<p style="text-align: justify;">Καλησπέρα σας</p>
<p style="text-align: justify;">Έχω τόσα πολλά μέσα μου να σας πω για να καταλάβετε.Δυστυχώς μεγάλωσα χωρίς τον πατέρα μου εγώ και ο αδερφός μου επειδή ταξίδευε Δυστυχώς η μητέρα μου άφησε τους γονείς της και τον αδερφό της να της κουμαντάρουν την ζωή.Δηλτης έβγαλαν αδεια σπιτιούτης έφτιαξαν το σπίτι χωρίς να την ρωτήσουν και βασικά χωρίς να ρωτήσει η μητέρα μου εμένα ως μεγαλύτερη Κανείς τους δεν σκέφτηκε εμένα και τον αδερφό μου  το μέλλον μας τις ανάγκες μας</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν είχα αποφασίσει να ξαναδώσω πανελλήνιες έτυχε ένα πρόβλημα εγκυμοσύνης της γυναίκας του θείου μου και ταυτόχρονα με το διάβασμα έπρεπε να κρατάω τον ξάδερφό μου με αποτέλεσμα να μείνω πίσω στο διάβασμα και να μην δώσω. Η μητέρα μου δυστυχώς δεν ήταν δίπλα μου να με στηρίξει να πει στον θείο μου την κόρη μου να την αφήσεις έχει να κοιτάξει το μέλλον της δε το είδα να το κάνει. Όταν θέλησα να πάω σε μια σχολή κομμωτικής  στην Αθήνα πέσανε επάνω μου να με φάνε η μητέρα μου και η γιαγιά μου που θα πας μόνη σου. Τελικά δεν σπούδασα έμεινα στο χωριό δυστυχώς. Είμαι δυστυχισμένη. Υπάρχουν στιγμές που με κάνουν να νιώθω ότι με έχουν να τους χαλάω τα πενηντάευρα και να τους ψωνίζω για το σπίτι όταν πρόκειται να πάω κάπου.</p>
<p style="text-align: justify;" align="left">Οι γονείς μου παντρεύτηκαν με προξενιό.Ο πατέρας μου από την Αθήνα στον πολιτισμό εκεί νιώθω ότι βρήσκω τον χαμένο μου εαυτό ή όταν φεύγω εκτός από το χωριό. Είμαι 27 χρονών και δεν έχω σχέση από το 2010 μόνη και έρημη. Εδώ που είμαι που να τον βρω. Δεν μπορώ να πάω πουθενά. Η μάνα μου ώρες ώρες θέλει να γίνεται το δικό της με κάνει να πιστεύω ότι είναι παλαιών αρχών δηλπροξενιά και  τέτοια…Δηλ η ξαδέρφη της όταν θέλησε να μου βρει γαμπρό και της είπα ότι με πηρε τηλέφωνο να μου πει ότι μου βρήκε άστραψε το πρόσωπό της Μου στερήσανε μια καλύτερη ζωή ενώ εγώ ήμουνα πάντα δίπλα τους να τους στηρίζω στα πιο δύσκολα προβλήματα πχ σε μια δίκη με έναν γείτονα που έχουμε χάσει και την αγωγή και το εφετείο</p>
<p style="text-align: justify;" align="left">Έχω αρρωστήσει ψυχλογικά Βλέπω παιδιά διάφορων ηλικιών που έχουν τους φίλους τους  τις σχέσεις τους να πηγαίνουν για βόλτες έξω τις εκδρομές τους  τις διακοπές τους  και εγώ τι  Δεν έχω τίποτα Ακόμα και σε αυτό η μάνα μου δεν ξέρω κορίτσια εδώ στο χωριό που να πηγαίνουν διακοπές μόνες τους Το περασμένο καλοκαίρι πήγα με τον αδερφό μου στη θεία μου στη Χίο Άμα δεν ήταν η θεία μου δεν είχα το δικαίωμα να πάω Όλη μέρα μέσα στο σπίτι δε πάω πουθενά και εξάλλου που να πάω Νιώθω φυλακισμένη όχι μόνο μέσα στο σπίτι αλλά και στο χωριό μη πω καλύτερα και στο Νομό</p>
