Γιατί όλο και περισσότεροι νεαροί ενήλικες μένουν με τους γονείς τους;

<p>Οι νεαροί ενήλικες από 18 έως 34 ετών, σε ένα συντριπτικό ποσοστό, μένουν με τους γονείς τους παρά με τον σύζυγο ή με κάποιο σύντροφο.</p>
<p>Σε ποσοστό μεγαλύτερο του 32% ζουν στο σπίτι των γονιών τους συγκριτικά με ένα ποσοστό μικρότερο του 32% που μένει με το σύζυγο ή το σύντροφο τους.</p>
<p>Η διαφορά ανάμεσα στους δύο τρόπους ζωής είναι μικρή αλλά η ιστορική τάση παρουσιάζει σημαντική αλλαγή. Το 1960 για παράδειγμα, σχεδόν διπλάσιο ποσοστό ενηλίκων έμεναν με το σύζυγο ή το σύντροφο τους: 62% τότε, λιγότερο από 32% τώρα. Μόνο 20% των νεαρών ενηλίκων έμενε με τους γονείς του το 1960.</p>
<p>Ο πιο προφανής λόγος που περισσότεροι νεαροί ενήλικες μένουν με τους γονείς τους είναι γιατί πολλοί απ' αυτούς δεν έχουν παντρευτεί. Μια από τις πιο σημαντικές δημογραφικές αλλαγές τις τελευταίες δεκαετίες είναι η μείωση των γάμων και η αύξηση των εργένηδων. Το 1960, 72% των ενήλικων Αμερικανών ήταν παντρεμένοι, τώρα λίγο πάνω από 50%.</p>
<p>Συνήθως η απάντηση που ακούμε είναι ότι οι άνθρωποι σήμερα συγκατοικούν αντί να παντρεύονται αλλά ο αριθμός των ελεύθερων αυξάνεται, αν αφήσουμε στην άκρη όσους συζούν.</p>
<p>“Η συγκατοίκηση δεν έχει υποκαταστήσει το γάμο. Οι νεαροί ενήλικες δεν είναι απλά λιγότερο πιθανό να παντρευτούν, αποφεύγουν το δεσμό συνολικά.”</p>
<p>Αλλά από μόνο του το γεγονός ότι οι νεαροί ενήλικες είναι μόνοι στην προσωπική τους ζωή σε ποσοστά ρεκόρ δε θα έπρεπε να συνεπάγεται ότι πρέπει και να ζουν με τους γονείς τους. Θα μπορούσαν να επιλέγουν έναν άλλο τρόπο ζωής που ήταν πολύ δημοφιλής από το τέλος του προηγούμενου αιώνα – το να ζουν μόνοι. Όμως αυτό απαιτεί οινοκομικούς πόρους που δεν έχουν όλοι οι νέοι ενήλικες – πρόκειται για έναν πολύ σημαντικό παράγοντα για τους νέους άνδρες: “Οι νέοι άνδρες που εργάζονται είναι λιγότερο πιθανό να μείνουν στο σπίτι απ'ό,τι εκείνοι που δεν εργάζονται, με το ποσοστό όσων έχουν δουλειά να έχει μειωθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους μισθούς, οι οποίοι από το 1970 έχουν μια καθοδική πορεία. Όσοι οι μισθοί πέφτουν τόσο οι νεαροί ενήλικοι άνδρες που μένουν στο σπίτι αυξάνονται.”</p>
<p>Ωστόσο οι οικονομικά στριμωγμένοι νεαροί ενήλικες έχουν εναλλακτικές, όπως για παράδειγμα να βρουν συγκάτοικο – και κάποιοι το κάνουν.</p>
<p>Επιπλέον σε μια έρευνα του 2013, τα 3/4 των γονιών με παιδιά 18-29 ετών ανέφεραν ότι η σχέση τους με το ενήλικο παιδί τους ήταν κατά κύριο λόγο θετική και μόνο 2% μοιράστηκαν ότι ήταν κυρίως αρνητική. Ακόμη πιο εντυπωσιακό ήταν το εύρημα ότι στην ερώτηση ποια είναι η πηγή της ευχαρίστησης στη ζωή τους, οι περισσότεροι γονείς ανέφεραν τη σχέση με τα ενήλικα παιδιά τους σε ποσοστό 86% απ' ό,τι εκείνη με το σύζυγο ή το σύντροφό τους (ποσοστό 75%).</p>
<p>Τα θετικά συναισθήματα ανάμεσα στις γενιές φαίνεται να έχουν σαν βάση την εγγύτητα που συνεπάγεται η συχνή επαφή και η γνώση της καθημερινότητας με τα πάνω της και τα κάτω της. Περισσότεροι από τους μισούς νεαρούς ηλικίας 18-29 ετών και περισσότεροι από τους μισούς γονείς επικοινωνούν κάθε μέρα ή σχεδόν κάθε μέρα.</p>
<p>“Το 1986 περίπου μισοί γονείς ανέφεραν ότι είχαν μιλήσει με τα ενήλικα παιδιά τους μέσα στην εβδομάδα. Το 2008 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 87%. Το 1988 λιγότεροι από τους μισούς γονείς που ρωτήθηκαν είχαν δώσει συμβουλή σε ένα ενήλικο τέκνο τον περασμένο μήνα και λιγότεροι από ένα τρίτο τους είχαν προσφέρει πρακτική βοήθεια. Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι περίπου 90% των γονιών δίνουν συμβουλές και 70% προσφέρουν έμπρακτη βοήθεια.”</p>
<p>“Παρατηρήσαμε για πρώτη φορά μια αλλαγή στη σχέση ανάμεσα στους γονείς και τα νέα παιδιά το 1999 όταν η οικονομία αναπτυσσόταν.”</p>
<p>Στις έρευνες της χιλιετηρίδας, οι περισσότεροι γονείς δεν έμεναν με τα παιδιά τους. Ισως γι'αυτό τους ήταν ευκολότερο να εκφράζονται θετικά ο ένας για τον άλλο.</p>
<p> </p>

Σχετικά άρθρα