Μένουμε μαζί μόνο για τα παιδιά. Είναι σωστό;

Αναγνώστης μας ρωτά:

Kαλημέρα, είμαι παντρεμένος εδώ και 15 χρόνια,έχω δύο κορίτσια 14 και 10 ετών. Πριν 10 μήνες η γυναίκα μου έφυγε από το σπίτι χωρίς τα παιδιά,κάναμε τα χαρτιά για διαζύγιο και 20 μέρες πριν το δικαστήριο αποφάσισε να γυρίσει πίσω,την δεχτήκαμε όλοι με χαρά. Αυτό έγινε στις 23-3. Τώρα γυρνάει και μου λέει πως δεν αισθάνεται τίποτα για μένα και το έκανε για τα παιδιά. Ζούμε απλά στο ίδιο σπίτι. Δεν μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση και δεν ξέρω τι θα είναι καλύτερο για τα παιδιά,όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι ή ο καθένας τον δρόμο του;

Αγαπητέ αναγνώστη. Στο ερώτημά σας απάντησε ο Αλέξης Χαρισιάδης, συνιδρυτής της Ελληνικής Εταιρείας Υπαρξιακής Ψυχολογίας “γίγνεσθαι” και υποψήφιος Διδάκτορας του τμήματος ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Είναι πολύ θετικό ότι  στο ερώτημα που θέτετε ενδιαφέρεστε πρωτίστως για τα παιδιά σας. Όταν το ζευγάρι έχει προβλήματα συνήθως αυτά είναι τα πρώτα θύματα της κατάστασης. Για την ψυχική υγεία των παιδιών, ο κρίσιμος παράγοντας είναι η σχέση που υπάρχει μεταξύ των γονιών. Πρωταρχικό είναι λοιπόν το αν τα παιδιά εκτίθενται σε σκηνές λεκτικής ή άλλης βίας, ή γίνονται μάρτυρες  επιθέσεων μεταξύ των συζύγων.

Επιλέγοντας λοιπόν το ποια θα είναι η καλύτερη μελλοντική κατάσταση για τα παιδιά σας, θα χρειαστεί να αναλογιστείτε σε ποια από τις εφικτές εναλλακτικές που μελετάτε, πιστεύετε πως θα υπάρξει η καλύτερη δυνατή σχέση μεταξύ σας. Μπορείτε να φανταστείτε να συνυπάρχετε στην ίδια στέγη, με βάση τα νέα δεδομένα που φαίνεται πως φέρνει η γυναίκα σας, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, αποφεύγοντας σοβαρές προστριβές και διαμάχες; Αν ναι, αν δηλαδή κρίνετε πως αυτή η λύση καλύπτει και τους δύο, θα μπορούσατε να το επιχειρήσετε. Μια τέτοια όμως συμβίωση αναγκαστικά αποτελεί έναν συμβιβασμό και ενέχει πολλές δυσκολίες και προκλήσεις. Χρειάζεται ωριμότητα και από τους δύο σας καθώς και ξεκαθάρισμα των «κανόνων» συμβίωσης. Είστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο;

Η άλλη λύση είναι να αποφασίσετε να ζήσετε πλέον χωριστά. Στην περίπτωση αυτή υπάρχουν άλλου είδους δυσκολίες που θα χρειαστεί να τις αντιμετωπίσετε από κοινού και όχι ανταγωνιστικά. Ποιος θα έχει τα παιδιά; Πόσο συχνά θα τα βλέπει ο άλλος; Θα υπάρχουν κοινές δραστηριότητες; Τι θα γίνεται στις γιορτές; Πώς θα πηγαίνετε διακοπές; Αυτές είναι λίγες και ενδεικτικές προκλήσεις που θα πρέπει να εξετάσετε.

Σε κάθε περίπτωση ο πρωταρχικός κανόνας είναι να μην χρησιμοποιήσετε ποτέ τα παιδιά ο ένας ενάντια στον άλλον. Όσον αφορά τα παιδιά, άσχετα με την δική σας σχέση οφείλετε να έχετε κοινό μέτωπο. Οι πικρίες, οι θυμοί, και όλα τα υπόλοιπα δυσάρεστα συναισθήματα που είναι συνηθισμένα επακόλουθα ενός χωρισμού, χρειάζεται να αντιμετωπίζονται από τους γονείς αποφεύγοντας, όσο αυτό είναι δυνατό, την εμπλοκή των παιδιών.

Συνοψίζοντας, μπορείτε να επιλέξετε οποιαδήποτε από τις δύο λύσεις που προτείνετε. Το κρίσιμο σημείο είναι η σχέση που εσείς θα έχετε μεταξύ σας παρά το που θα κατοικούν τα πρόσωπα της οικογένειας. Και μην ξεχνάτε πως αν η κατάσταση δείχνει να φεύγει από τον έλεγχο σας μπορείτε να συμβουλευτείτε έναν ειδικό σε θέματα ζευγαριών που θα σας καθοδηγήσει για το τι μπορείτε να κάνετε και για το τι χρειάζεται να αποφεύγετε, έτσι ώστε μια αντικειμενικά δύσκολη κατάσταση να μην γίνει ιδιαίτερα τραυματική για σας και για τα παιδιά σας.

Σχετικά άρθρα