<p style="text-align: justify;" align="left">Όταν θέλησα να  αλλάξω γιατρό για το θυροειδη θέλησε να με πάει λες και ήμουνα μικρό παιδί  αλλά τελικά δεν πήγα Θέλει αυτο που λέει να γίνεται Δεν μπορώ άλλο όταν θέλει να πει να το βγάλει έρχεται σε μένα και το λέει η μάνα μου έχω μαζέψει πολλά μέσα την ακούω λες και είμαι ψυχολόγος εμένα ποιος είναι διαθέσιμος να με ακούσει κανένας. Δε θέλω να έχω την ίδια τύχη με την μάνα μου.  Θέλω να τη φτιάξω μόνη μου χωρίς να μου λένε τι να κάνω. Για να καταλάβετε ούτε μια μέρα με 2 το πολύ να λείψω από το σπίτι. Δηλ. θέλω να πάω να αγοράσω ένα καινούργιο λάπτοπ από τα Public της Λαμίας και φοβάμαι να τους το πω. Θα μου φορτώσουν τον αδερφό μου ή θα έρθει ένας από τους 2 γονείς μου μαζί. Αν τυχόν και με αφήσουν και μείνω αναγκαστικά σε κάποιο ξενοδοχείο η μάνα μου σίγουρα θα παίρνει τηλέφωνο στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου αν με είδανε μόνη ή με κάποιον ή αν ανέβηκα μόνη μου στο δωμάτιο</p>
<p style="text-align: justify;" align="left">Δε μπορώ τον έλεγχο. Ο αδερφός μου αν με δει να μιλάω στο τηλέφωνο με κάποιον αγριεύει ενώ αν είναι κάποια κοπέλα δε λέει τίποτα. Θέλει να πηγαίνουμε μαζί παντού το ίδιο και οι γονείς μου. Όλη μέρα στο σπίτι τους βλέπω και με βλέπουν Ναι  εντάξει άντε να βγεις έξω μαζί τους αλλά όχι και να είσαι κάτω από τη φούστα της μάνας και το παντελόνι του πατέρα. Θέλω να έχω τους δικούς μου φίλους και αδερφός μου να έχει τους δικούς του να μην τον έχω δίπλα μου. Με φέρανε σε ένα χωριό που δεν έχω μέλλον σ αυτό. Δεν έχω βοήθεια από κανέναν μόνη μου τα βγάζω πέρα. Τα καλοκαίρια τα Σαββατοκύριακα δούλευα ως σερβιτόρα χωρίς ένσημα. Ασφαλεια Μέχρι τα 29 μου έχω μέσω του οαεδ βοήθεια Δεν έχω μόνη μου τα βγαζω πέρα. Θέλω τη ζώη μου που δεν έζησα που μου έχουν στερήσει και όχι αυτή που θέλουν να έχω. Δεν είχα πότε πραγματικούς φίλους μόνο ψεύτικους</p>
<p style="text-align: justify;" align="left">Έχω κουραστεί πάρα πολύ ψυχολογικά Είμαι στα 27 κοντεύω σε 3 χρόνια να πάω στα 30 με μια ζωή που άλλοι διάλεξαν για μένα χωρίς να με ρωτήσουν με κατέστρεψαν και πάνω από όλα είμαι μόνη μου χωρίς σχέση. Με έχουν κάνει να μην έχω αυτοπεποίθηση  να φοβάμαι να τους πω ξέρετε ότι θέλω να πάω εκεί μόνη μου. Ο αδερφός μου κάνει τον νταή δεν σηκώνει κουβέντα  μου μιλάει απότομα για αυτό δε τον θέλω μαζί μου.Ο πατέρας μου στον δικό του κόσμο δυστυχώς θέλω να πω περισσότερα για τον ίδιο αλλά την επιστολή μου θα την δουν αναγνώστες δε μπορώ να πω  το μόνο που μπορώ να πω είναι μόνο για να φωνάζει να βρίζει είναι ξεροκέφαλος άνθρωπος επιμένει στο λάθος του. Δεν μπορώ άλλο κουράστηκα ψυχολογικά. Βοηθήστε με. Δώστε μου συμβουλές</p>
