Πρέπει τα παιδιά να πηγαίνουν σε κηδείες ή όχι;

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Είναι σημαντικό, αφού εξηγήσουμε στο παιδί όλη τη διαδικασία του τελετουργικού της κηδείας, να του δώσουμε τη δυνατότητα επιλογής. Αυτό θα το κάνει να αισθανθεί πιο άνετα με την απόφασή του και να μην κυριευτεί από αισθήματα ενοχής και τύψεων. Όταν πέθανε ο πατέρας μου, ρώτησα και τους δύο γιους μου -έξι και δέκα χρόνων- αν θα ήθελαν να παραβρεθούν στην κηδεία, αφήνοντάς τους το περιθώριο επιλογής. Ο παππούς τους ήταν ένα κοντινό και αγαπημένο πρόσωπο, γιατί περνούσε αρκετή ώρα με τα εγγόνια του, και τα τελευταία χρόνια τα παιδιά εκδήλωναν μεγάλη τρυφερότητα και προστατευτική διάθεση απέναντι του. Ο μικρός μου γιος, και μόνο στο άκουσμα, εξέφρασε κάθετα την άρνησή του και διέκρινα φόβο στα μάτια του. Ο μεγαλύτερος γιος μου επιθυμούσε να παραβρεθεί.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο θάνατος κοντινού προσώπου </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Όσο εμείς φοβόμαστε να θίξουμε το θέμα, το παιδί το αντιλαμβάνεται, και αυτό είναι που του δημιουργεί μεγαλύτερη περιέργεια και ίσως αποτελεί και πιο στρεσογόνο κατάσταση. Δοθείσης ευκαιρίας, είναι καλό να αναφέρουμε το θέμα, καλύπτοντας σταδιακά και ανάλογα με την ηλικία του παιδιού τα σχετικά ζητήματα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Επίσης, είναι πολύ σημαντικό, σε περίπτωση απώλειας αγαπημένου προσώπου, να γυρίσετε όσο το δυνατόν γρηγορότερα στις συνήθειες και στη ρουτίνα του φαγητού του, του ύπνου του, του παιχνιδιού. Όσο πιο γρήγορα το κάνετε, τόσο καλύτερα θα προσαρμοστεί το παιδί σας στη νέα ροή των πραγμάτων. Η δραματοποίηση των γεγονότων δε βοηθάει στην εξισορρόπηση του πένθους και δημιουργεί ακραία σιωπηλά συναισθήματα, τα οποία αντιλαμβανόμαστε μόνο με το πέρασμα του χρόνου.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Είναι στη δική μας δικαιοδοσία και μέριμνα να φροντίσουμε για το καθημερινό πρόγραμμα του παιδιού, με σκοπό να διατηρήσουμε ακέραιες τις συνήθειες που είχε πριν. Η επιστροφή στις καθημερινές ασχολίες του, όσο δυσβάσταχτος κι αν είναι για εμάς ο χαμός ενός κοντινού προσώπου, δημιουργεί σταθερότητα, που συνοδεύεται από συναισθήματα ασφάλειας κι εμπιστοσύνης. Οι τραυματικές εμπειρίες επιφέρουν ψυχικά τραύματα στις παιδικές ψυχούλες, γιατί τα παιδιά δεν μπορούν να τις διαχειριστούν άμεσα κι αποτελεσματικά, όπως ένας ενήλικας.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Από τη συγγραφέα <a href="http://www.psichogios.gr/site/Authors/show/800/gioylh-miggeiroy">Γιούλη Μιγγειρου.</a> Απόσπασμα από το βιβλίο Μαμά Μπαμπά σε χρειάζομαι. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Ψυχογιός για την ευγενική παραχώρηση του υλικού</span></p>

Σχετικά άρθρα