Λόγοι που η δέσμευση πρέπει να επιτρέπεται στους ομοφυλόφιλους

<p style="text-align: justify;"><strong>Γράφει η Μαρκέλλα Καπλάνη </strong></p>
<div id="innerContainer_txtMedia1ul4">
<div id="innercomp_txtMedia1ul4" class="s18" title="" data-exact-height="158.5" data-content-padding-horizontal="0" data-content-padding-vertical="0" data-reactid=".4" data-react-checksum="1955346189">
<div id="innercomp_txtMedia1ul4link" class="s18link" data-reactid=".4.0">
<div id="innercomp_txtMedia1ul4img" class="s18img" data-state="loaded" data-reactid=".4.0.0"><strong><img id="innercomp_txtMedia1ul4imgimage" src="https://static.wixstatic.com/media/a2540e_4d0f7e62e7df41ee95b8c7636fca8155.jpg/v1/fit/w_159,h_159,q_75,usm_0.50_1.20_0.00/a2540e_4d0f7e62e7df41ee95b8c7636fca8155.jpg" alt="" width="99" data-reactid=".4.0.0.0" /></strong></div>
</div>
</div>
</div>
<p class="font_9"><strong>M.A. Κλινικής-Συμβουλευτικής Ψυχολογίας</strong><br /><strong>Pg.Cert. Ειδικής Αγωγής</strong><br /><strong>B.Sc. Ψυχολογίας</strong></p>
<div class="adtechbanner" data-adtechbanner="adtech-after-article-640×100"><strong>http://www.normavitae.com/</strong></div>
<p style="text-align: justify;">Το σύμφωνο συμβίωσης ως ζήτημα αποτελεί άλλη μία αφορμή για διχασμό της κοινωνίας μας. Δυστυχώς, ενώ ζούμε στην χώρα που μύησε τον κόσμο στην δημοκρατία και την ισότητα, τείνουμε να διατηρούμε μια πολύ επιφυλακτική στάση σε καθετί διαφορετικό. Αυτό, από μία άποψη, είναι φυσιολογική αντίδραση, αν αναλογιστούμε τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται το ένστικτο της επιβίωσης, το οποίο πυροδοτείται όταν λαμβάνει οποιοδήποτε ερέθισμα πέρα απ’ τα συνηθισμένα, ώστε να αποτρέψει πιθανό κίνδυνο. Από την άλλη, όμως, αν θέλουμε να δικαιώσουμε τη θεώρηση του ανθρώπινου είδους ως του μόνου σκεπτόμενου στο ζωικό βασίλειο, είναι χρέος μας να προσπαθούμε να υπερνικάμε αυτά τα ένστικτα και να τα φιλτράρουμε λαμβάνοντας υπόψη τα πρότυπα και τις αξίες που επιτρέπουν στην κοινωνία μας να λειτουργεί αρμονικά και δίκαια. </p>
<p style="text-align: justify;">Ο γάμος εμπεριέχει ένα στοιχείο κοινωνικού ελέγχου καθώς και κοινωνικής στήριξης. Ενισχύει την ψυχολογία μας εφόσον μας επιτρέπει να καταστήσουμε την  πραγματικότητα που βιώνουμε πιο προβλέψιμη και κατ’ επέκταση πιο ασφαλή χάρη στην ανακουφιστική αίσθηση ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που φροντίζει για εμάς. Αυτή η ιδέα της σταθερότητας και της ασφάλειας εξασφαλίζει όρους ψυχικής και σωματικής υγείας στους παντρεμένους ανθρώπους οι οποίοι, σύμφωνα με στατιστικές, τείνουν να έχουν μεγαλύτερο μέσο όρο ζωής, ενώ εμφανίζουν χαμηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών και κατάθλιψης σε σύγκριση με τους ανύπαντρους. Αυτά τα αποτελέσματα δεν συνδέονται απλά με την συμβίωση-συγκατοίκηση ενός ζευγαριού αλλά συγκεκριμένα με τον γάμο. Στην πραγματικότητα, ο γάμος – δηλαδή ο κοινωνικός και νομικός δεσμός μεταξύ δύο ατόμων- υπερισχύει, σε τέτοια ζητήματα, ακόμη και της συγκατοίκησης (την κατάσταση στην οποία δύο άτομα είναι ζευγάρι, χωρίς να είναι νομικά ή/και θρησκευτικά κατοχυρωμένος ο δεσμός)! </p>
