<p>Μια αληθινή ιστορία</p>
<p>Ο Ρόντ ήταν ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησε η Βίκυ στην πόλη όπου μετακόμισε.. Η εμφάνισή του ήταν όπως ακριβώς της άρεσε: λεπτός, μελαχρινός, νευρώδης. Δεν ήξερε το χρώμα των ματιών του γιατί φορούσε διαρκώς γυαλιά, μα και με τα γυαλιά, όταν την κοιτούσε, ένιωθε ταραχή.</p>
<p>Ήλπιζε πως θα την προσέξει, γιατί ο συναγωνισμός ήταν σκληρός. Υπήρχαν μερικές πολύ όμορφες γυναίκες στην τάξη της. Ειλικρινά έμεινε άναυδη όταν στη μέση τού μαθήματος που παρακολουθούσε εκείνη την περίοδο της είπε: «Ραντεβού, στις οχτώ. Θα φάμε στην πόλη».</p>
<p>Από τη στιγμή εκείνη η Βίκυ ήταν τόσο ταραγμένη ώστε δεν θυμόταν τίποτα απ’ το μάθημα. Μόνο τον κοίταζε και σκεφτόταν με δυσπιστία, «Πώς εμένα»;</p>
<p>' Όταν έφτασε η ώρα οχτώ, χτύπησε την πόρτα του. Με έκπληξή της τον βρήκε να φοράει τη ρόμπα του — δεν είχε ετοιμαστεί. «Θα φάμε κατά τις δέκα», της ανήγγειλε, προσφέροντάς της ένα ποτό, καθίζοντας δίπλα της στον καναπέ, χωρίς να δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον να ετοιμαστεί. «Ας κάνουμε έρωτα», είπε με ύφος πού δεν σήκωνε αντίρρηση. «Έτσι θα χαλαρώσουμε για το δείπνο».</p>
<p>Η Βίκυ ξαφνιάστηκε αλλά ταράχτηκε πολύ την ίδια στιγμή. Καθώς πήγαιναν στην κρεβατοκάμαρα ήξερε πώς εκείνος ήταν γυμνός κάτω απ’ τη ρόμπα του. Σ’ένα λεπτό ήσαν κι οι δύο τους γυμνοί σε μια πυκνή φλοκάτη μπροστά στο τζάκι. ’ Ήταν υπέροχα. Δεν μίλησαν καθόλου αλλά ο Ρόντ είχε ξεκαθαρίσει τί ζητούσε απ’ αυτήν. Απ’ τη μια ήθελε να διαμαρτυρηθεί όταν εκείνος τη γύρισε μπρούμυτα, αλλά απ’ την άλλη ήταν απίστευτα ερεθισμένη… Ποτέ δεν πήγαν για δείπνο. Η σχέση τους συνεχίστηκε στους ίδιους ρυθμούς με εκείνον να της συμπεριφέρεται όλο και πιο άσχημα.</p>
<p>Σήμερα δεν μπορεί να πιστέψει ότι ανέχτηκε αυτήν την τρελή σχέση μισό χρόνο. Δεν βγήκαν ποτέ μαζί, δεν έκαναν τίποτα. Δεν της έκλεισε ποτέ ραντεβού, απλά εμφανιζόταν μετά από μια βδομάδα πού είχε εξαφανιστεί. Το μοναδικό πράγμα πού υπήρχε στη σχέση τους ήταν το σεξ. Η Βίκυ δεν θυμόταν να είχε ζήσει τόσο έντονα το σεξ με κανέναν άλλον πριν απ’ τον Ρόντ.</p>
<p>Στη Βοστώνη, ο Κρίστοφερ είχε πλησιάσει μια τέτοια κατάσταση, αλλά η ιδιοσυγκρασία του ήταν αφόρητη, τσακώνονταν συνέχεια. Αλλά δεν ήξερε πώς αυτοί oι μελαχρινοί, σιωπηλοί και σκοτεινοί τύποι με το αθλητικό σώμα, της άρεσαν πάντα.</p>
<p>Της ήταν δύσκολο να καταλάβει γιατί αυτοί οι τόσο όμορφοι τόποι έλκονται από κείνην  που δεν ήταν δα και τόσο δημοφιλής. Δεν είχε κανένα κοινό μαζί τους, τι να συζητήσουν μαζί άλλωστε;</p>
<p>Εβαλε τα κλάματα. <em>«Τί κάνω εδώ; Τί περιμένω; Η</em> δουλειά μου <em>είναι καλή αλλά δεν</em> μ’ <em>ενδιαφέρει. Δεν υπάρχει τίποτα αξιόλογο να με κρατήσει. Είμαι δυστυχισμένη έτσι κι</em> αλλιώς. <em>Βέβαια οι άν­θρωποι εδώ στό Μπόντερ, είναι πιο φιλικοί απ' τη Βοστώνη».</em></p>
<p>' Οταν σκέφτηκε τη φιλία, ήρθε αμέσως στο μυαλό της ο γείτονάς της, ο Άρθουρ. Δεν άντεχε στη σκέψη του και δεν καταλάβαινε γιατί, αλλά η σκέψη αυτή την έκανε να κλαίει τώρα περισσότερο. Της ήταν αφόρητος. Κάθε φορά πού δεν την έβλεπε να βγαίνει για τη δουλειά της τη συνηθισμένη ώρα, χτύπαγε να μάθει αν είναι κα­λά. Μια φορά πού είχε κρυολογήσει, πήγε και της ψώνισε διάφο­ρα πράγματα, της μαγείρεψε μια ζεστή σούπα και την περιποιήθηκε όπως μπορούσε. Τόσο το χειρότερο. Παρόλα όσα έκανε για κεί­νην, ο Άρθουρ δεν τή συγκινούσε καθόλου, δεν τον ήθελε.</p>
