Ποιες ταινίες πρέπει να δούμε αυτό το Σαββατοκύριακο; Ποιες δεν πρέπει να δούμε;

Ρωτήσαμε τον συνεργάτη μας Βασίλης Γκάγκα. Προτείνει ανεπιφύλακτα να δούμε την ταινία Promised Land.  Για το “The Sessions” διατηρεί κάποιες επιφυλάξεις. Όσο για το“A Hijacking – Kapringen” – (Μια Πειρατεία) είναι σίγουρος. Αφήστε το καλύτερα…

 

 

 

 

 

Promised Land

Λίγα λόγια για την ταινία…

Οι κάτοικοι μιας μικρής κωμόπολης ζουν αρκετά φτωχικά και θα πρέπει να αποφασίσουν εάν θα πουλήσουν τα αγροκτήματα τους σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρεία εξόρυξης φυσικού αερίου με αντάλλαγμα εγγυημένα μεγάλα έσοδα. Οι αντιπρόσωποι της εταιρείας προσπαθούν με κάθε τρόπο να αντιμετωπίσουν τη δυσπιστία των κατοίκων καθώς σε άλλες περιοχές της Αμερικής συνέβησαν τραγικά ατυχήματα με αποτέλεσμα να καταστραφεί ανεπανόρθωτα ο υδροφόρος ορίζοντας.

Σκηνοθεσία: Gus Van Sant

Πρωταγωνιστές: Matt Damon, Frances McDormand, Hal Holbrook, Titus Welliver

Σενάριο: John Krasinski, Matt Damon

Διάρκεια:106’ | κατάλληλο

Κατηγορία: Δραματική

Γιατί πρέπει να δω την ταινία Promised Land;

Ο Gus Van Sant μετά το Milk (2008) και το Paranoid Park (2007) μας παρουσιάζει ακόμα μια επίκαιρη ιστορία με κοινωνικές προεκτάσεις. Όπως και σε όλες οι ταινίες του έτσι και εδώ θίγεται ένα βαθύ κοινωνικό πρόβλημα και υφαίνεται ένα αρκετά πρόσφορο έδαφος για προβληματισμό και συζήτηση.

Με μια αρκετά δεμένη σκηνοθεσία, χαρακτηριστικούς χαμηλούς τόνους και με όχημα το σενάριο των John Krasinski και Matt Damon (μαζί είχαν συνεργαστεί και στο Good Will Hunting -1997) ο Van Sant θίγει την ηθική ενός επαγγέλματος που ενδέχεται να το έκανε καθένας από εμάς. Ένα επάγγελμα που ίσως προκαλεί μεγαλύτερο κακό απ’ ότι καλό.

Αν και στα μάτια του πρωταγωνιστή πρόκειται για μια ακόμα μια δουλειά, τελικά θα πρέπει να διαλέξει εάν μπορεί να εξαπατήσει έναν ολόκληρο οικισμό κάνοντας τον να πιστέψει στο Αμερικάνικο όνειρο και στο εύκολο κέρδος ή να στραφεί ενάντια στην εταιρεία του θέτοντας ως βασική προτεραιότητα την υγεία των κατοίκων και τη διατήρηση της οικολογικής τάξης.

Ο Βασίλης Γκάγκας αξιολογεί την ταινία με  7/10.

Τhe sessions

Σκηνοθεσία: Ben Lewin

Πρωταγωνιστές: John Hawkes, Helen Hunt, William H. Macy

Σενάριο: Ben Lewin

Διάρκεια: 95’ | κατάλληλο άνω των 15

Κατηγορία: Δραματική | Αισθηματική | Κωμωδία

Λίγα λόγια για την υπόθεση…

Ο Mark είναι ένας μεσήλικας άντρας ο οποίος βιώνει ελάχιστη κινητικότητα στο σώμα του. Ποτέ του δεν είχε σεξουαλική επαφή και προσλαμβάνει μια επαγγελματία «θεραπεύτρια» για 6 συνεδρίες ώστε να χάσει την παρθενιά του και να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη σεξουαλική εικόνα.

