<p style="text-align: justify;"><span>Αναγνώστριά μας ρωτά:</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλημέρα σας. Έχω ένα μωρό 3,5 μηνών και δυστυχώς έπρεπε να επιστρέψω στην εργασία μου. Το μωρό το κρατάνε 3 μέρες οι γονείς μου και 2 μέρες η πεθερά μου. Οι γονείς μου επειδή είναι νέοι και ενεργητικοί ασχολούνται πάρα πολύ με το παιδί του τραγουδάνε του μιλάνε πολύ και παίζουν πολλά παιχνίδια</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span> Όταν γυρνάω στο σπίτι ο μικρός είναι πολύ ευδιάθετος και φαίνεται ότι έχει περάσει πολύ ωραία Στον αντίποδα η πεθερά μου τον έχει μόνο αγκαλιά ή τον βάζει στο relax καθώς δεν μπορεί να τον απασχολήσει ούτε καν να του τραγουδήσει.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span> Έχω μείνει στο σπίτι και με τις δύο πλευρές και έχω παρατηρήσει το εξής όταν βλέπει τους δικούς μου προς στιγμήν πάει να κλάψει αλλά μόλις του τραγουδάει η μαμά μου και του μιλάει αρχίζει και γελάει όλη την ημέρα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Όταν βλέπει την πεθερά μου δεν κλαίει αμέσως αλλά θα της κλάψει αρκετά μέσα στην ημέρα γιατί δεν μπορεί να τον απασχολήσει Γιατί έχει αυτή την στιγμιαία αντίδραση με τους δικούς μου ενώ περνάει όμορφα μαζί τους πολύ πιο καλά; Μπορώ να το διορθώσω κάπως;</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Στο ερώτημά σας απαντά  <strong>η Τιτίκα Μητσοπούλου, Ψυχολόγος, </strong><strong>Msc</strong><strong>. Κοινωνικής Ψυχιατρικής Παιδοψυχιατρικής, Υποψήφια Δρ. Ιατρικής Παν/μιο Ιωαννίνων. </strong><strong>ΘΕ.ΣΥ, </strong><strong>www</strong><strong>.</strong><strong>thesy</strong><strong>.</strong><strong>gr</strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/titikamitsop.jpg&amp;width=248?" alt="Τιτίκα Μητσοπούλου" width="99" /></strong></span></p>
<p>Καταρχήν να σας ζήσει ο μικρός σας! Κατά δεύτερον δεν χρειάζεται να αισθάνεστε άσχημα που επιστρέφετε στη δουλειά σας, γιατί ο γιός σας είναι σε μια ηλικία που θα του κάνει καλό στην κοινωνικοποίησή του το να μάθει να προσαρμόζεται σε διαφορετικά περιβάλλοντα.</p>
<p>Ένας λόγος που συχνά κλαίνε τα παιδιά είναι όταν το πρόσωπο που τα φροντίζει (συνήθως η μητέρα) χρειάζεται έστω και για λίγο να τα αποχωριστεί. Όμως στη δική σας περίπτωση ο γιός σας φαίνεται να αισθάνεται ασφαλής με όλους τους παπούδες και τις γιαγιάδες, απλά διαφοροποιεί τις αντιδράσεις τους ανάλογα με το τι προσδοκά να λάβει ή δεν λαμβάνει από το κάθε σπιτικό.</p>
<p> Με απλά λόγια. Αν καταλαβαίνω σωστά μόλις βλέπει τους δικούς σας προς στιγμήν πάει να κλάψει αν και έχει μείνει αρκετές φορές μαζί τους και μάλλον αισθάνεται ασφαλής. Το ότι πάει να κλάψει μόλις βλέπει τους δικούς σας, ίσως έγκειται στην προσπάθειά του να τραβήξει την προσοχή της μητέρας σας επειδή αναγνωρίζει ότι εκείνη θα ενδώσει με θετικό τρόπο – πχ. τραγούδι και εκείνος θα το ευχαριστηθεί.</p>
<p> Το ότι δεν κλαίει μόλις βλέπει την πεθερά σας σημαίνει ότι νιώθει οικεία μαζί της, αλλά κατά την διάρκεια της ημέρας που πιθανά επιζητά κάτι το διαφορετικό μπορεί να ξεκινήσει το κλάμα ζητώντας της έμμεσα περισσότερη προσοχή ή τραγούδι. Αν δεν μπορεί να του τραγουδά θα μπορούσε ίσως να του βάλει μουσική και να τον ηρεμήσει ή να του δώσει παιχνίδια που αναπτύσουν τις δεξιότητες του και να τον απασχολήσει. </p>
<p>Το σίγουρο είναι ότι τέτοιες διαφοροποιήσεις στις αντιδράσεις του και την συμπεριφορά του δεν φαίνονται ανησυχητικές. Αφήστε κάποιο χρόνο να περάσει και παρακολουθείστε την προσαρμογή του. Σκεφτείτε πόσο τυχερός είναι που έχει γύρω του τόσους δικούς του ανθρώπους που ασχολούνται μαζί του και νοιάζονται για αυτόν και χαλαρώστε.</p>
<p>Με εκτίμηση,</p>
<p>Τιτίκα Μητσοπούλου</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p style="text-align: justify;"><span><strong><br /></strong></span></p>