<p style="text-align: justify;"><strong>Ο σεξισμός υπήρχε από το πάλαι ποτέ και υπάρχει ακόμη και σήμερα δυστυχώς παρόλη την εξέλιξη της ανθρωπότητας, σε κάποια μέρη πιο έντονα και σε άλλα λιγότερο. Αφορά το σύνολο  των προκαταλήψεων και στερεοτύπων που προέρχονται από άνιση ιδεολογία ως προς τον διαχωρισμό των δυο φύλων. Εστιάζει στην πεποίθηση ότι το ένα φύλο είναι ανώτερο από το άλλο. Είναι μια μορφή κοινωνικής ιεραρχίας, συνήθως βάζοντας την γυναίκα ως κατώτερο ον, μειώνοντας τα δικαιώματα της και την αξία της. Δεκαετίες πριν, λόγο αυτής της έντονης διαφοροποίησης μεταξύ των δυο φύλων, απαγόρευαν στις γυναίκες να εκ φέρουν γνώμη, να δουλεύουν, να οδηγούν, να σπουδάζουν, να ψηφίζουν, να επιλέγουν τον σύντροφο τους- το λεγόμενο προξενιό- ή ακόμη και να έχουν σχέσεις πριν τον γάμο και πολλά άλλα. Ο ρόλος του άντρα στην κοινωνία ήταν πρωταρχικός.</strong></p>
<p>Από τη </p>
<p>Μίνα Κάνταρου</p>
<p><span lang="EL">Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας -Ψυχοθεραπεύτρια </span></p>
<p><span lang="EL"><img src="/contentfiles_2016/ygeia/dermatologia/aminaka.png" alt="" width="120" height="180" /></span></p>
<p style="text-align: justify;">     Σήμερα ευτυχώς, βρίσκουμε την κοινωνία μας να είναι πιο συμβατική με τα βασικά δικαιώματα και την ελευθερία μιας γυναίκας σε σχέση με το αντρικό φύλο. Παρόλα αυτά συνεχίζονται να μεταφέρονται στην κοινωνία μας και ειδικότερα στις νέες γενιές σεξιστικά μοντέλα διατηρώντας μια άνιση ιδεολογία μεταξύ των δυο φύλων. Συνειδητά ή υποσυνείδητα περνιέται το λάθος μήνυμα  μιας που τα βιώματα, οι πεποιθήσεις, οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα δεν εξαφανίζονται εύκολα από γενιά σε γενιά, αντιθέτως, μας διαμορφώνουν ριζικά. Σημαντικό ρόλο παίζει η οικογένεια, οι γονείς, τα σχολεία, η κοινωνία, τα ΜΜΕ και η θρησκεία. Όλα αυτά μαζί σχηματίζουν την εικόνα του <em>«καθώς πρέπει κοριτσιού και του καθώς πρέπει αγοριού»</em>. Σίγουρα υπάρχουν διαφορές στους ρόλους των δυο φύλων αλλά είναι σημαντική η διαχείριση τους έτσι ώστε αυτές να μην μεταφέρονται με λάθος τρόπο.</p>
<p style="text-align: justify;">    Τον πιο κυρίαρχο ρόλο τον παίζουν τα πρότυπα που λέγονται γονείς. Αυτοί καθορίζουν την ανατροφή και την παιδεία που θέλουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν. Πάνω από όλα σημασία έχουν <strong>τι βλέπουν τα παιδιά μεταξύ του πατερά και της μητέρας</strong>. <strong>Ο σεβασμός και η εκτίμηση ξεκινά από εκεί.</strong> <strong>Πως συμπεριφέρεται ο πατέρας στην μητέρα και αντίστροφα</strong>. Όλα έχουν σημασία. Ειδικότερα στα πρώτα χρόνια (έως την ηλικία των έξι) που μπαίνουν τα πρώτα ριζικά θεμέλια της προσωπικότητας ενός παιδιού. Τι μηνύματα θέλουμε να περάσουμε στα παιδιά μας; Καλό είναι να αποφεύγονται τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις και τα προσβλητικά σχόλια.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>     Η απιστία ανέκαθεν ήταν και είναι ένα θέμα που δημιουργεί έντονες σεξιστικές διαθέσεις. Θα έλεγε κανείς ότι είναι από τα πιο γνωστά σεξιστικά θέματα που συζητιούνται συχνά τονίζοντας λανθασμένα  πως η απιστία δεν έχει το ίδιο βάρος ανάμεσα στα δυο φύλα, διαστρεβλώνοντας και στις δυο περιπτώσεις την εικόνα και των δυο. Τα στερεότυπα που έχουν δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια διαμόρφωσαν ένα προφίλ του ισχυρού άντρα  όπου η έκφραση της λύπης και του συναισθηματικού πόνου θεωρείται αδυναμία, από την άλλη πλευρά, το προφίλ της γυναίκας που οφείλει να κάνει τα στραβά μάτια καθώς απαγορεύεται να εκφράσει την απογοήτευση της, αντιθέτως υπομένει τις καταστάσεις… ως αποτέλεσμα υποτιμήθηκε η ελευθερία έκφρασης του συναισθηματικού πόνου που είναι ίδιος και στα δυο φύλα στη περίπτωση της απιστίας. Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να περάσουμε στα παιδιά μας σήμερα, καλύτερα να μείνει στο παρελθόν.