<p style="text-align: justify;">Ουσιαστικά, ο γάμος είναι μια μορφή κοινωνικής ένταξης – μία σύνδεση με την ευρύτερη κοινότητα. Έτσι, ο αποκλεισμός ενός ανθρώπου από τον θεμελιώδη αυτό θεσμό μπορεί να διαβρώσει σοβαρά το αίσθημα ευημερίας του. Είναι μια κραυγαλέα μορφή συστημικής κοινωνικής απόρριψης. Εκτός των νομικών και πρακτικών δυσκολιών που δημιουργούνται, το ψυχολογικό κόστος του κοινωνικού αποκλεισμού είναι τεράστιο. Ακόμη και αν ένα ζευγάρι αισθάνεται ικανοποιημένο στη σχέση του (χωρίς να αποζητάει τον γάμο), ο υποβιβασμός του σε μια ξεχωριστή κατηγορία που, εκ των πραγμάτων, δεν του επιτρέπει να  μετέχει σε έναν από τους πιο εδραιωμένους θεσμούς της κοινωνίας, στιγματίζει τη σχέση αυτή. Επιπλέον, στέλνει στα άτομα που είναι αποδέκτες αυτής της αδικίας το μήνυμα ότι δεν είναι μέρος αυτής της κοινωνίας – δεν είναι ίσοι και η σχέση τους δεν έχει αξία. Εκτεταμένες μελέτες ετών αποδεικνύουν ότι η εναντίωση στον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου έχει άμεση και αρνητική επίδραση στην ψυχική υγεία και την ευημερία τους. Ως εκ τούτου, η εκτόπιση των ομόφυλων ζευγαριών από το κοινωνικό πλαίσιο προωθεί την έλλειψη αυτοεκτίμησης, την κατάθλιψη και την απομόνωση. Πρέπει, επομένως, να αποφασίσουμε τί είναι πιο σημαντικό: να γαντζωθούμε από πλασματικά πρότυπα για να προστατεύσουμε μια ιδεατή πλην ψεύτικη εικόνα του “φυσιολογικού” ή να αποδεχτούμε την διαφορετικότητα και να προωθήσουμε την ευημερία, κάτι που δικαιούται ο κάθε άνθρωπος σε ένα δημοκρατικό κράτος που φιλοδοξεί να είναι εκφραστής της ισονομίας και της ισότητας ευρύτερα;</p>
<p style="text-align: justify;">Όσον αφορά την υιοθεσία τέκνων από ομόφυλα ζευγάρια, μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι  η ανάπτυξη των παιδιών που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλους γονείς αποκλίνει σε σημαντικό βαθμό, συγκρινόμενη με εκείνη των παιδιών των ετεροφυλόφιλων γονέων, όταν παραβάλλονται σε ανάλογες περιστάσεις. Έρευνες τουλάχιστον δύο δεκαετιών δεν αποκαλύπτουν καμία καθοριστική διαφορά όσον αφορά την προσαρμογή ή την ανάπτυξη των παιδιών ή των εφήβων που έχουν ανατραφεί από ζευγάρια του ιδίου φύλου. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι η ποιότητα των οικογενειακών σχέσεων είναι πολύ πιο στενά συνδεδεμένη με την σωστή ανατροφή των παιδιών παρά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό των γονέων.</p>

Σχετικά άρθρα