Γλωσσική παλινδρόμηση: Γιατί ξαφνικά το παιδί μιλά μπεμπεκίστικα;

<p style="text-align: justify;"><strong>Οι γλωσσικές παλινδρομήσεις, η επιστροφή σε παλιότερους τρόπους άρθρωσης και χρήσης της γραμματικής αποτελούν προσπάθειες των παιδιών να τραβήξουν την προσοχή. Συνήθως συνοδεύονται και από άλλες παλινδρομήσεις. Το παιδί ζητάει πάλι πιπίλα ή χώνεται τη νύχτα στο κρεβάτι των γονιών.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Τα φαινόμενα γλωσσικής παλινδρόμησης είναι συχνά αποτέλεσμα μιας γενικότερης κρίσης ή της πίεσης που αισθάνεται το παιδί λόγω των μεγάλων προσδοκιών που έχουν οι γονείς από αυτό. Μπορεί επίσης να εμφανιστούν σε μεταβατικές περιόδους της ζωής του παιδιού, ή όταν συμβαίνουν απότομες αλλαγές στο περιβάλλον του.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ας δούμε κάποιες χαρακτηριστικές καταστάσεις κατά τις οποίες μπορεί να εμφανιστούν γλωσσικές παλινδρομήσεις:</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Μετά από σοβαρή ασθένεια ή ατύχημα</strong>, το παιδί μπορεί ν’ αρχίσει να μιλά σαν μωρό. Το ίδιο μπορεί να συμβεί, αν αρρωστήσει ή πεθάνει ένα μέλος της οικογένειας. Με τη γλωσσική παλινδρόμηση το παιδί θέλει, σε τέτοιες περιπτώσεις, να πει ότι χρειάζεται στοργή και φροντίδα.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Όταν οι γονείς υπερπροστατεύουν το παιδί και δεν το αφήνουν ν’ αναπτυχθεί γλωσσικά.</strong> Συνεχίζουν π.χ. να αποκαλούν το παιδί με χαϊδευτικά ονόματα, όπως «μπέμπη» ή «μπουμπού», παρόλο που δεν είναι πια μωρό. Ή χρησιμοποιούν λέξεις, όπως «βαουβάου» για το σκύλο ή «νιάου» για τη γάτα. Μπορεί ακόμη και να συνεχίζουν να του τραγουδούν τραγουδάκια που του έλεγαν όταν ήταν μωρό. Έτσι, η γλωσσική του ανάπτυξη παραμένει στάσιμη και το ( παιδί εμφανίζει παλινδρομήσεις και σε άλλους τομείς. Οι γονείς δεν το αφήνουν να μεγαλώσει, επειδή (υποσυνείδητα, σ.τ.επ.) θέλουν να συνεχίσουν να  το φροντίζουν ή για ν’ αποφύγουν να ξαναπαίξουν άλλους ρόλους (όπως α τόν του άντρα και της γυναίκας). Μπαίνοντας, όμως, και μάλιστα προστάτη τικά οτο μητρικό ή τον πατρικό ρόλο, δεν του αφήνουν περιθώρια να γίνει αυ&gt; τόνομο και ανεξάρτητο. Καταπνίγουν αμέσως κάθε εξέγερση του παιδιού ή Το απειλούν ότι θα του στερήσουν την αγάπη τους.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Μερικά παιδιά αρχίζουν να μιλούν πάλι σαν μωρά, όταν τελειώνουν το νηπίαγωγείο και πρέπει να πάνε στο δημοτικό.</strong> Αυτό συμβαίνει κυρίως σε τταιδιά που είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένα νοητικά και πολύ ώριμα συναισθηματικά. Οι γλωσσικές παλινδρομήσεις σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι ένας τρόπος να προστατευτεί το παιδί από τις υπερβολικές απαιτήσεις που μπορεί να έχει ν’ αντιμετωπίσει (π.χ. στο σχολείο, όπου «τα πράγματα σοβαρεύουν»). Είναι σα να θέλει το παιδί να δείξει πως πίσω από το λογικό και φρόνιμο παιδί υπάρχει κι ένα άλλο που έχει ανάγκη από αγάπη και στοργή.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Όταν γεννιέται ένα αδερφάκι, τότε, συχνά το μεγαλύτερο (και πρωτότοκο) παιδί αρχίζει να μιλά πάλι σαν μωρό, να συμπεριφέρεται σαν «μεγάλο βρέφος»</strong> που χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα*. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί αισθάνεται ζήλεια. Το πρωτότοκο παρατηρεί ότι το μωρό τραβά την προσοχή των γονιών του με τα ψελλίσματα και τις μωρουδίστικες κουβέντες του. Προσπαθεί, λοιπόν, κι αυτό να κερδίσει την αγάπη και τη φροντίδα τους με τον ίδιο τρόπο.</p>

Σχετικά άρθρα