Οι καβγάδες αγοριών κοριτσιών: Η υποτίμηση του άλλου φύλου στην παιδική ηλικια

<p style="text-align: justify;">Η διαφορετική σωματική ανάπτυξη των κοριτσιών και των αγοριών δημιουργεί ένα χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα και συχνά μια έντονη εχθρότητα μεταξύ τους. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο ανάμεσα στους μαθητές και τις μαθήτριες αλλά κι ανάμεσα στ’ αδέρφια. Η ένταση μεταξύ τους κλιμακώνεται σ’ αυτή τη φάση της ανάπτυξης. Το μεγαλύτερο από τα δύο αδέρφια —είτε αγόρι είναι είτε κορίτσι— δεν φέρεται και πολύ στοργικά στο μικρότερο. Το αντιμετωπίζει αφ’ υψηλού, το κοροϊδεύει για τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του, δεν το αφήνει σε χλωρό κλαρί. Τα μεγαλύτερα αδέρφια θέλουν την αναγνώριση της αξίας τους από τα μικρότερα. Κι όταν δεν παίρνουν τον οφειλόμενο σεβασμό, τότε ξεσπούν καβγάδες, λογομαχίες, θρήνοι και οδυρμοί.</p>
<p style="text-align: justify;">Η απόρριψη και η υποτίμηση του αντίθετου φύλου αποτελεί έκφραση μιας συγκεκριμένης αναπτυξιακής δυναμικής. Τ’ αγόρια και τα κορίτσια επεξεργάζονται την αντρική και γυναικεία τους ταυτότητα αντίστοιχα. Η πρώτη φάση κατά την οποία αρχίζει να διαμορφώνεται η ταυτότητα του φύλου είναι η ηλικία μεταξύ 4 και 5 ετών. Τα αγόρια και τα κορίτσια δεν θέλουν σ’ αυτή τη φάση να έχουν καμία σχέση με το αντίθετο φύλο. Με τις σωματικές αλλαγές που συμβαίνουν —άλλοτε γρηγορότερα κι άλλοτε αργότερα— στην ηλικία μεταξύ 7 και 9 ετών έρχεται μια δεύτερη φάση κατά την οποία διαμορφώνεται μια πιο συγκεκριμένη πλέον ταυτότητα του φύλου. Προτού τ’ αγόρια αναγνωρίσουν τα κορίτσια και τα κορίτσια τ’ αγόρια, προτού και τα δύο φύλα μπορέσουν ν’ αποδεχτούν ότι τ’ αγόρια έχουν και κάποια γυναικεία χαρακτηριστικά, κι ότι τα κορίτσια έχουν στοιχεία της αντρικής προσωπικότητας, τα δύο φύλα κρατούν αποστάσεις μεταξύ τους, μερικές φορές με όχι και τόσο κομψό τρόπο.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτή η φάση της ανάπτυξης είναι εξίσου σημαντική και για τ’ αγόρια και για τα κορίτσια. «Πώς όμως πρέπει ν’ αντιμετωπίζουμε τα υποτιμητικά για τις γυναίκες σχόλια των αγοριών;», είναι μια συχνή ερώτηση. Ο υποβιβασμός του αντίθετου φύλου είναι πράγματι συχνό φαινόμενο. Είναι φανερός στην επιθετική συμπεριφορά των αγοριών, ενώ στα κορίτσια είναι πολύ πιο κρυφός, ύπουλος καμιά φορά. Όταν οι γονείς παρατηρούν τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις, δεν πρέπει να ξεχνούν δύο σημαντικά πράγματα: Πρώτα απ’ όλα πρέπει να επιμένουμε στον αμοιβαίο σεβασμό, π.χ.: «Δεν μου αρέσει όπως μιλάς στη μικρή σου αδερφή. Να φέρεσαι όπως θα ήθελες να σου φέρονται!» ή «Όταν ήσουν 6 χρόνων κι εσύ πολλά πράγματα δεν τα ήξερες. Θα έπρεπε να είσαι πιο επιεικής με το μικρό σου αδερφό!».</p>
<p>-Αν ένα αγόρι παριστάνει τον “άντρα τον πολλά βαρύ” κι αυτό όχι μόνο απέναντι στα συνομήλικό του κορίτσια, αλλά και απέναντι στη μητέρα του, χρειάζεται ψυχραιμία αλλά και ξεκάθαρη αντιμετώπιση. Πρέπει να απαιτήσουμε σεβασμό από το παιδί.</p>
<p>Μια μητέρα μου διηγήθηκε ότι ο 9χρονος γιος της τής είπε πρόσφατα, «φέρε μου το χυμό», αφού είχε ήδη καθίσει στο τραπέζι. Όταν η μητέρα τον ρώτησε «γιατί;» εκείνος απάντησε ότι γι’ αυτό είναι οι μανάδες. «Για τι άλλο;» πρόσθεσε κοιτάζοντας την υπεροπτικά.</p>
<p>«Έμεινα άναυδη!», μου λέει. «Δεν του έφερα βέβαια το χυμό. Τον αγνόησα!». </p>
<p>Τις προκλητικές παραβιάσεις των ορίων δεν πρέπει να τις αγνοούμε, γιατί μ’ αυτή τη συμπεριφορά το παιδί δοκιμάζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Μπορούμε ν’ απαντήσουμε ήρεμα: «Ξέρεις πού είναι ο χυμός!» ή «Δεν στον φέρνω!». Κι όταν συνέλθουμε από την έκπληξή μας, μπορούμε επίσης να πούμε σοβαρά στο παιδί: «Σε σέβομαι και θα ήθελα να με σέβεσαι κι εσύ! Κουβέντες, σαν αυτή που ξεστόμισες πριν, είναι προσβλητικές. Δεν τις δέχομαι!».</p>
<p> </p>
<p>Από την ψυχολόγο Dr Rogge. Aπόσπασμα από το σύγγραμμα Δίνοντας και παίρνοντας μαθήματα ανατροφής. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Θυμάρι για την ευγενική παραχώρηση του υλικού</p>

Σχετικά άρθρα