Φασουλής: Νόμισαν πως το Κουκάκι είναι Λος Άντζελες!

“Όθων και Ποθούλα”. Μια ιστορία βγαλμένη από την Αθήνα του 1837 μας διηγείται φέτος ο Σταμάτης Φασουλής. Ένας βιοτέχνης ο Όθων, πτωχεύει και από το Κολωνάκι αναγκάζεται να μετακομίσει με τη γυναίκα του, στο Κουκάκι… μια κωμωδία αφιερωμένη στην Ελλάδα, που συνέχεια σκοντάφτει, χτυπά αλλά δεν πεθαίνει. Μα ο Σταμάτης Φασουλής δε χαμογελά συνέχεια. Στην καθημερινότητα που ζούμε, κάπου κάπου, τη χάνει την ελπίδα…

Συνέντευξη στην  Άννα Δρούζα.

 – Τι πιστεύετε ότι θα γίνει τελικά με όλη αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τη χώρα μας;

Βλέπουμε ότι ενώ κινδυνεύουμε πάρα πολύ, είμαστε μάλλον μέσα στον κίνδυνο, στη χειρότερη στιγμή μας, δεν νομίζω να υπήρξε ποτέ τέτοια στιγμή, οι  πολιτικοί ασχολούνται με προσωπικά ζητήματα. Δεν είναι δυνατόν από τη μια μεριά ο ένας να κοιτάει την καρέκλα του και ο άλλος να θέλει να καθίσει. Δεν γίνεται να ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα ή το κόμμα τους. Το ίδιο κάνουμε όλοι. Πάνω από το κράτος βάζουμε την προσωπική μας καριέρα. Είτε συναισθηματική ή επαγγελματική.

– Και το όφελος, ίσως;

Έτσι, έχουμε μάθει να λειτουργούμε. Η οικογένεια, το αίμα, ο δεσμός, η παρέα είναι πάνω από το κράτος. Είναι όμως έτσι;  Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να έχουμε κράτος, αυτό πρέπει να είναι πάνω από όλα.

– Όλοι μιλούν για νέα πρόσωπα στην πολιτική. Που πιστεύετε ότι θα βρεθούν αυτά;

Ούτε θα μας ρωτήσουν, ούτε θα τα περιμένουμε κατά τη γνώμη μου. Το καινούριο – όταν έρχεται – δεν ρωτάει κανένα και δεν μπαίνει με την καθώς πρέπει έννοια από την πόρτα.

– Θα είναι αυτό που αποκαλούμε χαρισματικός ηγέτης;

Χρειάζεται κάτι τέτοιο; Μας χρειάζεται έμπνευση αυτή τη στιγμή και σύνεση. Δεν ξέρω αν πρέπει να είναι ένας εμπνευσμένος άνθρωπος ή  ένας πολύ συνετός άνθρωπος και γνώστης των πραγμάτων. Να ξέρει τι συμβαίνει σήμερα.  Με την ύφεση βγήκαν όλοι στο δρόμο. Στο δρόμο βλέπεις πια όχι ανθρώπους,  βλέπεις προβλήματα με πόδια που ιλιγγιωδώς έρχονται πάνω σου, με φόρα. Φταίμε και εμείς όμως για τη σημερινή κατάσταση. Για 20 χρόνια κυκλοφορούσαμε σαν εξώφυλλο. Δεν κυκλοφορούσαμε με τη δική μας ζωή.

– Ζούσαμε μια άλλη ζωή;

Τώρα όμως, δεν την πληρώνει η άλλη ζωή, εμείς την πληρώνουμε. Ο λογαριασμός ήρθε σε μας. Κάναμε και εμείς όμως απαράδεκτα πράγματα. Αν το να βγω από την κρίση σημαίνει η κάθε οικογένεια να έχει 4 αυτοκίνητα και 5 κινητά, καλύτερα να μη βγούμε. Γιατί εκεί νομίζουμε ότι είναι το θέμα.

– Οι περισσότεροι προσπάθησαν μέσω της ύλης να καλύψουν τα εσωτερικά τους προβλήματα;

Ναι και αυτό αρχίζει από τη δομή του όλου θέματος, την παιδεία. Δεν υπάρχει παιδεία.

– Και η νεολαία δεν μπορεί να εξεγερθεί κατά μία έννοια.

Η πρωτοπορία της νεολαίας αυτή τη στιγμή είναι να εναντιώνεται στα Πανεπιστήμια σε κάθε αλλαγή. Να τα βάζει με τους καθηγητές. Με εκνευρίζει τόσο πολύ αυτό. Είναι δυνατόν, νέος να μην θέλει την αλλαγή; Να θέλει όλα να μείνουν ίδια; Και αυτό το θεωρούν πρωτοπορία, αντίσταση κατά της αρχής.

– Σε περίοδο κρίσης, έχει ρόλο το θέατρο; Μπορεί να βοηθήσει η τέχνη;

Θα σας πω τη φράση του Γκόγια “χρειαζόμαστε την τέχνη για να μην μας σκοτώσει η αλήθεια”.  Όχι ότι η τέχνη θα αλλάξει τον κόσμο αλλά θα μας φτιάξει τη μέρα να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια.