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">      Καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά στην περίοδο της εφηβείας όπου αρχίζουν οι έφηβοι να πειραματίζονται με το άλλο φύλο και αφού έχουν ήδη σχηματίσει μια πρώτη εντύπωση για τα δυο φύλα, αποτυπώνονται οι πρώτες προσωπικές αναμνήσεις. Η απιστία είναι κάτι που μπορεί να βιώσουν μέσα από τις σχέσεις που αναπτύσσουν ακόμη και σε αυτές τις ηλικίες. Σημαντικό ρόλο παίζει η ενημέρωση και η στήριξη πάνω στο θέμα αυτό από τους ίδιους τους γονείς. Καλό είναι να μιλάνε ανοιχτά οι γονείς για την ύπαρξη της απιστίας <strong>χωρίς να μεταφέρουν</strong> όμως τα κοινά στερεότυπα τύπου <strong><em>«οι άντρες έτσι σκέφτονται… είναι όλοι ίδιοι… οι γυναίκες απαγορεύεται να το κάνουν… οι γυναίκες είναι χειρότερες από τους άντρες στην απιστία» </em></strong>ή οτιδήποτε άλλα σχόλια τέτοιου τύπου, γνωστά και ως ετικέτες στην ψυχολογία. Αντιθέτως, η απιστία είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και από τα δυο φύλα. Κανείς πρέπει να εξετάζει τους λόγους οι οποίοι οδηγούν έναν άνθρωπο οποιοδήποτε φύλου να πράξει με αυτόν τον τρόπο. Πως πρέπει να την αποφεύγει μιας που είναι κάτι που πληγώνει πολύ; Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά μιας σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε έναν άντρα και η μια γυναίκα;</p>
<p style="text-align: justify;">         <strong>Μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι όλοι έχουν ίσα δικαιώματα και ότι η διαφορά στους ρόλους των δυο δεν έχει άνισα χαρακτηριστικά, ότι η αγάπη χρειάζεται σεβασμό, επικοινωνία, ελευθερία και όχι καταπίεση, φροντίδα και ενσυναίσθηση.</strong> <strong>Η απιστία πληγώνει το ίδιο και τους δυο!</strong> Είναι ένα αδίκημα που θίγει τη προσωπικότητα αλλά και τα συναισθήματα του συντρόφου ανεξάρτητα με το φύλο και επομένως θα πρέπει να αποφεύγεται όπως όλα τα αδικήματα. Προετοιμάζουμε τα παιδιά ότι δεν είναι υποχρεωτικό να πετυχαίνουν όλες οι σχέσεις. Η αποτυχία είναι κάτι που μπορεί να προκύψει, οπότε δείχνουμε στα παιδιά τους σωστούς τρόπους διαχείρισης μιας σχέσης που δεν προχωράει. Η διαχείριση αυτή απαιτεί τον διάλογο μεταξύ των δυο με σεβασμό και αξιοπρέπεια, και μόνον έτσι πρέπει κανείς να τερματίσει μια σχέση χωρίς να οδηγείται στην απιστία. <strong>Η απιστία δεν τιμά κανένα από τα δυο φύλα!</strong></p>
<p style="text-align: justify;">    Σε περίπτωση όμως που υπάρξει απιστία το θέμα της συγχώρεσης είναι ένα ζήτημα που θα αποφασίσει το ίδιο το άτομο ανάλογα με τα συναισθήματα του, τη σκέψη του και το ένστικτο του. Μαθαίνουμε στα παιδιά να μην υποβιβάζουν τον εαυτό τους για κανέναν λόγο με το να μην εκφράζουν ανοιχτά κάτι που τους πλήγωσε ή που τους πληγώνει.</p>
<p style="text-align: justify;">     Ο στόχος είναι να μεγαλώνουμε παιδιά που στην ενήλικη ζωή έχουν αξίες, <strong>σωστά ηθικά διδάγματα και όχι ηθικές προκαταλήψεις</strong>, σεβασμό στον εαυτό τους πρώτα και μετά στους γύρω, να μπορούν να επιλέγουν σωστά, αλλά και κάτι λάθος να πάει δεν ήρθε το τέλος, οι εμπειρίες είτε καλές είτε κακές μας μαθαίνουν κάτι και μας ωριμάζουν. Είναι μια συνεχόμενη διαδικασία εκμάθησης. Το πώς το μεταφέρουν το μήνυμα αυτό οι γονείς είναι το άλφα και το ωμέγα. Ακόμη και όταν η κοινωνία ή ο περίγυρος ισχυρίζεται άλλα, οι γραμμές από το σπίτι επικρατούν και συνοδεύουν το παιδί σε όλη την πορεία της ζωής του.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p>Μίνα Κάνταρου</p>
<p><span lang="EL">Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας -Ψυχοθεραπεύτρια </span></p>
<p><span lang="EL"><span>6986 174017 </span><a href="mailto:[email protected]" target="_blank">[email protected]</a></span></p>
<p> </p>
<p><span lang="EL"><br /></span></p>
<p><span lang="EL"><br /></span></p>