Μαμάδες που δεν εργάζονται: Γιατί ο ρόλος τους είναι πολύ δύσκολος

<p style="text-align: justify;">Είναι καλό να συνειδητοποιήσουμε ότι η δουλειά που γίνεται στην προσχολική και σχολική ηλικία (5-12 χρόνων) είναι πολύ σημαντική και προϋποθέτει πολύ μεγαλύτερη υπευθυνότητα από οποιαδήποτε άλλη. </p>
<p style="text-align: justify;"><br />Θα ήθελα να κάνω ειδική μνεία στις μαμάδες εκείνες που δεν εργάζονται και η καθημερινότητά τους φαντάζει μεγαλύτερη και πιο δυσβάσταχτη, αφού όλη η προσοχή τους έχει στραφεί εξολοκλήρου στην ανατροφή και στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Όσα ανέφερα παραπάνω ισχύουν και για εκείνες: Ο προσανατολισμός σε νέες δραστηριότητες και νέα ενδιαφέροντα φέρνει αναζωογόνηση, ανανέωση και καλή διάθεση για να συνεχίσουν το δύσκολο έργο που έχουν αναλάβει. Επιπλέον, η εθελοντική εργασία αποτελεί χρήσιμο εργαλείο αναθεώρησης των δεδομένων αλλά και ανασυγκρότησης της προσωπικότητάς τους και της ζωής τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Για να είμαι ειλικρινής θεωρώ «ηρωίδες» τις γυναίκες που μένουν στο σπίτι και ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό, με την ανατροφή των παιδιών και με τα προβλήματα των συντρόφων τους.  Πολλές φορές η δική τους δουλειά δεν αναγνωρίζεται, γιατί δεν εκλαμβάνεται ως εργασία μια και δεν αμείβονται γι’ αυτή και θεωρείται από τον σύντροφο δεδομένη. Συνήθως αυτό που ακούμε από αυτές τις γυναίκες είναι ότι βιώνουν απέραντη μοναξια και δυστυχία. Αποτελεί λανθασμένη κοινωνική αντίληψη και προκατάληψη ότι οι μη εργαζόμενες μητέρες είναι απροβλημάτιστες και ότι δε συντρέχει και κανένας ιδιαίτερος λόγος για να προβληματιστούν. Αυτό που κυρίως τους συμβαίνει όταν τα παιδιά φτάσουν στην εφηβική ηλικία είναι ότι νιώθουν έντονη θλίψη κι απομόνωση. γιατί έχουν απολέσει μεγάλο μέρος του ρόλου τους. Αφού τα παιδιά είναι ικανά πια να αυτοεξυπηρετηθούν: πηγαίνουν μόνα τους στο φροντιστήριο, σε αθλητικές δραστηριότητες μπορούν να βάλουν φαγητό, να πλυθούν… Έτσι. οι γυναίκες αυτές χάνουν τη δημιουργικότητά τους και νιώθουν εντελώς ανίσχυρες να διαχειριστούν τις νέες καταστάσεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Επίσης, οι μη εργαζόμενες μητέρες είναι πιο επιρρεπείς στο να αναπτύξουν επιπλέον άγχος στα παιδιά τους σχετικά με την καθαριότητά τους και την επίδοσή τους στα μαθήματα. Όλα αυτά πηγάζουν από την ενοχική διάθεση ότι αυτές είναι οι κυρίως υπεύθυνες για τα παιδιά και πως οτιδήποτε πάει στραβά θα τις ενοχοποιήσει. </p>
<p style="text-align: justify;">Οι μη εργαζόμενες γυναίκες αρκεί ν' αναλογιστούν ότι όλα μπορούν ν' αλλάξουν αν δώσουν στον εαυτό τους κίνητρο προ-κειμένου να γίνουν δημιουργικές και παραγωγικές. Ξεκινώντας με απλά πράγματα: επισκέψεις σε μουσεία, γκαλερί περίπατο-άσκηση. γυμναστήριο, συμμετοχή σε δημοτικές πολιτιστικές ομάδες, παρακολούθηση ομιλιών, συναντήσεις με φίλους ενασχόληση με τη ζωγραφική, ανάγνωση βιβλίων, εθελοντική εργασία και πολλά άλλα, αρκεί να κινητοποιηθούν και να δραστηριοποιηθούν. Υπάρχει πληθώρα πραγμάτων με τα οποία μπορούν να ασχοληθούν, αρκεί να το θελήσουν και να το προσπαθήσουν.</p>
<p style="text-align: justify;"><span>Από τη συγγραφέα </span>Γιούλη Μιγγειρου.<span> Απόσπασμα από το βιβλίο Μαμά Μπαμπά σε χρειάζομαι. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Ψυχογιός για την ευγενική παραχώρηση του υλικού</span></p>

Σχετικά άρθρα