Πριν δω την καινούργια ταινία του Γούντι Άλλεν είχα ακούσει ότι είναι αδιάφορη και βαρετή. Τώρα που την είδα έχω να πω ότι δεν είναι Γούντι Άλλεν. Ήταν η πρώτη φορά που το σενάριο δεν είχε καμιά υπαρξιακή αναζήτηση. Καμιά φιλοσοφική διάσταση.
Καμιά συναισθηματική έκλαμψη.
Χιλιοειπωμένες ιστοριούλες γύρω από τις ερωτικές σχέσεις και με αβάσταχτη ελαφρότητα δοσμένο το συμπέρασμα ότι πάντα σε μια επιλογή ερωτική κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις.
Η φωτογραφία της ταινίας υπέροχη, άλλα μέχρι εκεί.
Κρίμα.
Άννα Δρούζα