<p style="text-align: justify;"><span>Ο Σακχαρώδης διαβήτης διακρίνεται σε δύο τύπους . Σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 </span><br /><span>(ΣΔ1=νεανικός διαβήτης , ινσουλινοεξαρτώμενος ) και τύπου 2 ( ΣΔ2= τύπου ενήλικος , </span><br /><span>μη ινσουλινοεξαρτώμενος ). </span><br /><span>Στο ΣΔ1 υπάρχει πλήρη έλλειψη στην παραγωγή ινσουλίνης λόγω καταστροφής των β κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν την ινσουλίνη. </span><br /><span>Στο ΣΔ2 παρατηρείται αντίσταση στην ινσουλίνη σε συνδυασμό με κάποια διαταραχή στην έκκριση της ινσουλίνης. Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται ο αριθμός νεαρών ατόμων και </span><br /><span>εφήβων με ΣΔ2 . </span><br /><span>Στις ΗΠΑ η συχνότητα του ΣΔ2 ξεπερνά το 10% των νεοδιαγνωσθέντων διαβητικών παιδιών και εφήβων .Φαίνεται δε πως η αύξηση αυτή ακολουθεί παράλληλη πορεία με εκείνη της παιδικής παχυσαρκίας . </span><br /><span>Αυξημένο κίνδυνο για ΣΔ2 σε σχετικά νεαρή ηλικία εμφανίζουν και τα άτομα που γεννήθηκαν με χαμηλό βάρος γέννησης σε σχέση με την διάρκεια κύησης . </span><br /><span>Ο Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 εμφανίζει σταθερά ανοδική τάση στον δυτικό κόσμο. </span><br /><span>Πέραν της γενετικής προδιάθεσης σημαντικό ρόλο στην αιτιολόγηση του ΣΔ2 διαδραματίζουν και εξωτερικό παράγοντες . Κυρίως η παχυσαρκία η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας η πλούσια σε γλυκά και λιπαρά διατροφή συμβάλλουν στην εμφάνιση αυτής της νόσου. </span><br /><span>Ο διαβήτης είναι μια χρόνια διαταραχή του μεταβολισμού. Δεν χαρακτηρίζεται μόνο από διαταραχές στο μεταβολισμό των υδατανθράκων , αλλά και από μη ισορροπημένο μεταβολισμό των λιπιδίων και των πρωτεϊνών . Τα άτομα αυτά έχουν υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων ,ολικής και LDL (κακής) χοληστερόλης και λιποπρωτεινών στο αίμα τους. </span><br /><span>Οι διαβητικοί έχουν αυξημένο κίνδυνο για αρτηριοσκλήρωση , καρδιοαγγειακά νοσήματα, μικροαγγειοπάθεια, νεφρικές νόσοι ,περιφερική νευροπάθεια ,υπέρταση ,αμφιβληστροειδοπάθεια. </span><br /><span>Ο κύριος στόχος στη θεραπεία των διαβητικών ατόμων είναι η ρύθμιση του μεταβολισμού , η διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης αίματος σε φυσιολογικά ή σχεδόν φυσιολογικά επίπεδα, η βελτίωση των συγκεντρώσεων των λιπιδίων και λιποπρωτεινών στο αίμα την επίτευξη και διατήρηση του επιθυμητού βάρους σώματος ,την πρόληψη των βραχυπρόθεσμων και απώτερων επιπλοκών της νόσου ή την έγκαιρη αντιμετώπισης τους όταν εμφανιστούν και γενικά την βελτίωση του επιπέδου υγείας τους . </span><br /><span>Η σωστή διατροφή αποτελεί την βάση της θεραπείας του διαβήτη. Οι κύριοι στόχοι είναι με σωστή διατροφή να ελεγχθούν τα επίπεδα της γλυκόζης αίματος και των λιπιδίων του αίματος σε αποδεκτά επίπεδα και να επιτευχθεί ,όπου χρειάζεται ,απώλεια βάρους για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας . </span><br /><span>Η παχυσαρκία παίζει σημαντικό ρόλο στην μη καλή ρύθμιση του ΣΔ και στην αυξημένη αντίσταση στην