Δε μ’ αγαπάς, Μ’ αγαπάς, Θέατρο Βασιλάκου

Δε μ’ αγαπάς, Μ’ αγαπάς.

Την ιστορία δυο σπουδαίων Ελληνίδων πεζογράφων, της Ρίτας Λυμπεράκη και της κόρης της Μαργαρίτας Καραπάνου, περιγράφει η παράσταση «Δε μ’ αγαπάς, Μ αγαπάς» που παρουσιάζεται φέτος, στο Θέατρο Βασιλάκου. Πρωταγωνίστριες η Ρένη Πιττακή και η Πέγκυ Τρικαλιώτη. Μια παράσταση εξαιρετική που αξίζει να δείτε.

Δυο γυναίκες  που ζουν μακριά η μία από την άλλη, μητέρα και κόρη που έχουν χωριστεί η μία στο Παρίσι η άλλη στην Αθήνα. Δυο γυναίκες που λατρεύονται και μισούνται. Μια σχέση αγάπης και εγκατάλειψης, τρυφερότητας, απόγνωσης και φόβου, λατρείας και απόρριψης μαζί. Πρόκειται για μια ελεύθερη θεατρική απόδοση με τη σκηνοθετική ματιά του Πέτρου Ζούλια των 117 επιστολών που διέσωσε και εξέδωσε στο ομώνυμο βιβλίο από τις εκδόσεις Καστανιώτη, η πανεπιστημιακή καθηγήτρια Ψυχολογίας και συγγραφέας, Φωτεινή Τσαλίκογλου.  Είχαμε την τιμή να μιλήσουμε μαζί της.

Φωτεινή Τσαλίκογλου

-Η σχέση μητέρας και κόρης παρουσιάζεται βιογραφικά στην παράσταση;

Ο σκηνοθέτης  Πέτρος Ζούλιας  έβαλε ένα δύσκολο και πολύ απαιτητικό στοίχημα: Να μεταφέρει, σε ελεύθερη διασκευή στο θέατρο το  «Δε μ’ αγαπάς. Μ’αγαπάς» δημιουργώντας μια ξεχωριστή πραγματικά παράσταση, βασισμένη στις 117 επιστολές. Είναι οι επιστολές της Λυμπεράκη στην κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου, επιστολές που μου εμπιστεύτηκε η  Μαργαρίτα  πριν πεθάνει. Στα γράμματα ζωντανεύει  η σχέση των δυο γυναικών, την περίοδο που η Μαργαρίτα ζούσε και μεγάλωνε στην Αθήνα και  από κοριτσάκι γινόταν έφηβη, από έφηβη νεαρή κοπέλα. Η μητέρα της βρισκόταν στη Γαλλία, παρακολουθώντας με μια εξ αποστάσεως έγνοια, το μεγάλωμά της κόρης της. Ο Πέτρος Ζούλιας βυθίστηκε στο υλικό, μελέτησε το συγγραφικό  έργο της Μαργαρίτας, τα κείμενα, τις συνεντεύξεις της κι έπλασε το θεατρικό  πρόσωπο της Μαργαρίτας που λείπει από τις επιστολές. Είναι η δική του ματιά. Τα πρόσωπα, έτσι κι αλλιώς, όπως τα βιβλία, όπως τα κείμενα, όπως οι αγάπες μας και τα όνειρά μας  προσφέρονται για πολλαπλές και  διαφορετικές αναγνώσεις. Με αυτή την έννοια έλεγα στο Ζούλια ότι είναι όχι μόνο σκηνοθέτης αλλά και συγγραφέας….

-Γιατί χώρισαν η Μαργαρίτα Καραπάνου με τη Ρίτα Λυμπεράκη;

Χώρισαν λίγο μετά από τη γέννηση της Μαργαρίτας.Η Μαργαρίτα έμεινε με την γιαγιά της, η Ρίτα έφυγε για το Παρίσι. Γιατί έφυγε; Είναι πολύ δύσκολο να αποδώσουμε τα βαθύτερα κίνητρα μιας μητρικής συμπεριφοράς. Κάνεις ένα παιδί, φεύγεις μακριά του αλλά ταυτόχρονα λατρεύεις αυτό το παιδί που μοιάζει να έχεις εγκαταλείψει. Όποια ερμηνεία και να δώσουμε θα είναι εικασία. Κάθε ερμηνεία ενέχει και ένα κομμάτι παραχάραξης  της αλήθειας. Με αυτή την έννοια κάθε βιογράφος σε ένα βαθμό  είναι και ένας παραχαράκτης Ένα είναι βέβαιο. Η Ρίτα Λυμπεράκη ήταν ήδη γνωστή πεζογράφος, είχε δώσει το στίγμα της με τα «Ψάθινα Καπέλα» και ήταν μια ανήσυχη φύση που δεν τη χωρούσε ο τόπος. Μιλάμε για την μετεμφυλιακή Ελλάδα, μια Ελλάδα σε αναβρασμό, που μετρούσε τις πληγές της που προσπαθούσε να βρει την ταυτότητά της. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο αναμοχλεύσεων και αναζητήσεων έφυγε από την Ελλάδα.

