Πώς χειριζόμαστε τις σχέσεις με τα πεθερικά;

Έχω δυο γιους που είναι παντρεμένοι και τα πεθερικά τους έχουν πολλά χρήματα. Εμένα με απαξιώνουν παντελώς, τα δικά μου χρήματα και η  βοήθεια δεν μετρούν πουθενά! Τους μεγάλωσα με πολύ αγάπη και λίγα λεφτά αλλά ποτέ δεν τους έλειψε τίποτα. Τους παρείχα τα πάντα με μεγάλη στέρηση. Τι πρέπει να κάνω για να ακούσω και εγώ μια καλή κουβέντα;

Μάνια, αναγνώστρια του boro.gr

Απευθύναμε το ερώτημά σας στην ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μαριέττα Πεπελάση. 

 H αναγνώστρια μας πρέπει να κρατήσει απόσταση. Είναι συχνό φαινόμενο να μην ταιριάζουμε με τα πεθερικά μας. Αν νιώθει ότι δεν ταιριάζει μ’ αυτούς τους ανθρώπους σε επίπεδο επικοινωνίας – και αυτή η επικοινωνία δεν έχει να κάνει φυσικά  με την μόρφωσή της ή την περιουσία της- οφείλει να κρατήσει τις αποστάσεις.

Από κει και πέρα όμως, θα πρέπει να επιδιώξει να έχει μια καλή επαφή με τους γιους της, χωρίς να δημιουργούνται γκρίνιες και φασαρίες. Θα πει απλά «δεν ταιριάζουμε παιδί μου, πεθερικά σου είναι, θα τ’ αγαπάς και θα τα τιμάς, αλλά εγώ μια χαρά είμαι με τον εαυτό μου και τα παιδιά μου και δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο».

Τώρα αν χρειάζεται να τους συναντά σε κάποιες κοινωνικές εκδηλώσεις, στις γιορτές ας πούμε, μπορεί να παρευρίσκεται χωρίς όμως, να χρειάζεται να ανταλλάξει πολλές κουβέντες. Δεν ταιριάζει με τα πεθερικά; Θα τηλεφωνιούνται δυο φορές το χρόνο και θα τα λένε άλλες δυο. Με τα παιδιά μας όμως δεν μπορεί να μας πει κανείς να μην έχουμε επαφή και επικοινωνία.

Κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να πούμε στην αναγνώστρια. Να μην φορτώνει τον εαυτό της, ούτε τον γιο της, με ενοχές, να μην αυτομαστιγώνεται.

Και να μην στεναχωρεί τον γιο της ότι «κοίτα, τα πεθερικά σου δε μας θέλουν επειδή είμαστε φτωχοί» και να του πικραίνει την καρδιά.  Πρέπει να δει το πράγμα ανοιχτόκαρδα, ώστε να είναι και το παιδί της ευτυχισμένο κι εκείνη καλά με τον εαυτό της. Να φροντίσει να μην είναι γκρινιάρα. Και βέβαια, να μην κατηγορεί, να μην κρίνει τον εαυτό της ότι «είμαι αγράμματη και φτωχιά». Δεν είναι αυτό το θέμα.

Γενικά, υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι και αμόρφωτοι που είναι χαρά να τους έχεις δίπλα σου. Και υπάρχουν και πλούσιοι που λες μακριά απ’ αυτούς. Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε όλοι στο ίδιο επίπεδο μόρφωσης και οικονομικής ευμάρειας.

 

 

Σχετικά άρθρα