<p style="text-align: justify;"><span>Αναγνώστριά μας ρωτά:</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Τι να κάνω; Νιώθω συναισθηματικά καταπλακωμένη. Είμαι 15 χρονών με την μεγαλύτερη αδελφή μου που ειναι 22 και οι γονείς μου χωρίζουν γιατί η μαμά μου ανακάλυψε πως ο μπαμπάς είχε παράληλλη σχέση με μία αλλη γυναίκα εδώ και 4 χρόνια. Ολα ξεκίνησαν όταν η μαμά βρήκε στο κινητό του μπαμπά ερωτικού περιεχομένου μυνήματα με κάποια άλλη. Στα μυνήματα έλεγε πως βάζει την χ παραπάνω απο τα παιδιά και την γυναίκα του. Η μαμά στην αρχή αντέδρασε ήρεμα αλλα πολύ σύντομα ξέσπασε με φωνές ενώ ο μπαμπάς αρχιζε να το αρνείται και να την φωνάζει τρελή.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span> Εγω που έτυχε να βρίσκομαι εκεί κατα την διαρκεια του καυγά και εκνευρίστηκα που έβριζε την μαμά του είπα πως έπρεπε να ντρέπεται και το έφτυσα.Ξέρω πως δεν ήταν και πολύ σωστό εκ μέρους μου όμως δεν μπορούσα να τον ακούω να μιλάει έτσι στην μαμά Τώρα έχω πάρει το μέρος της μαμάς μου και τον έχουμε διώξει από το σπίτι προσωρινά μέχρι να βγεί και το διαζύγιο γιατί όμως ο μπαμπάς μου έρχεται κρίμα παρόλο που πρόδοσε την οικογένεια του με τον χειρότερο τρόπο και η μαμά μου δεν μπορεί να συνέλθει. Τι κάνω που τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί με πονάει το στήθος μου; Ευχαριστώ πολύ που βρίσκετε τον χρόνο να κοιτάξετε το πρόβλημα μου και πραγματικά ελπίζω να υπάρχει κάποια λύση.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Στο ερώτημά σου απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /><span>Το διαζύγιο των γονιών προκαλεί μεγάλες αλλαγές στο συναίσθημά τους και στη ζωή τους. Όμως εσείς είστε το παιδί τους και είναι σημαντικό να γνωρίζετε πως σας αγαπούν εξίσου είτε είναι μαζί είτε όχι. Αυτό μπορείτε να το επιβεβαιώσετε αν απευθυνθείτε στους ίδιους. Ο λόγος που σας κάνω αυτή τη διευκρίνηση είναι γιατί φαίνεται πως νιώθετε μια αδυναμία εκ μέρους της μητέρας σας, την οποία πάτε να προστατεύσετε, όμως είναι άδικο για σας να νιώθετε πως ο πατέρας σας δεν σας αγαπά και πως θα έβαζε μια γυναίκα πάνω από σας που είστε παιδί του. Νομίζω είστε πληγωμένη και προτεραιότητά σας πρέπει να είναι να καταλάβετε τι συμβαίνει πριν διαλέξετε με ποιανού το μέρος θα είστε. Άλλωστε δεν αποκλείεται μόλις καταλάβετε "τί συμβαίνει" να μην είστε με το μέρος κανενός. Συνήθως σ'αυτό καταλήγουν τα παιδιά που μπαίνουν σε λεπτομέρειες για τη σχέση των γονιών τους όταν χωρίζουν. Θα δείτε και μόνη σας ότι δεν αποτελεί συμπαράσταση το να μαθαίνετε τί συνέβαινε στη σχέση των δικών σας, δεν αποτελεί κριτήριο για υποστήριξη, να μαθαίνετε τις μικρότητες, τις κακίες και τις άμυνες του ενός απέναντι στον άλλο. Όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή φοβόμαστε και πάνω στο φόβο μας ότι έχουμε εκτεθεί ανεπανόρθωτα γινόμαστε επιθετικοί με δικούς μας ανθρώπους. Το μόνο που προκαλεί αυτή η "γνώση" είναι μια αίσθηση θυμού και στεναχώριας. Δεν έχει σημασία για σας να μάθετε "ποιός φταίει" από τους δύο. Αυτό είναι ένα θέμα που αφορά στους ίδιους. Εσείς κοιτάξτε να είστε ήρεμη και ψύχραιμη για να μπορέσετε να κρίνετε με όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό τρόπο τα πράγματα που θα εκτιλυχθούν στο σπίτι σας από 'δω και πέρα με σκοπό να προστατευτείτε και να προοδεύσετε, να μεγαλώσετε. Φυσικά πρόκειται για μια αλλαγή στη ζωή αλλά δεν θα πρέπει να είναι και το τέλος του κόσμου. Δείτε το σαν ένα τέλος εποχής απ' το οποίο πρέπει να νιώσετε τη βεβαιότητα στη ζωή σας μέσα από την αγάπη και το μοίρασμα με την αδελφή σας και τον καθένα από τους δύο γονείς σας. Μη χάνετε το κουράγιο σας από μισόλογα και κουβέντες ειπωμένες από τρίτους (ναι, τρίτος μπορεί να είναι και η μαμά όταν αναπαράγει λόγια του μπαμπά). Ζητήστε να μάθετε τί πραγματικά συνέβη με τον πατέρα σας και όχι αυτά που επιβάλλουν η συναισθηματική φόρτιση και ο φόβος.</span></span></p>