-Τι αντικρίζει κανείς στη συνομιλία μάνας και κόρης;

Μπορεί κανείς να τις δει ως επιστολές δύο ερωτευμένων ανθρώπων που θέλουν να είναι μαζί και δεν είναι. Που θα ήθελαν να μην υπάρχει απόσταση μεταξύ τους, που επιθυμούν να την καταργήσουν. Η απόσταση τις πληγώνει αλλά και τις προστατεύει.  Σε κάθε της γράμμα,είναι σαν να λέει η Ρίτα, «δεν είναι αλήθεια ότι δεν είμαι μαζί σου». Παράξενες και παράδοξες επιστολές, όπως παράξενες και παράδοξες είναι οι θεμελιώδεις σχέσεις της ζωής μας.

-Τι δήλωνε για τη σχέση των δυο γυναικών η απόσταση; Η μητέρα  τι ζητούσε στις επιστολές της;

Να εποπτεύει το μεγάλωμά της κόρης της, να παρακολουθεί από μακριά την παιδεία της . Να ακυρώνει την απουσία. Ξέρετε είναι αυτό το «κρύο-ζεστό», πάω κοντά σου καίγομαι, απομακρύνομαι, φεύγω, όμως  κρυώνω, παγώνω  μακριά σου. Θέλω να είμαι μαζί σου, σ’ αγαπώ και ταυτόχρονα τρομάζω για τους δικούς μου λόγους να είμαι κοντά σου. Πρέπει να είμαι μακριά σου, πρέπει να χτίσω μια αυτόνομη εκδοχή ύπαρξης, ταυτόχρονα όμως σε λατρεύω και θέλω τόσο πολύ να είσαι καλά. Και να είμαι κοντά σου!

-Μπορεί σε μια τέτοια σχέση να υπάρχουν δυο τόσο αντιφατικά συναισθήματα και συμπεριφορές;

Αυτά τα γράμματα είναι ένα μάθημα για τον καθένα μας πάνω στο διπλό των πραγμάτων, στη συνύπαρξη αντιθετικών μεταξύ τους αλλά τόσο αφοπλιστικά αληθινών συναισθημάτων. Είναι μια εκπαίδευση στο μεγαλύτερο σχολείο, το σχολείο  των αντιφάσεων. Οι αντιφάσεις είναι που μας κατοικούν που διαπλάθουν τον ψυχισμό μας. Δεν είμαστε απλοϊκά, δεν είμαστε μονοσήμαντα πλάσματα. Η σχέση της Μαργαρίτας με τη μητέρα της έχει μαζί και λατρεία και θυμό και καμιά φορά και μίσος. Ό,τι συγκροτεί δηλαδή, μία σχέση πάθους. «Πες μου σ’ αγαπώ, για να με αγαπώ», «είμαι σαν κι εσένα μπορείς λοιπόν, να με αγαπάς», «είμαι σαν κι εσένα, μπορώ λοιπόν να με αγαπώ», «δεν είμαι σαν κι εσένα, μπορείς λοιπόν, να με μισείς και να με εγκαταλείψεις». Όλα αυτά μαζί.

Όλα όσα πρέπει να ξέρεις για την παράσταση. 

Πρωταγωνιστούν, η Ρένη Πιττακή στο ρόλο της Ρίτας Λυμπεράκη και η Πέγκυ Τρικαλιώτη στο ρόλο της Μαργαρίτας Καραπάνου. Μαζί τους και η Ηλεάνα Μπάλα. Τα σκηνικά και τα κοστούμια έχει επιμεληθεί  η Αναστασία Αρσένη. Τους φωτισμούς σχεδίασε ο Ανδρέας Μπέλης, ενώ τη μουσική επιμελείται η Ελεάνα Βραχάλη. Παρουσιάζεται κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 7μμ και κάθε  Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 9μμ. Το θέατρο Βασιλάκου  βρίσκεται στον Κεραμεικό ( Προφήτου Δανιήλ 3- 5  Τηλέφωνο210 3470707)

 

 

Σχετικά άρθρα