 

Τι μου άρεσε και τι δεν μου άρεσε…

Στα «Μαθήματα Ενηλικίωσης» μέσα από μια αληθινή ιστορία, παρακολουθούμε τη διαδρομή προς τη σεξουαλική ολοκλήρωση ενός άντρα ο οποίος αν και δεν μπορεί να κινηθεί, έχει την ανάγκη να νιώσει αγάπη και νιώθει σεξουαλική έλξη από το αντίθετο φύλο. Πρόκειται για μια ταινία που μας υπενθυμίζει για ακόμα μια φορά το γεγονός ότι και οι άνθρωποι με αναπηρίες δεν παύουν να έχουν ανάγκη και δικαίωμα στη σεξουαλική επαφή.

Όμως το μεγάλο μειονέκτημα της ταινίας είναι ότι δημιουργεί υπερβολικά «βαρύ» κλίμα και αρκετά «άβολες» καταστάσεις σε ορισμένες σκηνές της. Σίγουρα το σενάριο θα μπορούσε να είναι πιο ανάλαφρο και να ασχοληθεί περισσότερο με την αστεία πλευρά του πνευματώδη Mark προσφέροντας έτσι πιο πολύ γέλιο και λιγότερο δράμα.

Τέλος, ο ηθοποιός John Hawkes παρουσιάζει μια ιδιαίτερα καλή ερμηνεία αλλά είναι η Helen Hunt που κλέβει την παράσταση, αφού δίνει μια εκπληκτική ερμηνεία στο δύσκολο ρόλο του σεξουαλικού υποκατάστατου αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά ότι αποτελεί μια άριστη ηθοποιό.

Ο Βασίλης Γκάγκας αξιολόγησε την ταινία με βαθμολογία: 6/10

“A Hijacking – Kapringen” – (Μια Πειρατεία)

 

Σκηνοθεσία: Tobias Lindholm

Πρωταγωνιστές: Johan Philip Asbæk, Søren Malling, Dar Salim

Σενάριο: Tobias Lindholm

Διάρκεια: 99’ | κατάλληλο άνω των 15

Κατηγορία: Δραματική | Θρίλερ

Λίγα λόγια για την ταινία… 

Στα ανοιχτά του Ινδικού Ωκεανού ένα Δανέζικο φορτηγό πλοίο, μαζί με το πλήρωμα του, πέφτει θύμα ομηρίας Σομαλών πειρατών. Οι πειρατές ζητούν 15 $ εκατομμύρια για να ελευθερώσουν το πλήρωμα και μια μεγάλη σειρά διαπραγματεύσεων ξεκινά.

Γιατί δεν μου άρεσε η ταινία.

Η ιστορία της ταινίας βασίζεται σε πραγματικές καταστάσεις πειρατείας από Σομαλούς που συμβαίνουν μέρα με τη μέρα στον Ινδικό Ωκεανό. Μάλιστα μερικές από αυτές τις ακούμε κατά καιρούς στα δελτία ειδήσεων. Πρόκειται για μια Δανέζικη παραγωγή η οποία με ελάχιστο budget (κάτω των 2 $ εκατομμυρίων) προσπαθεί να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο. Αν και παρακολουθούμε κάποιες καλές στιγμές, το συνολικό αποτέλεσμα απογοητεύει με τη πεζότητα και την έλλειψη γλαφυρότητας της κατάστασης μια απλής πειρατείας όπως θα μπορούσε να τη βιώσει κάποιο μέλος του πλοίου αλλά και η οικογένειά του πίσω στην πατρίδα. Η έλλειψη μουσικής επένδυσης συμβάλει προς αυτή τη κατεύθυνση όπως επίσης και το γεγονός ότι όλα τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε μόνο δύο τοποθεσίες.

Είναι αυτή η κλειστοφοβία του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου που αδυνατεί να ανοιχθεί προς τα έξω και να παρουσιάσει κάτι περισσότερο εντυπωσιακό. Για ακόμα μια φορά ο Ευρωπαίος κινηματογραφιστής μιλάει περισσότερο με τα πλάνα και τη φωτογραφία των πλάνων,  αφήνοντας μετέωρο τον θεατή να φαντάζεται και να κάνει υποθέσεις, δημιουργώντας έτσι ένα αποτέλεσμα τόσο πεζό και στείρο, χωρίς ένταση και χωρίς καμία φανερή τοποθέτηση. Θα έπρεπε να είχε γίνει περισσότερη δουλειά και πιο συντονισμένη προσπάθεια στον τομέα του soundtrack και ειδικότερα του σεναρίου.

O Bασίλης Γκάγκας αξιολογεί την ταινία με βαθμολογία: 2/10