλαγές εκεί που φτάσαμε. Μια καλή λύση που είχα προτείνει στο παρελθόν και ο ελληνικός λαός πιθανόν να την έβρισκε ενδιαφέρουσα. Είναι να βάλουμε ένα μέρος, ένα 20%, κληρωτών σε όλες τις βαθμίδες. Αρχίζοντας από τα δημοτικά συμβούλια και φτάνοντας φυσικά μέχρι και την Βουλή των Ελλήνων.

– Τι θα λέγατε αν είχατε απέναντί σας έναν μιζαδόρο;

Έχω έρθει σε επαφή με μιζαδόρους και είναι πολύ γνωστοί, νομίζω ότι αυτό το πράγμα πια είχε μεγεθυνθεί στην ελληνική κοινωνία. Τόσο πολύ που είχε σαρώσει και τον ιδιωτικό τομέα. Στο δημόσιο δεν μπορούσες να κάνεις καλά την δουλειά σου, στην ιδιωτική – στην ελεύθερη οικονομία, έπρεπε να λαδώσεις κάποιον…

– Τι είπατε όταν βρεθήκατε μπροστά σε τέτοιους ανθρώπους;

Μία φορά έδωσα μίζα σε έναν εφοριακό γιατί δεν είχα πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας. Δραχμές ήταν; Ευρώ ήταν; Προσπαθώ να θυμηθώ. 10.000 δραχμές ήταν; Κάτι τέτοιο. Και για να μη μου πάρει διπλά τα λεφτά μου είπε “δώσε μου 10 χιλιάρικα εδώ και τώρα και πήγαινε στον 4ο όροφο να κανονίσεις ”.

 – Άρα ομολογείτε ότι είχαμε παίξει όλοι το παιχνίδι…

Μου είχε σβήσει τελικά το πρόστιμο. Τα 10 χιλιάρικα ήτανε μίζα.

 – Και πώς νιώσατε για αυτό;

Μαλ…δηλαδή δεν έχω άλλη λέξη. Συγνώμη για την έκφραση αλλά αυτή είναι η λέξη.

-Ποιες μεγάλες αδικίες βλέπετε γύρω μας, τι σας στεναχωρεί πιο πολύ από αυτά που βλέπετε να συμβαίνουν;

Καταρχήν είναι πολύ άδικο να πληρώνουν οι άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν καμία ευθύνη είτε γιατί ήταν εύπιστοι στους πολιτικούς, στις πολιτικές νοοτροπίες στο πολιτικό σύστημα. Δεν πρέπει να τιμωρούνται. Και η τιμωρία αυτή του κόσμου μου φέρνει στο νου έναν πολύ βαρύ χειμώνα πριν από καμία 20αρια χρόνια, στη Βουλγαρία. Μόλις είχε γίνει η αλλαγή του καθεστώτος είχε τελειώσει ο υπαρκτός σοσιαλισμός και έναν χρόνο μετά οι άνθρωποι δεν είχαν θέρμανση. Και αισθάνθηκα τότε ότι τιμωρούνται οι Βούλγαροι επειδή είχαν τόσα χρόνια ένα τέτοιο καθεστώς που δεν γούσταρε η Δύση. Ότι  άνθρωποι οι οποίοι ψήφιζαν αυτούς που ψήφιζαν πρέπει τώρα να τιμωρηθούν επειδή κάποιοι έκαναν και περιουσίες.

 – Πώς θα έπρεπε κατά τη γνώμη σας, να τιμωρείται ένας πολιτικός που οδήγησε στην πτώχευση μία χώρα;

Με την αποστροφή του κόσμου. Μέχρι τώρα, δε συνέβαινε αυτό. Τους δίναμε ξανά και ξανά την ψήφο μας ξαναδιόριζαν μερικές χιλιάδες εκατοντάδες παιδιά και τους ξαναψηφίζαμε.

– Πάντως εμείς τους έχουμε ακόμη να κυβερνούν. Υπήρξαν και άλλοι λαοί που τους έδιωξαν και λειτούργησαν πιο ενεργά και άμεσα.

Σωστά, μετά από καταστροφές, όμως. Τώρα είμαστε στη μέση της καταστροφής, θα δούμε τι θα γίνει.