ινσουλίνη που έχουν αυτά τα παιδιά – έφηβοι . </span><br /><span>Τα παχύσαρκα παιδιά ακόμη και τα μη διαβητικά είναι υπερινσουλιναιμικά και έχουν έως και 40% χαμηλότερο μεταβολισμό της γλυκόζης αίματος σε σχέση με τα συνομήλικα τους </span><br /><span>μη παχύσαρκα παιδιά . </span><br /><span>Η Μεσογειακή διατροφή αποτελεί την καταλληλότερη διατροφή για τα διαβητικά άτομα . </span><br /><span>Η Μεσογειακή διατροφή χαρακτηρίζεται από την κατανάλωση : Άφθονων φυτικών ινών και σύνθετων υδατανθράκων ( φρούτα , λαχανικά, ψωμί και άλλα προϊόντα δημητριακών , πατάτες, όσπρια ) , γαλακτοκομικά προϊόντα ( γάλα, τυρί, γιαούρτι ) καθημερινά σε μικρές έως μέτριες ποσότητες, . Ακόμη ψάρια και πουλερικά σε μικρές έως μέτριες ποσότητες , κρασί σε μικρές έως μέτριες ποσότητες κατά κανόνα με τα γεύματα . </span><br /><span>Η κατανάλωση καθημερινά Ελαιολάδου σε μέτριες ποσότητες ( 15-20%) των ημερήσιων θερμίδων προσφέρει υψηλή περιεκτικότητα της διατροφής σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα , αντιοξειδωτική βιταμίνη Ε και ανεβάζει την HDL καλή χοληστερόλη σε υψηλότερα επίπεδα . </span><br /><span>Η συγκεκριμένη διατροφή η Μεσογειακή δηλαδή η δική μας πατροπαράδοτη διατροφή είναι χαμηλή σε κορεσμένα λίπη και απλούς υδατάνθρακες , υψηλής περιεκτικότητας σε σύνθετους υδατάνθρακες , πλούσια σε φυτικές ίνες ,βιταμίνες ,ιχνοστοιχεία . Η ημερήσια κατανάλωση λιπών ανέρχεται στο 25-30% των ημερήσιων θερμίδων το οποίο είναι στα συνιστώμενα πλαίσια έως 30% του παγκόσμιου οργανισμού υγείας για την πρόληψη των καρδιοαγγειακών νοσημάτων.</span><br /><span>Με την πιο πάνω διατροφή πετυχαίνετε καλύτερος έλεγχος του σακχάρου αίματος και του επιπέδου των λιπιδίων αίματος. </span><br /><span>Η παχυσαρκία είναι συχνό πρόβλημα στα διαβητικά άτομα . Το 60-90% των ασθενών με ΣΔ2 είναι παχύσαρκοι. Η παχυσαρκία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παθογένεση του διαβήτη και στις επιπλοκές του , υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, αθηρωμάτωση,κ.α και η διατροφή είναι το κύριο μέσο για την αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων . </span><br /><span>Ό καλύτερος τρόπος για την σταδιακή απώλεια βάρους είναι η μερική μείωση των ημερήσιων θερμίδων (`200-500 θερ/ημέρ) μαζί με την αύξηση της κατανάλωσης θερμίδων με εντονότερη σωματική δραστηριότητα . </span><br /><span>Ακόμα και μια μέτρια απώλεια βάρους έχει ως αποτέλεσμα σημαντική βελτίωση στην αντίσταση στην ινσουλίνη και τον έλεγχο της γλυκαιμίας . </span><br /><span>Ακόμη παρατηρείται μείωση του επιπέδου των τριγλυκεριδίων ,μείωση της LDL κακής χοληστερόλης και αύξηση της HDL καλής χοληστερόλης .Η απώλεια βάρους κατεβάζει την πίεση του αίματος και μειώνει την ανάγκη χρήσης αντιυπερτασικών φαρμάκων. </span><br /><span>Συμπερασματικά η Μεσογειακή διατροφή αποτελεί και για τους διαβητικούς την καλύτερη επιλογή όπως και για τον υπόλοιπο πληθυσμό για την επίτευξη ενός καλύτερου επιπέδου υγείας . </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Παιδιατρική Εταιρεία Κύπρου </span></p>