Άτα, μαμ, τσιτσί: Γιατί δεν πρέπει να μιλάμε μωρουδίστικα στο παιδί

<p style="text-align: justify;">Είναι πολύ σημαντικό όταν μιλάμε με τα παιδιά μας να χρησιμοποιούμε απλό λεξιλόγιο και όχι βρεφικό, γιατί έτσι δεν τα βοηθάμε να αποκτήσουν την ανάλογη ωριμότητα για να μπορέσουν να ανταποκριθούν και να προσαρμοστούν με ευκολία στους νέους ρυθμούς. Όσο μιλάμε στα παιδιά βρεφικά («Θέλεις να πάμε άτα;», «Θέλεις να φας λίγο τσιτσί;», «Έλα να κάνουμε μαμ», «Θέλεις νελάκι;»), τα καθηλώνουμε σε συγκεκριμένη ηλικία και δεν τα αφήνουμε να μεγαλώσουν και να μιλήσουν αλλά και να συμπεριφερθούν σαν παιδιά της ηλικίας τους. Αν δεν τα αντιμετωπίσουμε εμείς πρώτα με ωριμότητα, πώς θα τους «περάσουμε» ανάλογα μηνύματα;</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν ο γιος μου ήταν τεσσάρων χρόνων, ήρθε και με ρώτησε τι σημαίνει «τσιτσί». Είχε ακούσει τη μαμά ενός εξάχρονου παιδιού στην παιδική χαρά να λέει στο παιδί της: «Έλα να φάμε τσιτσί». Ο γιος μου δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήθελε να πει γιατί η λέξη τού ήταν άγνωστη. Όμως στο άλλο παιδάκι ήταν πολύ γνωστή. Κάποιοι γονείς αρνούνται το γεγονός ότι τα παιδιά τους μεγαλώνουν και ότι κάθε φορά η συμπεριφορά τους, λεκτική και μη, πρέπει να διαφοροποιείται. Το λεξιλόγιο είναι καλό να είναι απλό αλλά όχι μωρουδίστικο ακόμα και από τη βρεφική ηλικία, γιατί έτσι βοηθάμε το παιδί να το εμπλουτίσει, να μάθει να εκφράζεται σωστά και να συνεννοείται με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Επίσης, η στάση του και η συμπεριφορά του αρχίζουν να διαμορφώνονται μέσα στο πλαίσιο συνεννόησης όλων των ανθρώπων και με αυτό τον τρόπο αντιλαμβάνεται ότι δε ζει σ’ έναν ξεχωριστό, δικό του κόσμο, αλλά ανήκει στο γενικό όλον.</p>
<p style="text-align: justify;"><span>Από τη συγγραφέα Γιούλη Μιγγειρου. Απόσπασμα από το βιβλίο Μαμά Μπαμπά σε χρειάζομαι. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Ψυχογιός για την ευγενική παραχώρηση του υλικού. </span></p>

Σχετικά άρθρα