<p><strong>Αννα Γρίβα, Οιωνοί </strong></p>
<p><strong>από τη συλλογή 'Οι μέρες που ήμασταν άγριοι', εκδόσεις Γαβριηλίδης </strong></p>
<p> </p>
<p>Διαβάζω τα σπλάχνα των ζώων <br />κρατώ το κόκαλο ψηλά <br />κάτω απ' τον ήλιο <br />και δε μαντεύω τίποτα<br />έξω απ' τα κομμένα μου πόδια <br />κι απ' το ψωμί που πέτρωσε</p>
<p>οι μοίρες <br />στο στήθος μου<br />σφίγγονται <br />κι αστράφτουν</p>
<p>διαβάζω τα σπλάχνα των ζώων <br />ούτε να φάω πια<br />ούτε να περπατήσω <br />κι όπως πατώ<br />κουτσά και ζόρικα<br />με δυο πληγές<br />πάνω στης πέτρας τη διάταξη<br />κι όπως χαλώ <br />νερού σκασίματα<br />και μυρμηγκιών φορτία<br />στο φρέσκο χώμα<br />έχω του κύκλου τη φορά<br />και στην ανάσα μου εφάπτομαι <br />δεν είμαι τόξου παραβίαση<br />βέλος που σκίζει τ' οξυγόνο<br />μια παλιννόστηση<br />πνιγμός<br />στο φυλλοβόλο δέρμα μου.</p>
<p>σου θυμίζω ξανά:<br />το έγκλημα <br />της μήτρας <br />το φοβερό <br />ζιζάνιο <br />ιδρωμένο <br />όπως το γυμνό σου <br />στις αποικίες μου</p>
<p>κλείνω το φάρο <br />στο πουγκί <br />εξέχων φως <br />στην τσέπη μου<br />μυρίζω άσχημα <br />σαν το κεράκι <br />πνίγομαι<br />στην πλήξη <br />του μεσημεριού</p>
<p><strong>Κική Δημουλά, ποιήματα (εκδόσεις Ικαρος)</strong></p>
<p><strong>Η ΑΠΑΡΗΓΟΡΊΑ </strong><br /><strong>Μεγάλη Εβδομάδα</strong></p>
<p> </p>
<p>Οι βιολέτες, όπως ανήσυχα, <br />διορατικά μυρίζουν <br />όταν κάτι δεν πάει καλά,<br />κάτι απογοητεύει πάλι.</p>
<p>Η Μεγάλη Εβδομάδα, <br />όπως στάζει κερί και τάμα<br />στη θρησκόληπτη ανάμνηση,<br />στην άθεη απουσία.</p>
<p>Η Κυριακή του Νυμφίου,<br />όπως αναστατώνει,<br />βασίζεις δεν βασίζεις το Μεγάλο <br />στις αφίξεις.</p>
<p>Οι διάφοροι Νυμφίοι,<br />που κάτι τους τυχαίνει και δεν έρχονται,<br />κάποια διήμερη εκδρομή, <br />κάποια ευκολότερη θρησκεία<br />που την ασπάζονται.</p>
<p>Οι πολλαπλασιασμένοι κήποι της Γεσθημανή<br />σε κάθε βήμα,<br />όπως κατασταλάζεις για το έθιμο,<br />έχουν δεν έχουν ανθίσει οι απορίες.</p>
<p>Οι Πατέρες μας, γέροι στο σπίτι,<br />περιμένουν αυγά και τσουρέκι.</p>
<p>Οι πολλαπλασιασμένοι κήποι της Γεσθημανή,<br />τα περιστύλια της υπομονής,<br />τα παγκάκια να κάτσεις να περιμένεις<br />τον ετήσιο Ιούδα, <br />που αργεί να 'ρθεί<br />από το ράφτη, απ' τον κουρέα.<br />Το μέγαλο ποσόν που του δίνεις<br />για να δεχτεί να σε προδίδει ανεξήγητα.</p>
<p>Της καμπάνας η Μεγάλη εξάντληση<br />κι η απαρηγορία, <br />ο νηστικός της ήχος<br />όπως λιποθυμάει <br />στα εαρινά αρμόνια <br />των καθολικών απογευμάτων.</p>
<p>Οι αργίες,<br />οι αργοπορίες,<br />οι αγριότητες,<br />όπως τις πάμε ως επάνω μόνοι μας.</p>
<p>Ο Σίμων, που στο τέλος αδιαφόρησε<br />κι έφτιαξε τη ζωή του.</p>
<p>Η Μυροφόρος έλλειψις,<br />που θα σε ψάχνει απόψε να σε ράνει.</p>
<p>Η Προηγιασμένη των διαφόρων θρήνων<br />τη Μεγάλη Εβδομάδα<br />και τις διάφορες άλλες εβδομάδες τα ίδια.</p>
<p>Η Αγία Επανάληψη,<br />η θαυματουργή,<br />η αχειροποίητος,<br />όπως τη βρήκανε ανυπόγραφη τα πράγματα,<br />θαμμένη<br />σε κάποια παλαιότητα της μοίρας μας,<br />σε κάποιο πρόγονό μας μέλλον.<br />Όπως την πιστεύω.</p>
<p> </p>