<p style="text-align: justify;" align="left">Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος Πάνος Μυλωνάς </p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p style="text-align: justify;">Διαβάζοντας το ερώτημα σας το πρώτο που μου κάνει εντύπωση είναι πόσο πολλές καταστάσεις αναφέρετε και πόσο πολλά πράγματα έχετε κρατήσει μέσα σας. Φαντάζομαι ότι σας βοήθησε που γράψατε τις σκέψεις σας και εκφράσατε αυτά που αισθάνεστε.  Ένας ψυχοθεραπευτής θα σας βοηθούσε να εξερευνήσετε αυτά που σκέφτεστε και αισθάνεστε  και με το να σας κάνει τις κατάλληλες ερωτήσεις θα σας υποστηρίξει να επεξεργαστείτε τα γεγονότα του παρελθόντος και να προβείτε στις αλλαγές που επιθυμείτε. Είναι μια διαδικασία που παίρνει καιρό και θέλει υπομονή.</p>
<p style="text-align: justify;">Έχετε αντιμετωπίσει άσχημες συμπεριφορές μέσα στο οικογενειακό σας περιβάλλον και φαντάζομαι αυτό έχει επηρεάσει την αυτοπεποίθηση σας και την εμπιστοσύνη που έχετε και δείχνετε στους γύρω σας. Λυπάμαι πολύ που νιώθετε ότι δεν υπάρχει διέξοδος και αισθάνεστε δυστυχισμένη. Ίσως είναι δύσκολο να το καταλάβετε επειδή είστε μέρος αυτής της κατάστασης αλλά μου δίνετε την εντύπωση ότι έχετε αποποιηθεί την ευθύνη της ζωής σας και επιτρέπετε σε άλλους να αποφασίζουν για σας. Ειδικά για σημαντικά θέματα που αφορούν το μέλλον σας, όπως τι και αν θα σπουδάσετε δεν πρέπει να επιτρέπετε να σας πεί κανείς τι θα κάνετε. Ακόμη και αν δυσαρεστούνται, είναι η δική σας ζωή. Στην εποχή μας δεν επιτρέπεται να ζητάτε την άδεια από τους γονείς σας για κάτι που θα πρέπει να θεωρείτε βασικό σας δικαίωμα, όπως η βόλτα ή ένα ταξίδι. Είστε ενήλικας και δεν σας εμποδίζει κανείς να ζείτε τη ζωή σας όπως θέλετε.</p>
<p style="text-align: justify;">Απο την άλλη δε γνωρίζω πόσο δύσκολο θα είναι να ξαναπάρετε τον έλεγχο και πώς θα αντιδράσει το οικογενειακό σας περιβάλλον αλλά το οφείλετε στον εαυτό σας να δώσετε προτεραιότητα στις δικές σας επιθυμίες και ανάγκες. Πρέπει να διεκδικείτε και να θέτετε όρια. Αυτό μπορέιτε να αρχίσετε να το κάνετε σε μικρά θέματα της καθημερινότητας σας, δεν χρειάζεται να δίνετε λογαριασμό σε κανένα. Εσείς έχετε τον έλεγχο των πράξεων σας. Είστε μόνο 27 χρονών, είστε μια νέα γυναίκα και ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσετε να ζείτε τη ζωή σας όπως ακριβώς θέλετε.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p> </p>