<p style="text-align: justify;">Αναγνώστριά μας ρωτά:</p>
<p>ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΕΧΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ; ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΨΑΧΝΕΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ, ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΜΕΙΤΕΤΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΥΒΕΙ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ; ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΤΟ ΛΕΕΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ;ΠΟΝΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΧΕΣΗ… </p>
<p>Ο ψυχολόγος – ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός σας απαντά </p>
<div>Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div> </div>
<div>Ρωτάτε και απαντάτε με τον ίδιο τρόπο που αναφέρεστε στην κατάσταση της οποίας είστε επίκεντρο: Σαν να είστε αμέτοχη. Αυτή η αγάπη στην οποία αναφέρεστε, όπου πονάτε να μείνετε αλλά πονάτε και να φύγετε είναι μια αγάπη που σας ζητά να ρισκάρετε: Να πιστέψετε σε αυτήν και να περιμένετε για να διαπιστώσετε πως είναι αληθινή ακόμα κι αν τα πράγματα που βλέπετε σας υποψιάζουν για άλλες καταστάσεις. Μιλάτε λοιπόν για ένα δίλημμα που έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη σας σ'αυτό τον άνθρωπο: Όμως τα πράγματα είναι πολύ απλά εφόσον μιλάτε για αγάπη. Τί είναι η αγάπη αν όχι η σαφής και συγκεκριμένη πρόθεσή σας να πιστέψετε σ'αυτό τον άνθρωπο αρχικά μέχρι να γίνετε μέρος της αλήθειας του, δηλαδή μέρος της ζωής του; Μου θυμίζει ο τρόπος που αναφέρεστε στην αγάπη, το φόβο ενός παιδιού για την ένεση όπου ο γιατρός το διαβεβαιώνει πως μετά την ένεση η ζωή του θα είναι πολύ πιο ασφαλής κι ευχάριστη. Όμως ο πόνος της ένεσης είναι δεδομένος. Ένα παιδί στην πραγματικότητα δεν έχει επιλογή να μη κάνει τα εμβόλιά του. Και αυτό το βρίσκει τρομαχτικό αρχικά. Μετά θυμώνει με αυτό και τέλος το αποδέχεται. Εσείς όμως έχετε την επιλογή αν θα αντέξετε ή όχι τον πόνο της περίστασης. Αν σας τρομάζει ή θυμώνει ο πόνος αυτός τότε μάλλον τον θεωρείτε άδικο. Αλλά τότε δεν έχετε παρά να εκφράσετε το θυμό και τη δυσαρέσκειά σας στον άνθρωπο αυτόν και να δείτε αν τον ακούει. Αν δεν τον ακούει καθόλου, τότε μάλλον δε συμμετέχετε στη σχέση. Απλά περιμένετε. Δώστε ένα όριο στην αναμονή σας. Πείτε πόσο θα περιμένετε. Αυτό από μόνο του θα σας δώσει κάποιο κουράγιο ανεξάρτητα από την έκβαση της σχέσης.</div>