-Τα δύο τελευταία χρόνια ζούσαμε σε κόκκινες γραμμές, σε απαγορευτικά όρια.

Υπήρχε μια συγκυβέρνηση όλων ημών με τις κυβερνήσεις. Συνεργαστήκαμε και εμείς με τον κατακτητή, μας έδωσε όλες τις αφορμές όλα τα δολώματα και εμείς τα φάγαμε σαν παντεσπάνι και μάλιστα με τρόπο λαχταριστό. Δεν υπήρξε καμία αυτοσυγκράτηση. Εμένα αυτό που μου λείπει τώρα, είναι η ελπίδα.

– Έχουμε καταλάβει σαν κοινωνία αυτό που συνέβη;

Θα το αντιληφθούμε μόνο όταν η κρίση γίνει πραγματική και δεν είναι μόνο στα λόγια. Τώρα ο κόσμος, μπορεί να είναι άνεργος αλλά κάποια αποθέματα τα έχει. Τα σούπερ μάρκετ λειτουργούν. Όταν αρχίσει η καθημερινή ζωή να πέφτει, όταν δεν θα υπάρχει πια νύχτα, ταβέρνες, κέντρα, όταν αρχίσει να επικρατεί αυτή η κατάθλιψη που πνέει στον αέρα. Πιστεύω ότι αυτό το πανηγύρι άρχισε με το Βαθύ ΠΑΣΟΚ και το τελείωσε η ρηχή ΝΔ. Άρχισε με όλο αυτό το Ντάτσουν στην εξουσία το ’81 για να τελειώσει με αυτό το πανηγύρι του Καραμανλή που έβγαλε τα πάντα στο σφυρί. Κάλυψε όλα τα σκάνδαλα του αιώνα με αυτό το γελοίο, “δεν ασχολούμαι”. Κάθε τόσο έβγαιναν οι υποκλοπές, τα ομόλογα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έλεγε ότι ο πρωθυπουργός είναι πολύ εκνευρισμένος.

– Φτάσαμε να ζητάμε το λιγότερο αφόρητο;

Ναι αλλά από το να ζητάμε το πιο «χρυσοσκονέ», πιο ανθρώπινο το βρίσκω. Γιατί κάποια στιγμή όλη αυτή η κατά τα λεγόμενα τους «χλίδα», όπως την αποκαλούσαν μεταξύ τους, έχει γίνει και σε εκείνους αφόρητη.

– Ενδεχομένως και αυτή η ζωή να έχει αφόρητη πλήξη.

Αυτοί πέρναγαν μια χαρά. Νόμιζαν ότι είναι κάποιοι άλλοι ζούσαν στο Κουκάκι και συμπεριφέρονταν με τέτοιο τρόπο, νόμισαν πως το Κουκάκι είναι Λος Άντζελες! Οι παλάμες που χειροκροτούσαν, άνοιξαν και έγιναν φάσκελα αλλά είναι αργά. Δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι μπορεί να υπάρξει ποτέ ένα συλλογικό όργανο για να του δώσουμε την ευθύνη να κινηθεί για λογαριασμό μας.  Ψηφίζουμε ανθρώπους και για 4 χρόνια αυτοί καθορίζουν τη ζωή μας. Θα έπρεπε να μπορούμε να τους καθαιρούμε αμέσως.

Έχετε δηλώσει ότι ζούμε το παράλογο.

Προφανώς το έχουμε ξεπεράσει. Νόμιζα ότι ζούμε το παράλογο, δεν είναι παράλογο πλέον, είναι σχιζοφρενές. Σχιζοφρένεια σημαίνει δύο εγκέφαλοι σε ένα σώμα. Αυτό είναι, δύο μέρη εγκεφάλου που πράττουν ο ένας το αντίθετο του άλλου αλλά  στο ίδιο σώμα και φοβάμαι ότι αυτό συμβαίνει και στο σώμα των ψηφοφόρων αλλά και στο σώμα των πολιτικών, στο σώμα της Βουλής δηλαδή.

-Ο Σωκράτης έλεγε:” Η δημοκρατία καταστρέφεται διότι καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας. ‘Εμαθε στους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα, και την αναρχία ως ευδαιμονία.

Είναι καταπληκτική φράση, μας πάει γάντι! Άρα μάλλον είμαστε απόγονοί του! Συμβαίνει το ίδιο και σήμερα!

– Υπάρχει κάτι που να σας δίνει χαρά, σήμερα;

Δεν είμαι  άνθρωπος που ασχολείται μόνο με το θέατρο, έχω προσωπική ζωή, μαγειρεύω, διαβάζω πολύ, βλέπω φίλους. Δεν υπάρχει για μένα τίποτα πιο ωραίο να βλέπω φίλους μετά από μια παράσταση στο τζάκι. Η χαρά μου κρύβεται σε πολύ απλά πράγματα.

 

 Θες να μάθεις περισσότερα για την παράσταση του Σταμάτη Φασουλή και να κερδίσεις δωρεάν προσκλήσεις; Έλα εδώ!

Σχετικά άρθρα