<p>Από τήν πρώτη μέρα πού τον συνάντησε, την βοήθησε στη μετακόμισή της. Η Βίκυ τού ξεκαθάρισε πώς δεν την ενδιέφερε μια σχέση μαζί του. Τίποτα όμως απ’όσα είπε ή έκανε δεν μείωσαν το ενδιαφέρον του. ’ Ήταν πάντα παρών. Ο ' Αρθουρ δεν την έλκυε κι η Βίκυ αναρωτιόταν γιατί. Ήταν συμπαθητικός, είχε μια καλή δουλειά, ήταν τόσο καλός και πρόθυμος. Αλλά κάτι υπήρχε πάνω του, μια ξεκάθαρη στάση ίσως, πού της ήταν αφόρητη. Τις ελάχιστες φορές πού έτυχε να κάνουν έρωτα, ήταν τόσο ευγενικός στη συμπεριφορά του, τόσο καλός. Την έπιασε κατάθλιψη. Μια σκιά θλίψης της ερχόταν και τώρα, καθώς τον σκεφτόταν. Το αίσθημα αυτό το μισούσε. ' Ήταν ένα είδος φοβερής μοναξιάς και θλίψης. Από μικρό κορίτσι, όταν βρισκόταν στην κούνια, πίσω απ το σπίτι στην αυλή, είχε αυτό το αίσθημα. Ένιωθε, μόνη, μετέωρη.</p>
<p>Η επιθυμία της Βίκυ είναι να την αφήσουν ήσυχη, να μην την ταλαιπωρούν οι άντρες, να μην έχει σχέσεις εφόσον όλοι οι άντρες της γίνονται σιγά-σιγά αφόρητοι. Εκείνο πού η Βίκυ αγνοεί, είναι από την επιθυμία της αυτή την επηρεάζει η υποσυνείδητη ανάγκη της. Η ανάγκη της είναι «να είναι το θύμα», να την εκμεταλλεύο­νται θα είναι στο έλεος των αντρών. Να σχετίζεται μ'έναν αδιάφορο άντρα πού δεν μπορεί να τού αρνηθεί τίποτα. Έναν άντρα πού θα την κακομεταχειρίζεται, όπως θέλει εκείνος. ' Έναν άντρα πού να τον φοβάται, πού να υποτάσσεται στις πρωτοβου­λίες του, πού να είναι απόλυτος εξουσιαστής της συναισθηματικής ζωής της.</p>
<p>Η Βίκυ αγνοεί αυτήν την κατάσταση, γνωρίζοντας μόνο την επιθυμία της. Πιστεύει πώς αν προσπαθήσει σκληρά θα απαλλαγεί από τα μπλεξίματα, σε μια ειδυλλιακή γωνιά όπου θα ζήσει μόνη, μακριά από την ενοχλητική παρουσία αντρών στη ζωή της…</p>
<p>Ψάχνοντας πίσω, στο παρελθόν της Βίκυ, γίνεται όλο και περισσότερο φανερό ότι μεγάλωσε σ’ ένα σπίτι πού σκίαζε η δυστυχισμένη και ψυχρή συναισθηματική σχέση των γονιών της. Η Βίκυ έζησε με δυστυχισμένους και ανικανοποίητους γονείς πού δεν ένιωθαν τούς δεσμούς της οικογένειας, και δεν έκαναν καμιά προσπάθεια να καταλάβουν ή έστω να αναγνωρίσουν τις ανάγκες των παιδιών τους ή να τούς δώσουν την αγάπη και την προσοχή που απεγνωσμένα ζητούσαν.</p>
<p>Τα αισθήματα και οι σκέψεις της Βίκυ δεν ενδιέφεραν τούς γονείς της. Γι’ αυτούς δεν ήταν κάτι σημαντι­κό. Έτσι αισθανόταν τον εαυτό της παρείσακτο, αγνοημένο, εγκαταλειμμένο, παραμερισμένο. Χρήσιμη και εκμεταλλεύσιμη- αι­σθανόταν (ιδιαίτερα γιατί αναλάμβανε τις ευθύνες της μητέρας της), όχι όμως αγαπητή.</p>
<p>Πώς η κατάσταση αυτή συνδέεται με τις ενήλικες σχέσεις της Βίκυ; Πώς όλα αυτά επηρεάζουν τις σχέσεις της με τούς άντρες; Πώς σχετίζεται η ανάγκη της με τις πρώιμες αυτές εμπειρίες;</p>
<p>Η έλλειψη προσοχής και αγάπης άφησαν στη Βίκυ ένα βαθιά ριζωμένο αίσθημα αναξιότητας. Τα αισθήματα αυτά ενισχύθηκαν από μια μητέρα πού φαίνεται ότι σεβόταν πολύ λίγο τον εαυτό της και έναν πατέρα πού η σκληρή και τυραννική συμπεριφορά του υπέβαλλε το μήνυμα ότι οι γυναίκες δεν είχαν καμιά αξία. Σαν αποτέλεσμα, η αυτοεκτίμηση της Βίκυ είναι μηδενισμένη  και αυτό φαίνεται και μέσα από τις σχέσεις της με τους άνδρες. </p>
<p>Κείμενο της ψυχοθεραπεύτριας Μπόνι Μάσλιν </p>